Het bos van Ans: 'Dit is mijn levenswerk'

Een oase van rust vind je na Pasen weer op 'n bult aan de Steenkampsweg, even buiten Albergen. Ans ten Doeschot (60) werkt al zeven jaar aan de bouw van een grot, waarin leden van de scootmobielclub uit Borne en de fietsclub uit Almelo regelmatig even tot bezinning kunnen komen. Een priester heeft de grot vorig jaar zelfs ingewijd.

"Mijn droom kwam uit", zegt ze nadat ze een slokje nam van haar zelfgemaakte, onbespoten brandnetelthee. "Dit is mijn levenswerk. Ik wil graag iets zinvols nalaten, een plek waar mensen zichzelf mogen zijn." Het stilteplekje is vanaf Pasen tot november te bezoeken tussen 10.00 en 17.00 uur.

LevenAns is geboren en getogen in Albergen, waar haar ouders café Haarhuis runden. Ze werkte in de verpleging in het Antonie van Leeuwenhoek-ziekenhuis in Amsterdam, in Zwitserland in een revalidatiecentrum voor reumapatienten en in Afrika. Via een collega ontmoette ze de man met wie ze later trouwde en drie kinderen kreeg. Het echtpaar had een antiquariaat in Hengelo voordat ze verhuisden naar Albergen. "Na dertig jaar kwam ik terug op mijn geboortegrond", vertelt ze.

Ans leeft naar de idealen van Albert Schweitzer. "Hij is mijn wegwijzer. Hij zegt onder meer: heb eerbied voor het leven." Bij de voormalige boerderij waar ze nu al jaren met haar man woont begon Ans met de bouw van een grot, gemaakt van zwerfkeien. Het bouwwerk kreeg vijf grote steunberen voor de stevigheid. Maar het dak, het hemeltje, is nog steeds niet helemaal af. Bezoekers nemen steentjes mee die ze op vakantie in een ver land verzamelen. Die komen dan aan het plafond in de grot.

RustIn de grot staan beeldjes van Boeddha en Maria naast elkaar, op blokken Bentheimer zandsteen die ooit het klooster van Albergen sierden. "Iedereen is hier welkom. Ik hoop dat steeds meer mensen hier rust vinden en tot zichzelf komen. Want het enige dat telt is de onvoorwaardelijke liefde. De rest zakt vanzelf toch weg."

Ook bouwde ze met hulp uit de buurt een huisje voor een invalidentoilet en een keukentje waar de bezoeker koffie, thee en limonade kan inschenken voor een klein bedrag. Het huisje is net klaar. Een granieten aanrechtblad voor het keukentje kreeg ze geschonken, net als de koelkast.

HergebruikHet toilet spoelt de bezoeker door met emmertjes regenwater. "Heb respect voor alles. Daarom hergebruik ik vrijwel alles, zoals de bouwstenen en het landbouwplastic van boeren." En de 'pipowagen' vol boeken vervangt ze door een stenen huisje, waarvan alleen de vier binnenmuren inmiddels af zijn.

Het dak is nog lang niet klaar. "Ik denk dat ik nog wel 30 jaar werk voor de boeg heb", vertelt ze lachend. "Maar ik haal hier zoveel voldoening uit. Er is zoveel overdaad in onze maatschappij. Als je alleen meer en meer en meer wilt, dan gaat het zeker een keer mis. In het hier en nu leven, werkelijk jezelf zijn, dat is de grote kunst."

Foto: Toma Tudor