Sindsdien is er veel veranderd bij Plukkebol, bijvoorbeeld aan de gebouwen. Omdat het vierogenprincipe verplicht werd - niemand moet zich met kinderen af kunnen zonderen - liet Siep bij de vestiging in de universiteitswijk een extra raam maken tussen twee peutergroepen. Er kwamen geen deuren voor de gedeelde keukens en de gedeelde verschoonruimtes met kindertoiletjes - hoewel dat aanvankelijk wel de bedoeling was. Op die manier is er altijd een open verbinding tussen twee groepen.
Wat ook anders werd, was de blik in de ogen van de ouders die hij rondleidde. Steeds vaker zeiden die dat ze het een geruststellende gedachte vonden dat er alleen vrouwen op de groepen werken. 'Ik antwoordde dan dat ik een goede mannelijke sollicitant direct zou aannemen. Het is niet goed dat de kinderopvang zo'n gefeminiseerde sector is.'
Maar wat vooral veranderde door de Amsterdamse zedenzaak is de manier waarop hij zelf naar zijn werk kijkt. 'Ik ben mijn naïviteit kwijt', zegt hij. 'Ik denk na bij dingen die vroeger spontaan gingen. Even stoeien met de kinderen kan nog steeds, maar ik zorg wel dat er andere medewerkers in de buurt zijn.'
