,,Ik begon op mijn 15de met schoonmaken in de keuken van McDonald’s. Bij dat bedrijf groeide ik door naar het hoofdkantoor, maar ik wilde terug de vloer op.”
Voor Ruben Kooij, geboren in een ondernemersfamilie uit Ede met een vader die altijd als zelfstandige werkte, was het hebben van een eigen zaak altijd een droom. Ruben tegen de Gelderlander: ,,Bij McDonald’s heeft dat zaadje zich eigenlijk verder ontwikkeld. Ik kreeg het reilen en zeilen van een franchiseonderneming mee en werd alleen maar enthousiaster.”
Eerste stappen als ondernemer bij La Cubanita
Als 17-jarige jongen nam hij zijn vriendin op hun eerste date mee naar de Edese vestiging van La Cubanita, de bekende tapasketen. Niet wetende dat hij jaren later híér zijn eerste stappen als ondernemer zou zetten. ,,Toen ik de mogelijkheid kreeg om uitgerekend dit restaurant te gaan runnen, voelde het alsof de cirkel rond was. Terug naar Ede, terug naar het restaurant waar wij elkaar leerden kennen.”
Hij kreeg de financiering rond dankzij wat spaargeld en een behulpzame vader en heropende de deuren van La Cubanita. Het restaurant was ook in 2023 al eens failliet verklaard, destijds vanwege te hoge kosten en onzekerheid door alle gedwongen sluitingen in de coronajaren.
,,Ik begon met een grote verbouwing; de huisstijl van het restaurant kreeg een upgrade vanuit de franchise. Die verbouwing had het restaurant absoluut nodig, maar dat betekende wel dat ik dus al met een achterstand begon.” Het kostte hem klauwen met geld. ,,Weliswaar een gepland verlies, maar toch.”
Tegenslag na tegenslag voor Ruben Kooij
Het bleek het begin van een reeks achterstanden voor Kooij. Na de verbouwing moest hij nog twee weken dicht toen een elektricien zijn leidingen raakte en toen na de winter het zonnetje weer begon te schijnen, richtte hij zijn pijlen op het terras.
,,Ik had echt ingezet op de zomer als hét moment om alle achterstanden weg te werken. We hadden flink uitgepakt met het terras. Maar het weer viel enorm tegen. Normaal gesproken is dat voor ondernemers niet gelijk een probleem. Maar ik liep al achter en had in die tussentijd geen reserves kunnen opbouwen.”
Ondernemer kon rekeningen niet meer betalen
Voor Ruben was de regenachtige zomer de druppel waardoor de emmer uiteindelijk zou overlopen. ,,Ik kan me niks anders bedenken waaraan het zou hebben gelegen. We liepen hartstikke goed, in de weekenden zaten alle tafeltjes vol.”
,,Na die zomer dacht ik echt ‘oh, nu wordt het wel een dingetje. Red ik dit nog wel?’ Ik stond behoorlijk rood bij de bank en die schuld zou in december geïnd worden. Op dat moment zou ik mijn rekeningen niet meer kunnen betalen, mijn personeel niet meer.”
Ik zag niet meer in hoe dit goed moest komen en na anderhalf jaar bikkelen was ik totaal gesloopt
Ruben Kooij
‘Ruben, je bent failliet’
Ruben kiest er uiteindelijk voor om zelf de stekker uit zijn jongensdroom te trekken en zijn faillissement aan te vragen. ,,Ik zag niet meer in hoe dit goed moest komen en na anderhalf jaar bikkelen was ik totaal gesloopt. Ik was zó ontzettend moe.”
Het telefoontje dat hij daarna kreeg, zal hij niet snel vergeten. ,,Ik weet het nog precies. Ik was die ochtend op de zaak om fooi te tellen, samen met twee collega’s. Aan het einde van de ochtend werd ik gebeld. ‘Ruben, ik ben aangewezen als je curator. Je bent bij deze failliet verklaard’.”
22 oktober 2024 ging de vestiging van La Cubanita in Ede officieel voor de tweede keer in haar bestaan failliet.
Lees ook: Visrestaurant Pesca gooit de netten uit over Europa: ‘Veel vraag naar ons concept’
‘Ondernemen is nou eenmaal risico’s nemen’
,,Wat ik toen heb gedaan? De curator vertelde dat hij die middag langs zou komen om alles door te spreken, toen hingen we op en keerde ik me naar mijn werknemers. Ik zei ‘jongens, ik ben failliet!’. Ze wisten natuurlijk al wel dat dit eraan zat te komen, dus toen hebben we maar een biertje getapt en geproost op het faillissement. Ze feliciteerden me zelfs nog.” Met het sluitstuk van alle ellende, de kogel die éíndelijk door de kerk was. ,,Ja, die dag was heel onwerkelijk.”
Voor de jonge ondernemer is het een dubbele klap. Niet alleen is zijn onderneming nu failliet, ook persoonlijk gaat hij kopje onder. ,,Ik heb ook privé meegetekend toen ik voor deze onderneming koos. Daar kun je nu van alles van zeggen, maar dat heeft niet zo veel zin. Het was een risico en als je wil ondernemen moet je nou eenmaal risico’s nemen.”
Je krijgt een soort identiteitscrisis. Wat ga ik nu doen? En wie ben ik eigenlijk?
Ruben Kooij
Rouwproces en de schuldsanering
Ruben beschrijft het faillissement van zijn restaurant haast als een overlijden. ,,Het is eigenlijk ook een rouwproces wat je daarna doormaakt, want het is een enorm verlies. Je raakt volledig verweven met je zaak. Ik stond om 07.00 uur op, kroop achter mijn laptop voor de nodige administratie, ging dan rond 11.00 uur naar het restaurant toe en kwam rond 03.00 uur weer thuis.”
,,Ik wist waaraan ik begon, in die zin dat ik me heel goed had ingelezen en voorbereid was op wat er allemaal komt kijken bij een faillissement. Maar toch was het schrikken. Op dat moment werd mijn leven compleet overhoop gehaald. Je krijgt een soort identiteitscrisis. Wat ga ik nu doen? En wie ben ik eigenlijk? Je raakt alles kwijt; alles wat je leuk vond, je werk, je geld.”
Inmiddels is Ruben Kooij weer aan het werk. In loondienst, bij een bedrijf waar hij veel ruimte krijgt om alles verder af te werken. Want klaar is hij nog allerminst met het faillissement.
Ik wist dat dit zou komen, dat dit erbij hoorde, dus ik heb het geaccepteerd
Ruben Kooij
De schaamte voorbij
Zodra het faillissement rond is, komt hij achttien maanden in de schudsanering waarbij een groot deel van zijn salaris rechtstreeks naar het afbetalen van zijn schulden gaat. Hij leeft momenteel van 50 euro per week. ,,Ik wist dat dit zou komen, dat dit erbij hoorde, dus ik heb het geaccepteerd.”
Of Ruben ooit nog een nieuwe onderneming zou starten? ,,Ha, dat hangt er vanaf aan wie je dat vraagt. Mijn vriendin zou sowieso nee zeggen, die was er helemaal klaar mee en is nu vooral blij dat ik weer terug op aarde ben. Maar ik ben niet afgeknapt op het ondernemerschap. Als ik het niet had gedaan, was het altijd een ‘had ik maar’ geweest. Ik ben wél erg geschrokken van het taboe dat er blijkbaar ligt op ondernemers die het moeilijk hebben.”
Bewijs daarvoor vindt hij in zijn recente LinkedIn-bericht, waarin hij openhartig vertelt over de schaamte die bij ‘mislukken’ komt kijken. Het bericht werd meer dan duizend keer geliket en er kwamen honderden reacties op. Van collega-ondernemers die zich herkennen in zijn verhaal, van onbekenden die opmerken hoe dapper het is dat hij zijn verhaal deelt. ,,Dat had ik nooit verwacht”, zegt hij. ,,Terwijl er zoveel ondernemingen zijn die de eindstreep niet halen.”
Het hoofdkantoor van La Cubanita wilde niet ingaan op vragen van De Gelderlander over dit faillissement. ,,We vinden het niet passend om hierover in detail te treden. Wij willen Ruben de ruimte geven om zijn verhaal te doen en wensen hem het allerbeste.”
Lees ook: Drie maanden is restaurant Sebastiaan (26) pas open: nu al plekje in Gault&Millau-gids
