De vrouw solliciteerde in 2023 naar de functie van junior belastingadviseur bij Koeleman Accountants & Belastingadviseurs. Na drie sollicitatiegespreken kwamen zij en haar nieuwe werkgever tot een arbeidsovereenkomst van een jaar met een proeftijd van een maand. Ze ontving het schriftelijke voorstel op 15 november met daarin vastgesteld dat zij 4000 euro bruto per maand zou verdienen bij een vijfdaagse werkweek van veertig uur, schrijft het AD.
Een dag later liet ze de werkgever weten zwanger te zijn. Koeleman vroeg haar of het niet handiger was dat haar oude werkgever haar zou ontslaan, zodat ze aanspraak kon maken op een ww-uitkering. Tijdens de rechtszaak liet een van de directeuren weten het namelijk niet handig te vinden om haar eerst in te werken, waarna ze langere tijd met zwangerschapsverlof zou gaan. ‘Deze houding van Koeleman verdient bepaald niet de schoonheidsprijs’, aldus de rechter. De vrouw stond vervolgens op haar strepen, waarna het contract werd aangepast.
Van drie naar vier dagen
De vrouw zou vijf dagen werken, tot haar zwangerschapsverlof. Volgens haar drong Koeleman er op aan dat zij na haar verlof drie dagen zou werken. Maar uit whatsappgesprekken bleek dat zij daarover zelf was begonnen. ‘Ik wil graag starten met 3 dagen per week en naarmate de progressie vordert, uiteindelijk naar 4 dagen gaan.’
Door de aanpassingen van het contract kon de vrouw niet op de geplande datum, 1 december, starten met haar nieuwe baan. Zij begon tien dagen later, maar kreeg de niet-gewerkte dagen wel salaris uitbetaald. Op haar eerste werkdag meldde zij zich halverwege de dag ziek. Dat bleef ze tot 19 december. Eenmaal beter werkte ze twee dagen op het kantoor in Voorschoten. Op 21 december beëindigde Koeleman telefonisch én per brief de arbeidsovereenkomst binnen de proeftijd.
Eis van vergoeding van ruim 51.000 euro
Volgens de vrouw omdat haar inmiddels ex-werkgever een ‘verboden onderscheid maakte tussen man en vrouw’ en haar ontsloeg vanwege de zwangerschap. Daarom stapte ze naar de kantonrechter en eiste onder meer een financiële compensatie van 51.840 euro en schadevergoeding van ruim 5700 euro.
Maar van die reden is niets waar, liet de werkgever weten in de rechtszaal. Volgens Koeleman was er ‘op grond van inhoudelijke prestaties en haar gedrag op de werkvloer onvoldoende aanknopingspunten om tot een langdurige samenwerking te komen’. De vrouw zou onvoldoende kennis hebben, zeker gezien het relatief hoge salaris dat zij kreeg. Daarnaast zou er op collegiaal vlak geen klik zijn.
De kantonrechter gaf vorig jaar de werkgever al gelijk. Daarop ging de vrouw in hoger beroep. Maar ook het hof oordeelde dat uit de zitting niet voldoende is gebleken dat er sprake was van een verboden onderscheid; ofwel dat de zwangerschap de daadwerkelijke reden van ontslag was. De vrouw draait daardoor op voor de procedurekosten van bijna 3400 euro van haar voormalige werkgever.
Lees ook: Werknemer meldt zich op vakantie ineens ziek: vraag je een doktersverklaring als werkgever?
