Hoe ijskoning Thomas Lijten op zijn 17e binnen liep

“Een half jaar werken, een half jaar vrij. Alleen maar vrolijke mensen in je zaak. Dikke prima!”, Lijten praat opgetogen over zijn carrière. “Ik ben in een ijssalon gaan werken om de kunst af te kijken en ben verschillende zaken langsgegaan om te zien hoe ze het daar doen. Daarnaast werkte ik zo veel mogelijk. Had een bedrijfje in grafisch design en werkte in een theater. Het doel: zo veel mogelijk geld binnenhalen om de financiering rond te krijgen.”

Veenendaal

De dan zeventienjarige Lijten bekijkt verschillende panden in diverse steden. In Veenendaal blijft hij hangen. “Daar werd een mooi pleintje gebouwd. Er was een stadsstrand, maar helaas, ik was nog geen 21 jaar.”

Hindernissen

Dat is de eerste hindernis op de weg. De huurbaas van het pand in kwestie wil meewerken, maar de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) gooit roet in het eten. “Omdat ik nog geen 21 jaar was, mocht ik geen eigen zaak openen. Ik zocht naar andere constructies, maar dat ketste de gemeente af. Dus moest ik een andere manier vinden. Ik plaatste een bericht in de Facebookgroep Young Creators (30.836 leden, red.) waarin ik schreef dat ik een ijssalon wilde openen, maar dat de gemeente tegenwerkte. Of er iemand ideeën had?”

Nieuw beleidsplan

Zijn oproep krijgt gehoor. Eén van de leden kent de burgemeester en stuurt hem een screenshot van het bericht van Lijten. De burgemeester, zelf ondernemer, nodigt hem uit om zijn plannen te komen bespreken onder het genot van een kop koffie. Dat werpt zijn vruchten af. Burgemeester Wouter Kolff maakt zich – met succes – hard voor een nieuw beleidsplan waarin jong talent wordt gestimuleerd. De leeftijdsgrens voor daghorecazaken vervalt, alleen drank mag hij niet schenken. “Maar dat maakt mij niet uit. Ik wil gewoon ijs verkopen.”

Geen zakelijke rekening

Dat is niet de enige hobbel op de weg. Zo kan Lijten geen zakelijke rekening, noch een lening afsluiten. “Mijn ouders hebben een lening afgesloten, zodat ze mij dat geld konden lenen. Dat ik geen zakelijke rekening kon krijgen was raar. Ik stond wel ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, maar niemand zou bij me kunnen pinnen. Gelukkig vond ik een bank die een uitzondering voor me wilde maken, maar het moest wel weer hoog gespeeld worden.”

Lening

Met de 20.000 euro die zijn ouders geleend hebben en zijn eigen spaargeld, schaft hij het pand aan. Inmiddels heeft hij warm contact met één van zijn leveranciers. “De machineleverancier heeft voor 40.000 euro aan spullen neergezet. Hij zei: ‘Betaal maar terug, als je het geld hebt.’ We hebben een goede band. Dat is leuk.”

Capaciteitsproblemen

Als zijn zaak, ijssalon Daisy’s, twee jaar geleden opengaat, is het binnen no time ontzettend druk. Iedereen wil die piepjonge ijscoman met eigen ogen aanschouwen. “Ik had meteen al capaciteitsproblemen. Als ik één bak ijs had gemaakt, waren er twee op. Dus belde ik de leverancier weer op: ‘Ik weet dat ik 40.000 euro bij je open heb staan, maar ik heb een extra machine nodig.’ Dat was geen probleem.”

Personeel

De jonge ondernemer begint met vijftien man personeel, bestaande uit scholieren en studenten. De oudste is 18 jaar, een jaar ouder dan hij op dat moment zelf is. “Als baas ben ik de afgelopen jaren wel veranderd, maar niet extreem. Ik ben wat harder geworden. Waar ik eerder nog mensen aannam die er nog een baantje naast hadden, zou ik dat nu niet meer doen. Dat scheelt een hoop gezeur.”

Eén van hen

Lijten ziet zich als één van hen, als een vriend. “Ik ben gewoon Thomas. Heb een aantal regels. Als je je daaraan houdt, ben ik blij. Doe je dat niet dan kan ik boos worden. Ik vind het belangrijk dat iedereen het naar zijn zin heeft, dat er gelachen kan worden. Als ze met een lach in de salon staan, zien klanten dat ook.”

Twee ton

De zaken gaan goed. Al binnen tien weken heeft hij financieel zijn eerste jaar binnen. Zijn prognose dat jaar was een omzet van 80.000 euro. Hij draait zo’n twee ton. Vorig jaar was dat 2,25 ton. Binnen anderhalf jaar is hij uit de schulden. “Dit jaar hoop ik op 2,5 ton omzet.”

Geen rare pastaatjes

Zelf snapt hij wel waar hij zijn succes aan te danken heeft. “Ik gebruik alleen echte ingrediënten. Geen rare pastaatjes, maar echte hazelnoten en zelfgemaakte toppings. Sinas-mangotopping, cassis-frambozensaus. Het zijn allemaal eigen recepten. Ik blijf nieuwe dingen uitproberen en bedenken en nieuwe smaken introduceren. De Tony Chocolonely witte chocolade met framboos en knettersuiker is momenteel een toppertje.”

Lactosevrij ijs

“Daarbij ben ik heel klantvriendelijk. Ik ken mijn klanten, weet wat ze willen. En als ik nieuwe gezichten zie, geef ik ze extra aandacht en hoor ik graag hoe ze het vinden. Laatst sprak ik, bij een van mijn buren, een dame die vertelde dat ze nog nooit een ijsje bij me had gehaald omdat ze geen melk mocht. Toen ik vertelde dat ik lactosevrij ijs had, was ze sceptisch. Ben toen een bakje voor haar gaan halen en ze was om.”

Zeven maanden werken

Het leven van Lijten ziet er anders uit dan dat van de gemiddelde negentienjarige. Van maart tot halverwege oktober werkt hij zes dagen in de week, twaalf uur op een dag. Thuis zit hij nog aan de administratie en de roosters. De overige maanden is hij vrij en viert hij vakantie.

Vernieuwende ijssalon

“Toch wil ik niet jaren precies hetzelfde blijven doen. Ik blijf de komende jaren met ijs bezig, maar over een jaar of twee heb ik waarschijnlijk een nieuw concept bedacht. Heb ik er een vernieuwende ijssalon bij. In een groter pand, in een grotere stad met meer uitdaging en drukte.”