8 kantoorrituelen die je niet gaat missen op vakantie

1. Mijden van oogcontact

Het wordt steeds vaker onder de systeemplafonds gesignaleerd en in toenemende mate als hinderlijk ervaren: collega's die met voorbedachten rade op beeldscherm, tablet en telefoon blijven staren tijdens een overleg. Hoe stuitend de gesprekspartner en zijn aandachtspunten ook: zelfs op kantoor gelden normen en waarden. Geen managementcursus of handboek voor leidinggevenden kan op tegen simpel intermenselijk oogcontact en oprechte interesse.

2. Kantoorlol

De sketches van Jiskefet behoren inmiddels tot de categorie nostalgie-tv. Maar dat wil niet zeggen dat kantoorlol verleden tijd is. Integendeel. Afgaande op de Rotterdamse wandelgangen floreert de überflauwe Seth Gaaikema-woordspeling, evenals de kijk-mij-nou-humor van GeenStijl. Ook populair: de anti-helden van The Big Bang Theory quoten of je collega's lastigvallen met van Facebook geleende filmpjes. De snelste remedie tegen ongewenste bureaupret: een goed getimede verplichte grimas.

3. Gezeur over kantine-eten

Ik vraag me geregeld af: is het een verkapte vorm van teambuilding? Een nationale bedrijfssport? Of terechte kritiek op zo veel culinaire onkunde? Niet dat ik me nou omring met louter fijnproevers, maar kantinechefs blijken het mikpunt van collectieve spot en ergernis. Of ze nou ploeteren op half geslaagde hip bedoelde quinoa-hapjes en couscous-salades of oud-Hollandsche zuurkool met een worst of bal op de onbestemd grijze buffetbladen serveren: het lijkt wel of het nooit goed is.

4. Meegaan in bureaucratie

Een formulier invullen om een aanvraag te kunnen doen. Een e-mail sturen met een exacte kopie van de net gestelde telefonische vraag. Met een cc'tje en een bcc'tje. Mijn directe collega's worden er gek van. De bureaucratie 2.0 woekert als oude wijn in nieuwe zakken om ons in combinatie met een lawine van memo's, pasjes met beperkte houdbaarheidsdatum en constant veranderende wachtwoorden tot waanzin te drijven. Met frisse tegenzin meegaan met de stroom lijkt voorlopig de enige optie om niet vermalen te worden.

5. De overvolle lift

Deels aan den lijve ondervonden: collega's die in vol zicht en zonder succes proberen de deuren net voor je te sluiten. Indringers die op de vroege ochtend je persoonlijke ruimte penetreren met goedkope aftershave, hun brakke ochtendadem of natte jas. Een te volle en vaak stoppende lift leidt tot paniekaanvallen en kan reden zijn voor cognitieve therapie of andere gedragscorrectie. Een goedkoper, maar vermoeiender alternatief: de trap nemen.

6. Dat smerige bureau

Hoe hou je de bureau-hooligan in bedwang? Hilarisch natuurlijk die verkiezing en bijbehorende foto's van smerigste werkplekken van Nederland. Totdat je plotseling naast zo'n bureau-hooligan zit die tergend langzaam, maar o zo zeker zijn plakkerige territorium uitbreidt. In het assortiment onder meer halfvolle koffiebekertjes, korsten brood en andere etensresten in verfrommeld folie, zakdoeken vol onbestemde vlekken en zelfs gebruikte tandenborstels en deodorantrollers. En de daaruit voortvloeiende pijnlijke conversatie erover is de overtreffende trap van ongezelligheid.

7. Wachten tot de rokers eindelijk terugkomen

Ernstig irritant bij haast of een toevallige briljante ingeving die direct reactie behoeft: het constante en veelvuldige wachten op de draaideur-rokers.

Ondergetekende is deeltijdlid van die maffia. Volgens onderzoek duurt het gemiddeld 3 minuten om een sigaret te inhaleren. Een overzichtelijke onderbreking. Maar tel daarbij op de tijd die het jas-aantrekken, buurten-bij-de-balie en naar-de-voordeur-lopen-ritueel in beslag neemt en het is al een heel ander verhaal dat zorgt dat de ergernismeter op tilt gaat. Ook afschuwelijk: de bijbehorende kansloze en saaie uiteenzettingen over stoppen met roken.

8. Ojee, weer een traktatie

Een stationsvlaai, synthetische tompoezen van de Hema, gevulde koeken. Voor een makkelijk te verleiden suikerverslaafde zijn traktaties in de kantoortuin een regelrechte aanslag op zelfbeheersing en omvang. Collega's die de uitgestalde waar vriendelijk maar beslist afwimpelen, krijgen de volle laag als zij niet likkebaardend toetasten. Andersom wordt er geroddeld over die meesnoepende persoon die net buiten de coterie van het feestvarken valt.