Al ruim 60 jaar in de drogisterij, maar Joep is nog niet klaar

Deze week is het feest. Zijn zaak De Blauwe Winkel bestond maandag op de kop af 100 jaar. Zelf woont hij al zijn hele leven boven de markante winkel in de Boschstraat. "Mijn moeder runde de drogist, vader had een schildersbedrijf. Hij heeft de winkel blauw geverfd, vandaar de naam."

Joep, de jongste van acht kinderen, zou net als zijn pa schilder worden, maar zag dat toch niet zitten. En dus koos hij voor het vak van drogist, net als een broer en twee zussen. "Ik was destijds de jongste drogist van Nederland, ik sta inmiddels meer dan 60 jaar in de zaak." Van stoppen wil hij niet weten, ook al heeft de winkel nu een kroonjaar bereikt. "Ik doe het nog met veel te veel plezier. De buurt houdt me een beetje in de gaten en Bert Bernard assisteert me, we zijn al zeker 50 jaar vrienden."

Joep past zijn werktijden wel wat aan. Op dinsdag en vrijdag bijvoorbeeld gaat hij eerst op zijn gemak naar de markt. Langs kaasboer Sjakie, vishandel Jonk en groenteman Lens. "Ik hoef niets te zeggen, ze weten precies wat ik op dinsdag en wat ik op vrijdag nodig heb." Adank voelt zich verguld met aandacht in de krant, maar heeft zijn jubileum niet zelf aan de grote klok gehangen. "Kapsones, daar houd ik niet van."

En dus was op de verjaardag de winkel gewoon gesloten. "Omdat het maandag was." Begin september is er wel een feestje. Met wat genodigden, met dochters Chantal en Monique en drie kleinkinderen. Zijn rijkste bezit sinds hij afscheid moest nemen van son grand amour, zijn Waalse vrouw Christiane, die in 2002 na een lang ziekbed overleed. Sindsdien schenkt hij iedere klant een cent uit zijn of haar geboortejaar en vraagt om een bijdrage aan het KWF.

Helpen en geholpen worden, daar draait het om bij Joep. "Je hebt elkaar nodig in het leven, dat is mijn levensvisie", zegt de vrolijke drogist, die 104 soorten drop verkoopt en ontelbaar veel andere artikelen. Met die centen is hij beroemd geworden, staat hij vermeld in het boek Leapfrogging van filosoof en NHTV-docent Kaplan. Omdat het zo’n originele, warme manier van klantenbinding is. Joep houdt niet alleen van mensen, maar ook van bloemen, verklapt hij, terwijl hij op zijn sandaaltjes monter zijn winkel en magazijn laat zien.

Hij heeft het nog niet gezegd of Ans Snoeren komt binnen. "Met Ans tafeltennis ik nog altijd, bij De Scharen. En fanatiek knokken voor elk puntje, hè! Ans is vroeger zelfs nog Bredaas kampioen geweest." Ans geeft Joep bloemen en twee keer drie zoenen. "Van harte jongen, ga zo door!" Heel even is de 82-jarige weer een verlegen schooljongen.