Boekhandel Polki verdwijnt na 15 jaar uit Amsterdam-Zuidoost

De opruiming is begonnen. Geen opheffingsuitverkoop, waarschuwt Trees Middelkoop van boekhandel Polki in het winkelcentrum Reigersbos. "Dat vind ik zo treurig. Ik vind een gewone opruiming van de voorraad al ingewikkeld. Wij hebben altijd gekozen voor een breed assortiment. Dat ene boek dat hier al jaren in de winkel ligt, kan voor die ene klant heel belangrijk zijn. Maar als zich een kandidaat aandient om de zaak over te nemen, wordt zo'n voorraad toch vooral gezien als een grote stapel oude meuk."

PuntjesNa de zomer nemen Ger en Trees Middelkoop afscheid van Reigersbos. Omdat haar man Ger de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, zegt Middelkoop. "Ik had nog wel even door kunnen gaan, maar Ger vindt het mooi geweest. Hij heeft zijn hele leven hard gewerkt en is eraan toe om het wat rustiger aan te doen. Ik merk zelf ook dat ik een dagje ouder word. Een winkel houdt je toch zeven dagen per week bezig. Er is altijd wel iets te doen, en thuis wacht dan 's avonds nog de boekhouding."

Het echtpaar Middelkoop streek vijftien jaar geleden neer in het winkelcentrum en nam boekhandel Polki over van de naamgever. Polki heette toen nog Pölki, maar in Reigersbos zei iedereen Polki, dus de puntjes staan nu alleen nog op de boekenleggers.

Ideologische types"Ger had een Bruna in Wormerveer gedreven en wilde als winkelier graag op eigen benen staan", zegt Middelkoop. "Ik kwam uit de verpleging en moest het boekenvak leren. Elke maandagavond zat ik tussen allerlei bevlogen boekhandelaren in de schoolbankjes om het vakdiploma te halen. Met van die ideologische types die een kinderboekwinkel wilden beginnen. Heerlijk vond ik het."

Het was een goede tijd om een boekwinkel te openen. De klanten hadden geld en gaven dat graag uit. "Dat was de tijd dat de mensen op vrijdag met een hele stapel tijdschriften voor het weekend onder de arm de winkel uitliepen", zegt Middelkoop. "Nu nemen ze er eentje mee. De crisis is misschien voorbij, maar de schrik zit er nog steeds in, ook bij de mensen die nog steeds een baan hebben."

Oude stempelToch heeft het echtpaar ook in de afgelopen jaren een goed belegde boterham kunnen verdienen. "Ger is een ondernemer van de oude stempel. We hebben geen cent schuld. Alles is afbetaald."

De boekwinkel is een echte buurtwinkel, zeker sinds er zeven jaar geleden ook een postloket bij is gekomen. "Vanaf dat moment kwam de hele buurt hier binnen. Van onze contactpersoon bij PostNL hoorde ik dat nergens in Nederland zoveel losse postzegels worden verkocht. De mensen hier willen een brief posten en niet meteen een heel velletje kopen." Middelkoop omschrijft de gemengde bevolking als flamboyant: "In een dorp in De Peel lijkt iedereen op elkaar. Hier is iedereen anders."

SaamhorigheidToch is het gevoel van saamhorigheid groot in de buurt en dat richt zich ook op het winkelcentrum. "Toen mijn dochter met haar gezin naar Australië verhuisde, kwamen de klanten naar me toe om te vragen of ik het een beetje trok. Ze vinden het nu ook vreselijk dat we ermee ophouden."

De betrokkenheid is omgekeerd niet minder groot, zegt de eigenaresse. "Boeken zijn prachtig, maar het zijn ook maar dode dingen. Ik kom hier geregeld op zondag om een paar klusjes te doen, maar dan vind ik het hier vooral heel erg stil. Het zijn de klanten die een winkel leuk maken."

Keihard werkenDe afgelopen twee jaar heeft het echtpaar hard gezocht naar een opvolger. Verschillende kandidaten kwamen voorbij, maar tot afspraken kwam het niet. "De banken zijn huiverig geworden", zegt Middelkoop. "Wij maken elk jaar een gezonde winst, maar met de branche gaat het niet goed. Dat betekent dat een kandidaat zelf geld moet meenemen en dat is niet iedereen gegeven."

Andere kandidaten vielen om andere redenen af. "Een man zei dat het hem wel leuk leek om dan drie dagen per week te gaan werken. Ik was verbijsterd. Een winkel runnen is keihard werken."