Bij digital agency 87seconds beslissen medewerkers mee over alles

Want nu maakt u reclames.

"Nee. We zijn een videocontent agency. We maken zowel video's voor de interne als de externe communicatie van bedrijven. Ik ben dus nog steeds met film bezig, maar op een andere manier. Zo ben ik ook nu weer met film­makers in gesprek om te kijken of ik hun werk kan gebruiken. Dat is erg leuk."

Bijten uw ideeën weleens met die van uw klanten?

"Soms. Er zijn natuurlijk beperkingen als je een video maakt waarmee je een heel corporate boodschap moet overbrengen. Maar ja. We zoeken ook dan de grenzen op. Het moet wel grappig zijn, anders kijkt niemand zo'n filmpje af. Laatst hebben we de regiodirecteur van Arval BNP ­Paribas met zijn hoofd in zijn eigen animatievideo verwerkt. De vraag was: hoe blijft dit grappig zonder hem voor paal te zetten? Dat was een dunne lijn, maar het ­lukte. En zijn kinderen moesten er ook om lachen, ­hoorden we."

Hoewel de Vlamingen het hoofdkantoor bestieren, spelen ze niet voor directie. "Het ontbreekt bij ons aan hiërarchie," zegt Van der Weijden. "Bij ons mag iedereen meebeslissen. Over alles. We werken volgens het sociocratische principe. Dat betekent dat er middels overleg naar oplossingen wordt gezocht."

Komt dat niet neer op eindeloos vergaderen?

"Nee hoor. Het zorgt er juist voor dat iedereen zich ­gehoord voelt. En dus ook verantwoordelijk."

Zegt er dan nooit eens iemand: nu is het mooi geweest, zó gaan we het doen?

"Jawel. We hebben wel eindverantwoordelijken. Maar ­onze functies zijn niet zo vastomlijnd. Als illustrator is het natuurlijk de bedoeling dat je de tekeningen maakt. Maar als je ook nog iets anders heel goed kunt - en anderen zijn het daarmee eens - mag je je daar ook mee bemoeien. Dat draagt bij aan dat verantwoordelijkheidsgevoel. Ik denk dat je op die manier ook het beste kunt omgaan met millennials op de werkvloer; de gemiddelde leeftijd bij ons is 26 jaar. Die hebben gewoon niet zo veel met autoritair ­gezag. We laten verder ook de creditcard gewoon op de ­balie liggen bij ons op kantoor, net als de autosleutels."

Is er al iemand flink gaan winkelen?

"Nee, dat is vooralsnog niet gebeurd. Het is ook echt heel handig. Stel, er is nú een bepaald type camera nodig, dan hebben we het liefst dat iemand die gelijk even koopt, ­zodat de productie geen vertraging oploopt. Wel moet diegene dan wel nagaan of het daadwerkelijk de beste ­camera is. Dat is logisch. Maar uiteindelijk moet er ­gewoon geleverd worden. Dat is onze filosofie ook: leveren."

Wat gezellig.

"Ja, maar zo werkt het wel. Ik geloof in hard werken, in combinatie met talent."

Van der Weijden komt uit een ondernemersgezin en is de jongste van vijf kinderen. Hij en zijn broers en zus hielpen mee in de verlichtingsfabriek van hun ouders. "Toen ik op de middelbare school zat, was ik daar veel te vinden. Later ook in hun lampenzaak. Ik verkocht schemerlampen."

Zo heeft u al u vakanties betaald.

Lachend: "Zo heb ik al mijn vakanties gewérkt. En de weekenden. Maar dat was wel vrijwillig, hoor. Mijn ouders vonden het belangrijk dat we onze eigen zaakjes regelden. En dus ook zelf geld verdienden. Dat zit er bij ons allemaal nog goed in. Twee van mijn broers zijn een eigen zaak ­begonnen, en er is er één het leger in gegaan. We zijn nogal ondernemend en fanatiek."

Dit jaar moet alles nog groter, zegt Van der Weijden. Grotere producties, en filmachtige reclames. Daar heeft hij zin in. "Ken je dat liedje van Daft Punk? Harder, better, faster? Dat wil ik dus."

Er zijn nogal wat digital agencies in Amsterdam. Houdt u de concurrentie goed in de gaten?

"Nee."

Moet u dat niet doen?

"Nou, ik kijk wel een beetje naar wat er om me heen ­gebeurt. Maar ik concentreer me liever op wat wij doen. En op het aannemen van de juiste mensen. Ik zoek er ­momenteel zes. Daar heb ik het druk genoeg mee, eerlijk gezegd."

Van der Weijden haalt zijn telefoon opnieuw tevoorschijn, wil een video laten zien die ze hebben gemaakt voor een farmaciemerk. Of nou ja, de Franse tak van ­87seconds dan. Hij neemt maar eens een hap van zijn muffin en klikt op play. "We werken veel samen met alle kantoren. Soms hebben we producties met bijvoorbeeld een Nederlandse artdirector, een Franse regisseur en Vlaamse acteurs. En we gaan ook geregeld bij elkaar langs."

Vorige week nog. Toen vertrok het Amsterdamse team richting België. Voor overleg. En oké, misschien wel vooral voor een karaokebattle met de Brusselaren. Eén die hij bepaald niet heeft gewonnen. Van der Weijden schudt zijn hoofd.

Diepe zucht. Hij snapt het nog steeds niet. Zijn blik dwaalt af. Hij had nog wel geoefend. Er van tevoren echt aan gewérkt, zou je kunnen zeggen. "Maar het ging gewoon niet, die avond. Zo raar. Normaal gesproken rap ik Ice ice baby echt moeiteloos mee."