Horecadroom komt uit in Wichmond

Vier jaar geleden gaf ze haar baan op als docente geschiedenis. Martijn werkte tot dan in de psychiatrie. Ze besloten hun gezamenlijke droom te verwezenlijken: een horecagelegenheid runnen. Hun zoektocht leidde uiteindelijk naar eetcafé D'n Olde Kriet, afgekort DOK, in Wichmond. Het pand voldeed aan al hun wensen op het gebied van budget, ligging en mogelijkheden.

Verrast

Familie en vrienden waren nogal verrast. Niet in de laatste plaats omdat beiden hun baan opzegden. "En ze vonden het lastig dat we zo ver weg gingen wonen. Maar aan de andere kant vonden ze ook wel weer dat het bij ons paste. Nu, vier jaar later, zijn onze ouders alleen maar trots dat we hier zoiets moois hebben opgezet", vertelt Martijn.

Toen ze de horecagelegenheid overnamen, zat er nog maar weinig loop in. Desondanks besloten ze weinig te veranderen. Binnen werd één van de biljarttafels vervangen door een poolbiljart. Er kwam een modern koffiezetapparaat en de cafetaria, die altijd verscholen ging achter een gordijn, werd opengewerkt. Ook kwam er nieuw terrasmeubilair.

Samenwerking

Ondanks deze relatief kleine aanpassingen slaagde het ondernemende stel er in om DOK weer op de kaart te zetten. De grootste verandering vond namelijk áchter de schermen plaats. Martijn licht toe: "Wat we vooral hebben gedaan is samenwerking in het dorp zoeken. Met verenigingen, de school, groepen en bedrijven. Ons doel was om er een centraal ontmoetingspunt van te maken voor een alledaags praatje en een kop koffie. En dat is gelukt. Sterker nog: het gaat boven verwachting."

Sil: "Ook toeristen weten ons steeds beter te vinden. Sommigen komen regelmatig terug. Dat is toch het mooiste compliment dat je kunt krijgen."

Hulp

Wanneer iemand met een leuk idee komt, zijn de uitbaters altijd bereid mee te denken en te werken. Dat heeft bijvoorbeeld al geleid tot de lokaal befaamde en knotsgekke Spartametrace die dwars door het café voert. Succes komt niet aanwaaien, maar je moet ook een beetje geluk hebben en goed ontvangen worden, is hun overtuiging. En dat laatste is zeker het geval.

"De bereidheid om elkaar te helpen is hier enorm. Als we bijvoorbeeld even oppas nodig hebben voor onze zoon Mikaël, is er altijd wel iemand die zich aanbiedt", zegt Sil. Het moge duidelijk zijn dat ze Wichmond als een warm bad ervaren.

Een terugkeer naar Rotterdam is dan ook niet aan de orde. Sil: "Ik wil niet dat ons kind ziet wat ik daar allemaal heb gezien. Geweld, drugs. Nee, ik ben echt heel blij dat we ons kind hier kunnen grootbrengen."