Horecakoning René Bogaart: van dwerggooien tot Italiaanse gerechten

Het zien van kansen zit er al vanaf het begin in bij Bogaart. Hij was in zijn jonge jaren gek op uitgaan en in zijn toenmalige woonplaats Leidschendam was er nog geen plek om elkaar te ontmoeten. Hij dook in het gat en besloot samen met zijn vrouw in 1995 het feestcafé ’t Biggetje te beginnen. Topartiesten als Marco Borsato kwamen bij hem over de vloer. Verder zette hij speciale avonden op touw en gebeurden er dingen die nergens anders gebeurden. ,,Zo liet ik eens twee dames tegen elkaar worstelen in de vla. Ook konden mensen een dwerg gooien op een dartbord. Dat leidde natuurlijk tot hilariteit. Nu zou ik dat nooit meer doen en het zou terecht tot vragen leiden, maar ik moest toen 200 tot 300 man de toegang tot het café weigeren, omdat het te vol was.”

Paplepel

Het is geen wonder dat Bogaart in de horeca is gerold: hij kreeg het met de paplepel ingegoten. Zijn ouders hadden een hotel in Sitges in Spanje, het land waar hij tevens is geboren. Vervolgens waren ze de eigenaars van een hotel op het Damrak in Amsterdam en toen hij tiener was, namen zijn ouders het Leidse Pleintje in winkelcentrum Leidsenhage in Leidschendam over. De liefde voor het vak leerde hij van hen: de nog jonge René waste zelfs borden. Hij heeft het dan ook niet over werk, maar over zijn hobby wanneer hij over zijn onderneming praat. ,,Ik zeg altijd dat ik twee hobby’s heb: mijn bedrijf en mijn gezin. Mijn vrouw en zes kinderen zijn ook actief binnen Big Horeca.”

Big Horeca staat met een omzet van 12,5 miljoen op plaats 82 in de horecatop 100 van 2017. Bogaart heeft een aantal vaste criteria om te bepalen of een restaurant kan slagen of niet. Zo is hij van het concept ‘massa maakt kassa’: in zijn ondernemingen moeten 99 van de 100 mensen het naar hun zin hebben. Daarom heeft hij bijvoorbeeld geen sterrenrestaurant, omdat daar een specifieke doelgroep komt. Niet voor niets behoort de familie Van der Valk dan ook tot zijn inspirators. Verder is hij van de regelmaat: al zijn tenten zijn 365 dagen per jaar geopend. Tenslotte vindt de ondernemer het belangrijk dat er terrasmogelijkheden zijn en bevinden al zijn restaurants zich op A-locaties. In het geval van Pavarotti: vlakbij station Delft.

Pavarotti

Zijn pas geopende restaurant Pavarotti, waar je pasta’s, pizza’s en ijs kunt eten, is ook een voorbeeld van een nieuw concept. Zijn inspiratie vond hij bij een ander Italiaans restaurant dat in Den Haag is gevestigd. ,,Je krijgt bij Pavarotti een restaurantbeleving, terwijl je hetzelfde betaalt voor een afhaalmaaltijd in een supermarkt of een pizza die je bestelt. Dat idee lijkt een beetje op wat ik elders tegenkwam, met het verschil dat je daar zelf opschept en je bij ons je eten bestelt en zit.”

Verder houdt hij ook rekening met de soort stad en de specifieke locatie van zijn zaak. In het geval van Pavarotti: ,,Delft is een studentenstad en studenten hebben vaak een wat kleinere beurs. Ook is het druk bij het station. Er kunnen dan ook honderden mensen in, maar door de indeling merk je dat niet. Verder wil ik mensen bereiken die even een keer geen zin hebben om zelf te koken. Ook krijgen mensen hier binnen een kwartier hun eten en is de keuken tot 23.00 uur geopend. Ik schat dat 80 procent van de restaurants in Delft dan al gesloten is.”

Bekendheid

Bogaart geniet grote bekendheid in de Haagse regio. Hij was drie seizoenen met zijn toenmalige zakenpartner Jan van Asselt te zien in de realityserie Goude Gasten bij Omroep West. Hagenaars konden alles volgen rondom de verbouwing van horecagelegenheid ’t Goude Hooft in Den Haag. De serie maakte deel uit van zijn plan positieve aandacht te krijgen voor het restaurant. Dit plan van aanpak staat symbool voor zijn creatieve geest om ideeën te doen slagen.

,,Er waren drie problemen toen ik dat restaurant overnam. Het was de 10 jaar daarvoor dramatisch gegaan. De muizen liepen zelfs door het restaurant. De naam ’t Goude Hooft was dus besmet. Maar tegelijkertijd bestond de naam al 450 jaar, dus ik kon het ook niet zo maar veranderen. Het derde probleem was dat het pand een rijksmonument is, dus de buitenkant verbouwen mag niet. Ik besloot mijn verhaal te delen met de mensen en ben naar Omroep West gereden. Het kostte enige moeite, maar uiteindelijk kwam de serie er. Gemiddeld keken er 300.000 mensen en ik merkte dat. Iedereen wilde weer naar ‘t Goude Hooft.”