Gert Verhulst doet met Studio 100 niet aan flops

Zeker, als de helft van het duo Samson en Gert, genoot Gert Tony Hubert Verhulst sinds 1990 grote populariteit op de Belgische tv. Vlaanderen smolt voor de combinatie van de sprekende bearded collie en diens liefhebbende baasje Gert Verhulst, presentator bij wat toen de BRT heette.

Niettemin verklaarden velen hem voor gek toen hij in 1996 6000 vierkante meter 'plus een hoop kantoor' aanschafte in Schelle, een vlekje even buiten Antwerpen. Zijn droom: een volwassen kinderamusementsindustrie uit de grond stampen in Vlaanderen. "We kochten het op de groei," zegt de nu 48-jarige Verhulst. "Mijn zakelijke kompanen en ik geloofden heilig in ons plan."

De buitenwereld hield het op jeugdige overmoed en bezag hem met een mengeling van beleefde sympathie en mededogen. "Tijdens de feestelijke opening hoorde je genodigden op de toiletten fluisteren: 'We vieren nu de opening, maar over veertien dagen vieren we het faillissement...' Het geloof in ons kunnen was bepaald niet groot. Maar falen was geen optie."

Inmiddels is Studio 100 ook buiten België een grootmacht in tv- en theaterproducties. Met de wereldwijde rechten van tekenfilms als Heidi, Wickie de viking en Maya de bij (verkocht aan tweehonderd landen) en de series Black Beauty en Pippi Langkous. De eigen pretparken in België, Duitsland en Nederland (Coevorden), worden jaarlijks door 3 miljoen mensen bezocht. "Een sector die minder onderhevig is aan de grote veranderingen in het medialandschap."

Studio 100 begon destijds met het ontwikkelen van concepten als Kabouter Plop, Piet piraat, Bumba, Mega Mindy en het Huis Anubis. Wat Verhulst en de zijnen aanraakten, veranderde in puur goud, zo leek het.

"Of er ook dingen mislukten? Wel, Wizzy en Woppy, twee muizen die in een dierenwinkel woonden, reikten niet tot de hoge toppen van de anderen. Big & Betsy, een meisje en een varkentje, hadden het ook moeilijk in onze stal."

Het zijn geen echte flops, vindt hij, en hij is 'echt niet te beroerd' om een dieptepunt in al die jaren te noemen. "Maar dat is er niet."

Met het succes kwam de kritiek. Niet van de doelgroep, maar van zelfbenoemde intellectuele hoeders van de tere kinderziel. "In het begin werden Samson en Gert meewarig bekeken. Geen kwaliteit, vond de elite.

"De Theo's en Thea's, de kinderprogramma's van de VPRO, dat was je van het. Wij waren te plat, te goedkoop, te commercieel bovendien. We zijn echt belachelijk gemaakt en verguisd. Begrijp me goed: ik heb alle afleveringen van Theo & Thea gezien en in m'n broek gepiest van het lachen. Maar het is nu niet meer van deze tijd."

"Samson en Gert weerstaan samen de tand des tijds. Dat vervult me met trots. Soms treden we op voor hysterische studenten. Die zingen alle liedjes van hun jeugd mee - van het eerste tot het laatste woord. Noem het eerherstel."

Maar Studio 100 maakte vooral naam en faam met K3. Pikant detail: het zangtrio kwam niet uit de koker van de firma. "Het klinkt oneerbiedig, maar wij kochten de merknaam K3."

De drie meisjes deden in 1999 mee aan de voorronde van het Belgische songfestival. "Ze zongen Hey mama, op dat moment niet zo toonvast. En ze werden met de grond gelijk gemaakt."

Toch gingen kinderen ineens staartjes dragen, onbedoeld. K3 was bedacht als de Vlaamse tegenhanger van het Nederlandse Luv'.

Verhulst: "Het is onze succesrijkste act. Voor de vorige tournee werden 400.000 tickets verkocht. Bij jullie halen de Toppers zulke getallen. Het geheim van K3? Ik ben ervan overtuigd dat de kwaliteit van hun liedjes doorslaggevend is. Het niveau is hoog. Je kunt de teksten naast die van de allergrootste Nederlandse tekstschrijvers leggen."

De hype die K3 in inmiddels drie verschillende versies teweegbrengt, is voor Gert Verhulst nog altijd moeilijk verklaarbaar.

"Je weet niet waar 'm dat in zit. De aanraakbaarheid? Omdat de zangeressen je buurmeisjes hadden kunnen zijn? Kinderen die denken dat zij daar ook op het podium hadden kunnen staan? Of wellicht het dromen van prinsessen die de K3-zangeressen ook voor kinderen zijn."

"Waar ik van overtuigd ben, is dat het oprecht amusement is. Tijdens onze zoektocht naar het nieuwe K3, die in Vlaanderen en Nederland op tv werd uitgezonden, kon je dat zien. Daar zaten drie vrouwen die een deel van hun leven afsloten. De emoties bij de oude cast en bij mij waren echt. We zagen ons leven voorbij komen."