Glazenwasser Herman Wouda (45) staat op eenzame hoogte. Geroutineerd glijdt zijn wisser over één van de grote ramen in de gigantische glazen pui van de Markthal, zodat dit indrukwekkende venster strakjes weer smetteloos kan schitteren in de zon. ,,Gegarandeerd zonder strepen en druipers'', zal hij even later met een sappige Hofstedelijke tongval uitleggen.
Zijn futuristisch vormgegeven hoogwerker met vier zijsteunen en hippe rupsbanden - een soort Marslander op aarde - brengt de doorgewinterde ramenlapper in elke uithoek van de 561 panelen tellende wand. ,,Hij gaat 40 meter hoog en heeft een groot bereik. Hiermee kan ik de hele Markthal bestrijken.''
PrestigeDoor in zijn stalen bakkie op wat knoppen te drukken, klappen de uitschuifbare armen van het voertuig in en staat Wouda ('Ik ben echt een superrasechte Hagenees en ADO-fan') in een mum van tijd weer op Rotterdamse bodem. En ja, zegt hij vrijwel meteen, de wereldberoemde koopkathedraal in de Maasstad boenen, dat laat zijn glazenwassershartje wel sneller kloppen.
,,Weet je, dit is een echte prestigeklus'', vertelt hij. ,,Dat ik straks thuis kan zeggen: ik doe de Markthal. Snappie? Mensen staan hier te kijken wat je aan het doen bent, en je krijgt waardering. Mooi waar je mee bezig bent, zeggen ze dan, fantastisch.''
Spic en spanZijn bedrijf Rietbroek uit Rijswijk lapt half Rotterdam. De Maastoren, De Rotterdam, Ikazia, de Weenatoren. Maar ook Rotterdam Centraal zag er spic en span uit nadat de raamacrobaten hun kunsten hadden vertoond. ,,Gek eigenlijk'', klinkt het, ,,dat veel Hagenezen in Rotterdam zemen en Rotterdammers in Den Haag. Want zo is het. Van gedoe met concurrenten hebben wij geen last.''
Hij is door het schrobben van al die plaatselijke architectonische hoogstandjes van de Maasstad gaan houden. En Wouda, met 'n flitsende tatoeage van een draak en karper op z'n linkeronderbeen ('Van vroegâh, een jeugdzonde'), steekt die liefde niet onder stoelen of banken: ,,Rotterdam is m'n tweede huis geworden.''
SchrappertjeVeel heeft hij niet nodig om de pui van de koopkathedraal weer pico bello te krijgen. Een emmertje met water waar hij een scheutje Dreft in mikt, een 'inwasser' van 45 cm lang met een zacht vachtje eromheen ('Vroeger noemden we dat een berenlul') en ten slotte de wisser. Met als finishing touch de spons om het lekwater weg te krijgen. ,,En een schrappertje voor de vogelstront.''
En ja, als glazenwasser is hij op hoog niveau ooggetuige geweest van situaties waarbij pottenkijkers niet direct waren gewenst. Copulerende stelletjes, onanerende personen, drugs, wapens. ,,Ik zag alles, omdat ik van die uitstekende ogen heb. En zien, da's wat anders dan gluren hè?''
Bungelend vér boven de Maasspiegel is hij even de gelukkigste mens op aarde. ,,Ja joh, ik maak de mooiste dingen mee. Schitterende zonsopkomsten, donkere regenwolken die je vanuit de verte ziet aankomen. Ik maak wel eens een fotootje. Niet te veel hoor, want ik moet ten slotte ook nog wassen.''
