Deze Brabanders runnen een succesvolle minicamping met hun schoonfamilie

Marjolein verhaalt: "Toen ik vijftien jaar in dienst was als doktersassistente vroegen ze op mijn werk: Wat doe je over vijf jaar? Ik antwoordde: Dan hoop ik een camping te runnen. Het is altijd mijn droom geweest om een woonboerderij met vakantieverblijf te hebben. Door die vraag werd die droom weer opgerakeld.

Bert en ik gingen rondkijken en minicampings uitproberen. We kwamen al snel tot de conclusie dat het beheren van een camping met z'n tweeën een te zware belasting zou zijn. Vooral omdat Bert zijn werk als ict'er voorlopig ook blijft doen. Toen vroeg ik: Wie van de kinderen zou er mee willen? Pauline was meteen enthousiast."

Lees ook: Keihard werken en genieten op pop-upcamping

Aanlokkelijk idee

De oudste dochter en haar man Michiel (35) zagen het boerderij- en campingavontuur wel zitten. Ze woonden destijds in een rijtjeshuis in Soesterberg. Pauline (35) had een vaste baan als onderwijzeres, Michiel werkt in de brandbeveiliging. Het laten opgroeien van hun toekomstige kinderen nabij de natuur en met een zee aan speelruimte was een aanlokkelijk idee.

Zoeken via Funda

Het duurde nog vier jaar voordat dat toekomstbeeld waarheid werd. Het huis van Marjolein (57) en Bert (61) in Soestduinen, dat Heksenheuvel heette, raakte verkocht en binnen zes weken moesten ze op zoek naar hun droomboerderij. Marjolein: "Probeer op Funda maar eens de vakjes aan te vinken: boerderij met camping, of geschikt voor dubbele woning. Dat lukt dus niet. Via de Vereniging Kampeerboeren vonden we wel wat we zochten."

De gesplitste woonboerderij met 25 kampeerplaatsen, trekkershut en andere bijgebouwen stal in de meivakantie van 2016 de harten van beide stellen. Ze overnachtten in het gedeelte van de boerderij waar de familie Zuurendonk nu woont. Pauline: "Het voelde meteen goed. Het huis, de plek en de camping. Ook het samenwonen onder één dak voelde heel natuurlijk aan. Toen we na de vakantie weer apart woonden, misten we elkaar."

In november vorig jaar verhuisden beide gezinnen naar Someren-Heide en namen ze de voormalige camping Rabbit over. De rolverdeling binnen de familie is duidelijk: moeder Marjolein is de baas, echtgenoot Bert en schoonzoon Michiel zijn van de 'technische dienst', zoals op hun T-shirts staat, en dochter Pauline verricht hand- en spandiensten. Ook zijn er heldere afspraken gemaakt over werktijden. Omdat de mannen een fulltime baan buitenshuis hebben, werken ze alleen in de avonden en weekenden op de camping.

Continu vakantiegevoel

Marjolein is het enige familielid dat alle weekdagen aan de camping besteedt. Gekscherend zegt ze: "Heb ik toch iets verkeerd gedaan. Ik ben de enige die geen weekend heeft, maar dat geeft niks, want ik heb hier continu een vakantiegevoel. 's Ochtends word ik wakker van een vogelconcert in plaats van het geruis van een snelweg. Ik heb nog geen moment spijt gehad. Ook niet van het samenwonen met Pauline en haar gezin."

Goede schoonzoon-schoonmoederrelatie

Michiel en Marjolein vormen het levende bewijs dat een goede schoonzoon-schoonmoederrelatie mogelijk is. Michiel: "Ik heb er geen enkele moeite mee om met mijn schoonmoeder onder één dak te wonen en met haar te werken. We houden elkaar regelmatig voor de gek en daarvan houden we een score bij. Wie aan het eind van de week de meeste kruisjes achter z'n naam heeft staan, moet de bingo doen." De bingoavond is een activiteit die ze hebben overgenomen van de vorige campingeigenaren. Beiden hebben er een hekel aan, maar omdat vaste gasten erom vragen, houden ze 'm in ere.

Sinds de gezinnen samenwonen, is er wel wat veranderd in hun omgang, vertelt Pauline. "Vroeger zag ik mijn ouders minder, maar als we elkaar spraken, hadden we diepgaande gesprekken. Nu zie ik ze iedere dag, maar praten we vooral over dagelijkse zaken die op de camping spelen. Om de sterke band te behouden, plannen we quality time in."

Contact intensiever

Niet alleen hun onderlinge relatie is veranderd, ook die van Bert en Marjolein met hun andere kinderen en Berts moeder, ofwel 'omi'. Zij komen op bezoek in vakantietijd.

Marjolein: "Als we hen zien, is het contact intensiever. Dat komt omdat ze niet een paar uur blijven, maar minimaal een paar dagen. Mijn wens is om op de plek van de oude schuur een nieuwe te bouwen met in het midden een grote familietafel. Dan kunnen we tijdens mijn volgende verjaardag met z'n zestienen samen aan tafel."