Waarom restaurant Anno 1987 noodgedwongen gaat sluiten

Bijna drie jaar lang probeerde de ondernemer zijn droom te verwezenlijken: een eigen, goed draaiende horecazaak in hartje Wierden. In oktober 2020 nam de Wierdenaar de sleutels in ontvangst van Nico Griffioen, die meer dan dertig jaar Het Anker bestierde. Hij doopte het bedrijf om tot Anno 1987.

Richard hoorde op dat moment al bijna net zo bij het zalencentrum als zijn voorganger. „Ik loop hier al twintig jaar”, zegt hij tegen het AD. „Eerst als leerling-kok en tot de overname als bedrijfsleider. Dit voelt als mijn tweede thuis. Nog steeds. In die zin is mijn droom ook uitgekomen. Ik wilde een eigen tent. Dat is me wel gelukt...”

Niet aan beginnen

Nog geen twee maanden na de start van het avontuur, even voor Kerstmis 2020, liet Richard zich al ontvallen dat hij er misschien beter niet aan was begonnen. De coronapandemie was op zijn hoogste punt en alle restaurants zaten dicht. Ook Anno 1987 draaide enkel op afhaalmaaltijden. Wat het extra zwaar maakte was dat de kersverse horecaondernemer geen aanspraak maakte op coronasteun, want hij was nog te kort bezig.

„We begonnen toen al verkeerd”, zegt Nijkamp. „Terwijl ik er goed over had nagedacht. Ik werkte natuurlijk al een tijd in Het Anker en we hadden ondanks corona een prima zomer achter de rug. Daarom pakte ik de handschoen op.” Maar de lockdown gooide roet in het eten. „We konden helemaal niets. Maanden lang.”

Van het ‘coronaslot’

Toen Nederland weer enigszins van het ‘coronalslot’ ging gloorde er hoop. „Maar we weten allemaal wat er daarna gebeurde”, zegt Nijkamp. „We vielen van de ene shitperiode in de andere. Nooit kwam de boel lekker op gang.” De ondernemer somt de tegenslagen op: „Nog meer coronamaatregelen, weer een lockdown, beperkingen op de bezoekersaantallen, noem maar op. Na corona kwamen al gauw de andere problemen. De inflatie bijvoorbeeld. Of die gigantisch gestegen energiekosten. We zitten in een groot pand. Dat moet verwarmd worden. Dan ontvang je energierekeningen waar je niet goed van wordt...”

Niet dat het allemaal drama was. „Over klandizie hebben we zeker de laatste tijd weinig tot niets te klagen. We zitten goed vol. We hadden geweldige, gezellige feesten en restaurantavonden. Zowel het restaurant als de zalen draaien goed, maar het is niet genoeg. Er moet geld bij. En als je zeven dagen per week werkt, dan breekt je dat een keer op.”

Dat wil hij nu voor zijn. „Ik heb lang gewikt en gewogen en kort geleden de knoop doorgehakt. Ik stop. De tent sluit. Die keuze moest ik maken. Vooral voor mezelf. Als ik langer had gewacht, dan hadden ze me een keer weg kunnen brengen.”

Zware gesprekken

1 augustus gaat de deur op slot en wordt de sleutel ingeleverd bij pandeigenaar Orbys, die op zoek moet naar een nieuwe uitbater. „Het is balen en jammer. Voor Wierden en Twente”, zegt Nijkamp. „Niet alleen voor mij en het personeel, maar ook voor de mensen die hier nog een feest hadden geboekt in het najaar. We hebben best wat moeten afbellen en dat waren zware gesprekken.”

Anno 1987 is bovendien ook in gebruik als uitvalsbasis voor diverse verenigingen. Er zijn danslessen, de EHBO-afdeling uit Wierden komt er en er zijn zwangerschapsyogalessen. „Dat stopt hier dan ook. Vervelend”, aldus Nijkamp. Wat hij zelf straks doet na 1 augustus? „Eerst maar eens tot rust komen. Nadenken. Misschien maar weer voor een baas aan de slag. Ik ben er nog niet uit.”