Zaken doen in Nigeria

Aan de muur van zijn kantoortje aan huis in Vroomshoop hangen meerdere houten maskers uit Nigeria, een andere wand wordt gevuld door een grote kaart van het Afrikaanse olieland. Een land vol mogelijkheden, zegt Joop van der Vinne (47). „Maar ik ben gestopt met mensen te overtuigen dat ze er heen moeten. De vooroordelen van mensen die er nog nooit geweest zijn. Daar kan ik slecht tegen. Als je vragen hebt, ga dan op zoek naar het antwoord. Dat doe ik ook.”

Een van die vooroordelen is corruptie. Dat er corruptie is ontkent hij niet. „Maar als een politieagent daar mij aanhoudt terwijl ik niets fout doe en 2 euro wil hebben, is dat dan corruptie? Die mensen verdienen zo’n 80 euro per maand, die lui heb’t drie keer niks, en ik kan zelf doorrijden. Zijn de Nigerianen corrupt? Of zijn de landen die kopen van Nigeria corrupt? Het is het verhaal van de heler en de dief.” Zijn visie daarop? „De Nigeriaanse overheid is de dief, maar je moet de heler aanpakken.”

Zijn Nigeriaanse avontuur begon negen jaar geleden, toen hij voor zijn voormalige werkgever naar het Afrikaanse land ging. Van der Vinne was exportmanager, vanuit Nigeria kreeg het bouwbedrijf waarvoor hij werkte een aanvraag van Dr. Ernest Azudialu. „Hij wilde daar in Okija een paradijs bouwen. Terwijl het eromheen een grote zooi is. Dat triggerde mij.” Die Azudialu is geen kleine jongen, maar de CEO van Nestoil, een onderdeel van de Obijacksongroup, een van de grootste aannemers in de Nigeriaanse gas en olie-sector. Tot Van der Vinne’s verbazing wilde zijn toenmalige bedrijf er niet mee in zee. „Toen heb ik het project zelf aangenomen, het werd mijn verantwoordelijkheid.”

​Van der Vinne begon voor zichzelf en werd de spil tussen Nederlandse bedrijven en Nigeria. Meer dan honderd retourtjes Nigeria heeft hij er al op zitten. Twentse bedrijven kregen lucratieve opdrachten dankzij hem. Van der Vinne zorgde ervoor dat er vlaggenmasten en elektromotoren uit Almelo, parkeerbeugels en trappen uit Vriezenveen en stickers, dieselmotoren en schoonmaakmiddelen uit Vroomshoop naar Nigeria gingen.

Verder zet hij samenwerkingsverbanden op en vindt, zoals hij het zelf zegt, de weg voor mensen. Dat ging met name in het begin met horten en stoten, want Nigeria is in zijn ogen het allermoeilijkste land ter wereld om zaken te doen. „Ik ben vaak op mijn muil gegaan. Soms wil je te graag en dat pikken ze op. Dan lullen ze precies zo als jij het horen wil. Dat kost geld en energie. Je mag er niet naïef zijn, want het is een megajungle.''

De ondernemer omschrijft zichzelf als een ‘manisch optimist’. „Ik ben een doorzetter, kan slecht ophouden, al ben ik in de loop der jaren wel voorzichtiger geworden.” Hij komt niet zonder bescherming op plekken die hij niet vertrouwt, is op zijn hoede als hij zaken doet. Vertrouwt Van der Vinne het niet, dan stopt hij. Verder heeft hij altijd een extra paspoort en voldoende cash op zak. „Om mensen af te wimpelen, als het nodig is.” Hij heeft het echter nog nooit nodig gehad. Bedrijven doen zaken met hem, omdat hij ‘betrouwbaar spul’ levert. „Ik krijg dingen voor elkaar. Ze kunnen me niet beschuldigen van criminele activiteiten, wel van onnozelheid. Maar daar is nog nooit iemand voor veroordeeld. Mijn vrouw Saskia doet de boekhouding, alles wat ik doe is netjes geregistreerd.”

Er negen jaar geleden beginnen was het beste wat hem kon overkomen, besluit Van der Vinne. „Als je bij terugkomst in Nederland, na alles wat je daar gezien hebt, mensen hoort klagen omdat de trein twee minuten te laat is, dan weet je weer hoe verwend we hier eigenlijk zijn.”