BV Leco: 'Ik zegde mijn zekere toekomstperspectieven vaarwel'

De wereld van Leco van Zadelhoff (48), dat is er één vol verkleinwoordjes. Straks, na het interview en de fotosessie, gaat hij langs bij een van zijn beste vrienden: stylist Fred van Leer. ,,Fredje.'' Met hem drinkt hij een 'paar wijntjes'. En dan wordt hij in zijn eigen auto naar huis gereden door 'een studentje'.

(Tekst gaat verder onder foto)

In een luxe, klassiek Rotterdam restaurant kiest Van Zadelhoff voor het lunchmenu van drie gangen. Als het werkelijk magnifiek opgemaakte bord met het voorgerecht (langzaam gegaarde kabeljauwfilet, een rouleau van noordzeekrab gehuld in koolrabi, mousse van limoen, krokant van quinoa en een gel van citrus) wordt gepresenteerd, klapt hij verrukt in zijn handen. ,,Is het geen schilderijtje?'' Hij grijpt z'n iPhone. ,,Even een fotootje van maken.''

Klik.

Dan: ,,Dit vind ik nou heel inspirerend, zoiets moois. Daar kan ik zo van onder de indruk raken. Er is dus iemand in die keuken die dit met zo veel liefde bereidt. Dit is geen kwestie van: hatseflats, dit gooien we even bij elkaar. Nee, dan heb je echt smaak. Die compositie, die kleuren. Ik hoef het nog niet eens lekker te vinden, maar ik weet zeker dat die kok gek is op zijn vak.''

Is de Zuid-Afrikaanse chenin blanc houtgelagerd? Nee? Vies gezicht. Hij kiest voor een sauvignon blanc uit Frankrijk. Wel houtgelagerd, vanzelfsprekend.

KwaliteitHij houdt nu eenmaal van kwaliteit. Van zichzelf, van anderen. Aandacht ook. Voor het werk. Voor hemzelf. ,,Dat heb ik nodig. Ik ben een Stier, weet je wel.''

Hij is de man die de sterren kapt en opmaakt en daarmee zelf een van hen is geworden. Chantal Janzen, Sylvie Meis en Leontine Borsato willen alleen hem aan de kap- en opmaaktafel en daarom dromen hordes Nederlandse vrouwen ook van een Leco Look.

Zaken van alledagJa, hij heeft een manager. En ook een persoonlijk assistente. ,,Voor de zaken van alledag. Zij belde je net om te vertellen dat ik wat later was omdat ik in de file stond. Dan hoef ik dus niet in allerlei papieren te zoeken om jouw nummer te vinden, maar dat vraag ik haar. Ik werk keihard, maar ik heb niet de sores van alledag. Ik heb een goede boekhouder, een fijne fiscalist. Want je kunt nog zo dol zijn op je werk, het is natuurlijk wel de bedoeling dat je er iets aan overhoudt.''

Knipoog. Gulle lach.

WaterstofperoxideHij is geboren in het Gelderse dorp Rheden, verhuisde als kind naar Harderwijk. Is de middelste van drie zonen. Vader is muziekleraar, moeder huisvrouw. Zijn ene broer heet Jan, de ander Han. Daartussen zat Leco, vernoemd naar zijn grootvaders Leendert en Coen. ,,Mijn ouders moeten al voorvoeld hebben dat ik iets creatiefs zou gaan doen, met die bijzondere naam.''

Thuis knipte z'n vader de jongens. Totdat Leco het overnam. ,,Op mijn 7de zette ik mijn eerste knip, met het scharensetje dat mijn vader gebruikte. Vooral op mijn moeder heb ik me compleet botgevierd. Ik heb alles met haar uit mogen proberen, geduldig bleef ze op de eetkamerstoel zitten. Ook als het misging, wanneer ik haar wilde blonderen met waterstofperoxide bijvoorbeeld. Dan liep ze de volgende dag met eigeel haar de deur uit.''

Nog gullere lach.

(Tekst gaat verder onder foto)

Waar hij zijn ouders dankbaar voor is, is dit: ,,Dat ze mij liet zijn wie ik wilde zijn. Alles was goed, zolang ik het maar vol overgave deed. Niet de kantjes eraf lopen.''

BijbaantjeOp zijn 15de vouwde Van Zadelhoff als bijbaantje handdoeken in de plaatselijke kapsalon. Om te kijken, te leren en zelf ook meer en meer te knippen.

Hij volgde een praktijkopleiding in Zwolle; een dag per week naar school, vier dagen werken in een kapperszaak. ,,Bij een echte patron, die mij heel veel over het ambachtelijke kappersvak heeft bijgebracht. Bij hem kregen we ook motivatiecursussen. Ik was 17 toen me bij zo'n gelegenheid werd gevraagd wat ik wilde bereiken. Ik heb de papieren nog thuis liggen, toen al sprak ik over een total look voor de mensen. Dat bestond nog helemaal niet. Een jaar later had ik alle papieren en besloot ik me freelance in Amsterdam te vestigen. Aan de ene kant paste dat niet bij mijn veilige, wat beschermde opvoeding in Harderwijk. Ik zei mijn vaste salaris en de redelijk zekere toekomstperspectieven vaarwel. Aan de andere kant stelden mijn ouders ook toen weer: doe het, als dat is wat je wilt. Als je het maar vol inzet doet.''

SterrenclientèleEn kijk hem nu eens. Met zijn eigen sterrenclientèle, productenlijn, boeken en webshop. De sociale media lopen vol als hij een van zijn klanten een andere look geeft, zoals laatst met het kapsel van Leontine Borsato. Tussen de vluchtelingencrisis, het Oekraïne-referendum en het Zwarte-Pietendebat schuimbekte half Nederland over de door Van Zadelhoff aangemeten nieuwe coupe op Instagram en Facebook.

,,Het grappige is: wij moeten daar heel erg om lachen. Van de raakste opmerkingen op sociale media maken wij een screenshotje op onze telefoons en die appen we naar elkaar. Ze werd bijvoorbeeld vergeleken met een buffel, daar moesten we echt om gieren.''

Het gebulder dondert nu door het restaurant. Intussen wordt Van Zadelhoffs hoofdgerecht opgediend: Hollandse scholfilet, op de huid gebakken. Met: gamba, coquille en een emulsie van snijboon en witte asperge. Zijn oordeel: ,,Beeldig.''

Maar in dit specifieke geval met Leontine: was je zelf wel tevreden?

,,Ja, want anders laat ik zo iemand niet gaan. Als ik het niet in orde vind is het: kop onder de kraan en we beginnen opnieuw. Ach weet je, toen Leontine nog de bordjes omdraaide bij Rad van Fortuin heb ik haar haren eens donker geverfd. Dat haalde de voorpagina van De Telegraaf! Waar gaat dat over?''

Het gaat allemaal maar om de buitenkant, hè?

,,Tuurlijk, ik ben me er terdege van bewust dat ik met iets oppervlakkigs bezig ben. Tegelijkertijd, tijdens mijn presentaties in het land, merk ik in Roermond, Groningen en Zwolle dat het voor het innerlijk werkt als er iets bij het uiterlijk begint. Dan gaat zo'n vrouw met de schouders omhoog in de stoel voor me zitten en dan doe ik wat kleine dingetjes. Wat mascara, een bronzertje, de wenkbrauwtjes goed aanzetten, de lippen. Dan zie je de schouders naar beneden gaan, de rug wordt rechter, ze lopen anders weg dan dat ze binnenkomen. Dus het gaat wel degelijk om meer dan alleen de buitenkant, ik vind het heerlijk om vrouwen zich een prinses, een koningin te laten voelen. Dat ze zich lekker voelen, sexy ook. Dat straalt door naar binnen.''

(Tekst gaat verder onder foto)

Van Zadelhoff omschrijft Leontine Borsato lieflijk als 'mijn muze'. ,,Een ouderwets woord misschien, maar zij kan mijn werk zo goed hebben. Als een kameleon gedraagt ze zich daarnaar. En bovendien is ze een van de leukste mensen die ik ken.''

Zo'n band met haar, maar zeker ook met Chantal Janzen, gaat verder dan alleen knippen en opmaken. Hij weet alles over ze en dat is wederzijds.

Na negentien jaar gingen je vriend Rob en jij vorig jaar uit elkaar. Bespreek je dat ook met ze?

,,Wat dacht je, natuurlijk! Ik wil dat niet alleen verwerken, diep onder mijn dekens. Ik wil het ventileren, ik wil feedback.''

Ze woonden nooit samen, maar hadden een latrelatie. De laatste tien jaar waren ze de 'verwenpapa's' van Robbie. Het meisje is de dochter van de zus van zijn ex en haar vriendin, en komt regelmatig bij de twee mannen over de vloer. Rob is de biologische vader, Sjamke en Jennet zijn haar moeders.

,,Een leuke, moderne, superhippe situatie. Dankzij alle input van met name de twee moeders groeit ze op tot een van de leukste wezens op aarde. Ze is het mooiste cadeautje dat ooit op mijn pad is gekomen. Kinderen zijn zo ontwapenend. Het is zo mooi om te zien hoe zij bijvoorbeeld met sociale media omgaat, hoe vanzelfsprekend het voor haar is om alles op Instagram te zetten. En hoe leuk is het om een verwenpapa te hebben die soms een tas make-up meebrengt. Daar klooien we samen ook mee, en met haar haren. Dan maak ik een mooie Ariana Grande-staart (Amerikaanse tieneridool, red.) voor haar. Echt, er zijn maar weinig mensen voor wie ik m'n telefoon aan de kant leg, maar voor haar doe ik dat zeker.''

De situatie is nu wat gecompliceerder geworden door de breuk met je ex.

,,Als je het zo zegt, zou je denken: ja, dat klopt. Maar dat is in werkelijkheid dus niet zo. De betrokken partijen zijn stuk voor stuk zulke lieve mensen die, zoals wij dat noemen, geen Haarlemmerdijkjes hebben. Alles is bespreekbaar, er zijn geen verborgen agenda's.''

Wat ook scheelt is dat jij en je ex als vrienden uit elkaar gingen.

,,Sterker nog: ik spreek hem elke dag. We bellen vaak. Dat deden we toch al, want we woonden nooit samen.''

Is er dan veel veranderd?

,,We constateerden: er is een stuk van de koek opgegeten. Maar er is nog heel veel houden van en onderling respect. En dat komt zeker ook door kleine Robbie.''

(Tekst gaat verder onder foto)

Welk stuk van de koek was op?

,,We kregen een broer-zusrelatie, al geactiveerd doordat we niet samenwoonden. Soms trokken we de zeilen nog wel aan, maar we merkten: qua interesses en ideeën groeien we uit elkaar. Ik vind het eigenlijk al knap dat mensen het zo lang volhouden met elkaar. Niet alleen wij, maar überhaupt. Het is toch samen rijden op een snelweg. En dat het dan pas na negentien jaar gebeurt dat de een bij Apeldoorn de afslag wil nemen en de ander bij Hengelo, da's heel bijzonder.''

Stilte. Dan: ,,Ik merkte dat ik hem niet meer gelukkig kon maken. En ik vind dat hij wel al het geluk op de wereld verdient. Ik ook hoor, ik ben echt niet alleen bezig met het geluk van anderen.'' Luid lachend: ,,Ook heel erg met dat van mezelf.''

Dat zit wel goed, want sinds kort is er een nieuwe liefde in zijn leven. ,,Ik ga er niet veel over zeggen, want het is nog heel pril. Ik heb hem ontmoet in het buitenland, tijdens een vakantie. Hij is geen Nederlander.''

Weet hij hoe jouw leven er hier uitziet?

,,Hij weet dat ik knip en visagie doe.''

Heb je tussen je ex en hem veel scharrels gehad?

Diepe zucht. ,,Twee of zo. Ik vind het niet echt leuk. Kennelijk ben ik toch wel een beetje ouderwets. When you're mine, you're mine. En bovendien: ik ben natuurlijk behoorlijk getrouwd met mijn werk, ik kan er geen dagtaak aan hebben om mannen te veroveren.''

(Tekst gaat verder onder foto)

Is het eigenlijk wel leuk om met jou samen te leven, als je zo bezeten bent van je vak? Is dat ook een reden waarom je nooit hebt samengewoond?

,,Misschien wel. Als ik thuis ben, kruip ik vaak toch nog achter de computer om te kijken hoe het haar van de buitenlandse sterren zit, hoe ze zijn opgemaakt. Heel soms een avond nietsdoen, is heerlijk. Gisteren nog. Ik trok mijn joggingbroek aan, het was nog lekker warm. Dus ben ik heerlijk op het balkon gaan zitten. Maar toen belde een vriendin, om een uur of half 9: 'We zitten bij je om de hoek, we gaan een tongetje eten. En we hebben er voor jou ook al een besteld'. Tja, dan ga ik dus maar.''

In je joggingbroek?

,,Tuurlijk, dan ga ik me echt niet opdoffen hoor. Je neemt me maar zoals ik ben. Veel mensen denken dat ik ijdel ben, maar dat valt wel mee. Mijn favoriete zwarte spijkerbroek heb ik ook heel lang.''

Hoelang?

,,Al zeker twee jaar.''

Daar is die lach weer. En het dessert: een Thais appeltje; een combinatie van een crème van rijst en vanille, met sorbet van granny smith en een bouillon met suikerwater, limoen, gember, mint en sereh en een moussebaveroise op basis van kwark.

Van Zadelhoff tegen de licht blozende ober: ,,Hoe krijg je het allemaal op één bord? Knap hoor!''

Even later: ,,Vakwerk hè? Echt een genotsmomentje.''