Haagse kaasventers blijven overeind ondanks internet en supermarkten

Maurice van den Bosch (52) uit Stompwijk zat in de laatste klas van de havo aan het Zoetermeerse Erasmuscollege toen zijn vader in 1983 bij een busongeluk dodelijk verongelukte. Hij moest de zaak overnemen.

Adressenboekje

,,Het was de spelersbus van HVS, de handbalvereniging van Stompwijk. Vier mensen stierven die dag op het verkeersknooppunt Hoevelaken. Mijn vader, m'n tante, een achternicht en onze buurman. Onze moeder was zwaargewond, dus lange tijd om na te denken wat we met de zaak van vader gingen doen was er niet. Ik moest handelen. Gelukkig hielp de school me een beetje met m'n diploma en ontsloeg het ministerie van Defensie mij uit de dienstplicht, zodat ik als 18-jarige jongen direct aan de slag kon. Mijn vader had een boekje met adressen dat ik maar eens heb opengeslagen en een neef, die smid is, is de eerste maanden meegegaan omdat ik nog geen rijbewijs had'', zegt Van den Bosch, die destijds rondreed in een 'Opel rekord station' met koelboxen.

Geen website

Hoewel de Stompwijkse kaasventer inmiddels wel een moderne en gekoelde bus rijdt, is er verder niet zoveel veranderd aan het bedrijf dat zijn vader hem naliet. ,,Geen Facebook en geen website maar gewoon de lekkerste kaas en de beste kip'', zegt Van den Bosch. Hij staat 's ochtends om vijf uur al filet te snijden. Klanten komen via via bij hem terecht. Ze bellen of hij langs wil komen en wonen meestal in Leidschendam, Wassenaar en Voorschoten. De kaas met peper is een bestseller, evenals de kaas van lokale kaasboerderij Onderwater. Van den Bosch maakt lange dagen ,,Maar ik vind het heerlijk werk. Ik ben lekker onder de mensen en ik ben eigen baas. Wat wil je nog meer''.

Eerlijk product

Chris van Zomeren (43) heeft ook een bijzonder verhaal. Na een jeugd in onder meer Buenos Aires, waar zijn vader voor Shell werkte, studeerde hij Small business economics in Rotterdam, waarna hij een baan kreeg in de telecomwereld. ,,Tja wat zal ik er over zeggen'', peinst Van Zomeren ,,Ik vond er, eerlijk gezegd, gewoon geen donder aan. Ik wilde wat anders. Iets met een eerlijk product en iets kleins. Ik heb niet voor niets Small business gestudeerd.'' Een grootmoeder met een kaashandel en een opa die ooit op een SRV-wagen reed brachten hem op het idee om kaas te gaan venten. In mum van tijd had Van Zomeren een wagen en een handeltje in kaas. ,,Verrukkelijke kaas'', zegt Agatha (31) van de nagelsalon in de Haagse Van Speijkstraat. Ze wacht rustig op het stukje belegen kaas dat Van Zomeren voor haar afsnijdt.

Geen kantoorbaan

De klanten van Van Zomeren wonen voornamelijk in het Haagse Zeeheldenkwartier, het Benoordenhout, Marlot en Wassenaar. Zijn kaas is niet goedkoper maar, volgens de venter zelf, wel veel lekkerder dan kaas uit de supermarkt. ,,Ik kom bij mensen die bewust eten en van lekker houden. Daarom heb ik ook goeie wijn en olijven in m'n bus''. Wat het leukste aan venten is? ,,M'n klanten", lacht Van Zomeren. ,,Ik leer ze echt kennen. Niet alleen hun smaak, maar ook hun leven. Denk maar niet dat ik de enige ben die plotseling van koers veranderde. Heel veel mensen hebben een verhaal en daar ben ik eigenlijk best nieuwsgierig naar''. Door de gesprekken, soms in vloeiend Spaans, leren de klanten op hun beurt ook Van Zomeren goed kennen. Er zijn klanten van wie hij de sleutel heeft. ,,Dan kijk ik in de koelkast wat er nodig is en dat vul ik aan''. Terug naar een kantoorbaan wil hij nooit meer. ,,Niet iedereen begreep destijds mijn keuze maar dit werk past mij zoveel beter dan een baan met een strak pak en een leaseauto.''

Administratief werk

Marcel Taal (48) verkocht natuurstenen aanrechtbladen. Daar was hij goed in. Een voorstel van een nieuwe werkgever leek heel aanlokkelijk, maar vlak na de overstap brak de crisis uit en werd zijn contract niet meer verlengd. ,,Daar sta je dan'', zegt Taal, die op het hockeyveld van de kinderen over het venten van kaas hoorde. ,,Ik dacht ik ga het gewoon proberen''. Toen hij na een week venten iedere avond met een grote lach was thuisgekomen en een omzet had gedraaid die hij nooit verwacht had, wist hij het zeker: ,,Ik ben voor kaasventen in de wieg gelegd.'' Nu heeft Taal wel het geluk dat al het saaie administratieve werk, het ontvangen van leveranciers en het wegen van de gebrande noten allemaal thuis door zijn vrouw Jacqueline Taal-Oele (50) wordt gedaan. ,,Zij is de baas'', zegt Taal vrolijk.

Concurrentie

Ook hij maakt graag een praatje met zijn klanten, die in Kijkduin, Loosduinen, Rijswijk, Poeldijk en Wateringse Veld wonen. ,,Je maakt van alles mee. Trouwen, echtscheidingen, geboortes en de dood. Laatst belde ik ergens aan toen er een voor mij onbekende persoon opendeed. 'Ah, kaasboer komt u even binnen', zei die meneer. En vervolgens sta ik in de woonkamer voor een kist met z'n moeder erin. Dat doet je wel wat''. Hoe kan in een tijd van internet en moordende supermarktconcurrentie een kleine zelfstandige kaasventer bestaan? ,,Ik concurreer niet met een pak kilokaas van de Lidl. Dat is hele andere koek. Dit is kaas voor Hollanders die weten hoe kaas kan smaken", zegt hij met onder iedere arm een wagenwiel.