Hoe Olcay Gulsen succesvol opkrabbelt na het faillissement van Supertrash

Bitchy zakenvrouw, omhooggevallen modepoes. Jarenlang haalde Olcay Gulsen (38) haar schouders op over zulke kwalificaties. ,,Misschien kwam ik ook wel zo over. Een onderneemster die altijd bezig is met kleding wordt al snel beschouwd als ijdele bitch. Maar toch: nu mensen een andere kant van mij zien en er een overweldigende hoeveelheid reacties op me afkomt, vraag ik me wel af wat voor gek beeld iedereen van me had.’’

De voormalige Supertrash-baas zag haar imago kantelen door haar deelname aan Wie is de Mol?, waar ze als verliezend finalist eindigde, en door haar reis met seniore sterren in Beter laat dan nooit. Een gevoelige, humoristische vrouw, een ‘leuk mens’. ,,Ik krijg steeds te horen dat ik zo anders ben, terwijl ik echt niet zo ben veranderd.’’

Wat doet dat met je?

,,Ik vind het ontzettend leuk om al die meningen te horen. Ik dacht dat ik er weinig waarde aan hechtte, maar nu het commentaar zo positief is, triggert me dat enorm.’’

Had je dat verwacht in het hectische jaar dat je beleefde? Je stopte als ceo bij modelabel Supertrash, een paar weken later ging dat bedrijf, jouw creatie, failliet.

,,Het was een heel verdrietige tijd met zwarte dagen. Het voelde als falen, ik was onzeker over mijn eigen kunnen. Nu, een half jaar later, vind ik dat ik me er goed doorheen heb geslagen, maar het blijft een litteken. Ik ben blij dat ik niet ben afgemaakt door de publieke opinie – zo kunnen we in Nederland wel tegen elkaar zijn. Ik vind het fijn dat mensen me na het faillissement hebben behandeld met waardering.’’

Waarom trok je je terug uit Supertrash?

,,Ik werd al een tijd erg ongelukkig van de verplichte zakelijke en financiële nummers. Ik dacht: sterke mensen zetten door, die geven niet op. Nu denk ik dat sterke mensen een keus durven te maken. Ik had twee jaar eerder al moeten stoppen. Ik durfde het door mijn deelname aan Wie is de Mol?. Ik hapte meteen toe toen ik werd gevraagd, al vond ik het doodeng mijn telefoon te moeten inleveren. Het voelde als bevrijding om drie weken lang niet met mijn bedrijf bezig te zijn. Het was een van de mooiste ervaringen van mijn leven. Eenmaal terug in Nederland stapte ik weer op die trein, zette ik mijn sterke gezicht weer op, beantwoordde weer drie- tot vijfhonderd mails per dag.

En je besloot: tot hier en niet verder?

,,Ja, en de mensen dicht bij me zagen het al van mijlenver aankomen. ‘Hè hè, eindelijk trekt ze de deur van de gevangenis achter zich dicht.’ Natuurlijk hadden ze al eerder tegen me gezegd dat ik moest stoppen, maar dat lachte ik steeds weg. Toch is het een fijne levensles geweest.’’

Wat heb je er van geleerd?

,,Ik kan beter ‘nee’ zeggen. Ik had altijd het gevoel dat ik ‘ja’ moest zeggen, om te zorgen dat ik niets zou missen. Ik ben minder ambitieus en durf dat uit te spreken. Twee jaar geleden voelde ik het misschien ook zo, maar zou ik dat nooit hardop zeggen. Ik ben minder streng voor voor mezelf.’’

Is dat de verandering die de tv-kijkers bij jou hebben gezien, dat je zachter bent voor jezelf en misschien daardoor ook voor anderen?

,,Zo heb ik daar nog niet over nagedacht, maar dat zou kunnen. Ik was een streber, die ook voor anderen de lat hoog legde. Ik ben nu relaxter, voor mezelf en voor anderen.’’

Wat zijn je plannen nu? Ga je volledig voor een tv-carrière?

,,Ik heb niet zo’n duidelijk beeld van wat ik wil en ben daar eigenlijk wel blij om. Ik filosofeerde altijd jaren vooruit met Supertrash, wist al waar ik wilde zijn in 2025. Nu ga ik op ontdekkingsreis. Ik ben blij met de kansen die ik krijg op televisie. Ik heb door Beter laat dan nooit veel met Willibrord (Frequin, red.) gesproken en ik zou wel een soort Week van Willibrord anno 2018 willen maken. Betekenisvolle televisie. Ik ben begaan met mensen die voor een dichte deur komen te staan en ben oplossingsgericht. Maar dit is niet iets waar ik al met een zender over heb gesproken.’’

Is het lastig om niet langer de baas te zijn, die zelf de beslissingen kan nemen?

,,Ik was altijd heel solistisch als leider. Nu moet ik veel meer samenwerken en ervaar ik de geborgenheid van zo’n team. Ik vind het zo leuk om op mijn 38ste nog zo veel te leren. Ik ben echt nog een groentje in tv-land. Ik ben benieuwd hoe ik het doe in Boxing Stars (vanaf woensdag op RTL5), zo’n grote live-entertainmentshow. Ik ben er al wel achter dat presenteren met een autocue ontzettend moeilijk is. Ik heb dat een keer moeten doen bij RTL Boulevard. Ik dacht dat het een eitje zou zijn, maar ik schaamde me hoe slecht ik het deed. Ik leer mijn eigen beperkingen kennen. Op die manier presenteren is misschien niets voor mij.’’

Misschien denk je daar over een paar jaar wel anders over.

,,Ha, dat gaan we dan zien. Eerst even les in autocue lezen nemen en dan hopen dat ik de kans krijg.’’