Nieuws Actueel
'De mensen moeten weten dat Rynart er nog steeds is'
Wie Rynart zegt, zegt transport. De ontwikkeling van het familiebedrijf begint als opa Franciscus Rynart in 1910 met paard en wagen vrachten hout van de haven naar de houtzagerij in Klundert brengt, schrijft BN/De Stem.

Een van de zonen van Franciscus Rynart is Anton, die op zijn beurt zeven zonen en een dochter krijgt. Rinus Rynart (72) is een van de kinderen van Anton. "Mijn vader had rond 1930 een oude Ford. In 1947 kocht hij een grote Mack (truck) die het Amerikaanse leger had achtergelaten. Hij reed vrachtjes naar België en Duitsland", weet Rinus Rynart. Hij vertelt zijn verhaal in de serre van zijn luxe woning in Zevenbergen. In een vitrine schaalmodellen van Rynart-vrachtwagens. Verder veel neonreclames, baseballcaps en een Wurlitzer-jukebox. Daar genieten Rinus en zijn vrouw Martha van ‘hun oude dag’. Vanaf 1964 mocht Rinus zelf op de trekker. Het bedrijf Rynart Transport was toen van zijn vader en zijn broers. Europa werd groter voor de jonge Rinus. Duitsland, Italië en zelfs Zweden, waar toen nog links werd gereden. Maar Europa was nog een losse verzameling landen. "Dus lange rijen voor alle grensovergangen. Venlo, Kufstein. Als we naar Milaan op en neer moesten waren we tien dagen onderweg", zegt Rynart en de herinneringen komen boven. "Dan reden we in een Scania van 135 pk met 20 ton chemicaliën de Brennerpas op. Dat ging net. Had je 20,5 ton dan haalde je het niet. Dan moest je een garage bovenop de berg bellen. Die stuurde dan een wagen die je voor 100 Mark naar boven trok." Rinus Rynart besloot in 1968 zelfstandig verder te gaan met Rynart Trucking & Trading. Klonk lekker Amerikaans. Een jaar later kreeg ie zijn eerste transport naar Teheran in - toen nog - Perzië. Ritje van 10.000 kilometer heen en terug. Totaal onbekend gebied. Er was nog nooit een Nederlandse chauffeur geweest. "Voor 10.000 gulden. Dat was wel heel veel geld! We kochten kaarten bij de ANWB. Met een meetlatje afstanden schatten. Aan de grenzen moesten we heel lang wachten. Omkopen? Dat viel wel mee. Alleen bij de Russische grens." Het werkgebied van Rynart Trucking & Trading bleef zich uitbreiden. Teheran is ver, maar de Pakistaanse kustplaats Karachi is twee keer zo ver. Als gevolg van de Jom Kipoeroorlog tussen Israel enerzijds en Egypte en Syrië anderzijds was het Suezkanaal gesloten. Dus kon Philips zijn onderdelen voor televisies niet meer over water naar Pakistan brengen waar ze werden geassembleerd. Rynart bood uitkomst. Toen het Egyptische kanaal weer open ging werd het wegtransport naar Pakistan minder en verlegde Rynart zijn interesse naar Rusland. Daar werden aan de Kaspische Zee boorinstallaties gebouwd en Rynart leverde de onderdelen af. In 2008 deed Rinus het bedrijf over aan zijn zoon Rob (nu 47). Dochter Carola (48) doet de boekhouding. Drie jaar geleden kreeg hij de gelegenheid om voedseltransporten naar de Navo-bases in Afghanistan te brengen. Dat transport kon ook per vliegtuig, maar dat is een stuk duurder, legt Rynart uit. Ritten van 15.000 kilometer op en neer. Via Berlijn, Warschau, Minsk, Moskou, Kazachstan en Oezbekistan. Liever rijdt Rynart over Turkije en Irak, maar die landen zijn er niet happig op om spullen voor het Amerikaanse leger op de weg te hebben, zegt hij. Momenteel rijden er veertig combinaties van Rynart International op en neer tussen Nederland en Kabul. Nederlandse chauffeurs hebben volgens Rynart al jaren geen zin meer om weken achtereen van huis te zijn. Dus werkt het bedrijf met Turkse, Litouwse of Russische chauffeurs. Het zijn allemaal niet de veiligste landen waar Rynart rijdt? Rinus Rynart: "We zijn een keer beschoten door de Taliban. Een granaatwerper schoot een projectiel af dat dwars door onze koeltrailer ging. De chauffeur reed naar een rustige plek en bluste de brand. Maar verder hebben we eigenlijk nooit veel erge dingen meegemaakt."