'De verleiding om een passende kist te ontwerpen was te groot'

Hoe wil je begraven worden? Het antwoord op deze vraag schuiven de meeste mensen ver voor zich uit. Suzan van der Schenk (56) doet het anders. De Wageningse heeft zelf een kist ontworpen waarin ze wil worden begraven. Tien jaar geleden kreeg ze de diagnose borstkanker. "Ik ben geopereerd en hoopte dat het over was. Na vier jaar kwam het terug. Het was uitgezaaid." Van der Schenk vertelt dat ze op dat moment niet direct nadacht over hoe ze begraven wilde worden. "Nee, de eerste tijd moest ik er vooral aan wennen dat ik dood zou gaan. Een heel zware tijd, ook voor mijn geliefden. Niks was meer ‘gewoon’. Maar na een tijdje ga je het leven toch weer leven. Als er een dag voorbij was, dacht ik ‘dan haal ik morgen ook’. En na een week ‘dan haal ik volgende week ook wel’." Begin dit jaar bleek haar derde chemokuur niet aan te slaan. Juist op dat moment viel de Uitvaartkrant in de brievenbus. "Toen kreeg ik de eerste gedachten over mijn uitvaart. Als eerste heb ik toen gekozen voor een natuurbegraafplaats: De Heidepol bij Arnhem. Samen met mijn man Peter heb ik een graf uitgezocht. Prachtig onder een paar bomen. Een prima plek, met eeuwige grafrust. Je zou er zo je tentje opzetten. Als in de toekomst de hekken tegen de wilde zwijnen zijn weggehaald, worden we weer helemaal een met de natuur." Daarna begon Van der Schenk ook over andere dingen dieper na te denken. "Niet over de uitvaart. Dat laat ik over aan mijn naasten. Wel over wat er met mijn lichaam moet gebeuren. Dat is tenslotte van mij. Ik vind het een mooie afsluiting van het leven om daar wel iets over te zeggen." Allereerst bedacht de Wageningse dat ze in zijligging begraven wil worden. "Zo slaap ik ook. Dat past bij mij. Ik vind het een prettige en natuurlijke houding. Dus zo wil ik ook opgebaard en begraven worden. Ik las in hetzelfde uitvaartkrantje dat als je het lichaam licht balsemt, het lichaam zacht en soepel blijft. Het voelt dan ook veel prettiger aan voor mensen die het aanraken. Voor nabestaanden is dat toch ook veel prettiger dan je geliefde te zien, die stijf en gekoeld koud op haar rug ligt? Dat is voor mij echt een spookbeeld." Vervolgens gingen de gedachten naar de manier van begraven. "Je kunt zonder kist begraven worden. Dat wilde ik ook, maar de verleiding om toch een passende kist te ontwerpen was te groot." Een zoektocht op internet leerde Van der Schenk dat er geen kisten bestonden die begraven in foetushouding mogelijk maken. Daarom besloot ze er zelf een te ontwerpen. "Ik ben tenslotte interieurarchitect en meubelmaker." Het moest een duurzame kist worden, passend bij natuurlijk begraven. Dat betekent dat er bijvoorbeeld geen metaal (lees schroeven) wordt gebruikt. De kist moest wel in een graf passen. "In foetushouding ben je natuurlijk iets breder dan als je op je rug ligt." Onlangs heeft ze het ontwerp afgerond. "Het is een heel mooie kist is geworden. Het dek is van 10 millimeter dik, prachtig vilt van pure schapenwol en de kist wordt dichtgeregen in plaats van dichtgeschroefd." Nu ze voor zichzelf klaar was, besloot Van der Schenk dat zo’n kist eigenlijk voor iedereen beschikbaar zou moeten zijn. "Daarom heb ik een serie van vijf kisten ontworpen. De eerste producent die ik mijn ontwerpen liet zien, was er direct verliefd op en besloot ze in productie te nemen. Per 1 juni komen ze op de markt." De afgelopen tijd heeft Van der Schenk als enerverend ervaren. "De reacties zijn overweldigend. Ik hoop nu van harte dat het in de toekomst voor iedereen gewoon wordt dat je keuzes kunt maken. Ik hoop nog zo lang mogelijk bij mijn geliefden te zijn. Maar daarvoor is wel een wonder nodig."