Jubilerende sleepdienst Van Aerde blijft bewust klein

Zandstraat 20 is het adres waar sleepdienst Van Aerde BV is gevestigd. Aan huis. Kippen kijken nieuwsgierig naar binnen. Het kan nauwelijks landelijker. ,,Ik zou niet aan het water willen wonen'', zegt Robin (51), ,,dan ben je altijd met je werk bezig.''

Alle dagen zou hij aan de bak kunnen. Opdrachten zat. ,,Ik heb voor Sidmar bij Zelzate (nu staalbedrijf ArcelorMittal) jarenlang duwbakken gesleept. Van de Westerschelde en terug. Ik ben ermee gestopt. Ik maakte wel vier, vijf nachten op een week, ook met andere slepen. Nu nog hooguit tien nachten op een jaar.''

Zijn werk is nog altijd zijn hobby, maar 'de jaren beginnen door te tikken'. Hij wil ook niet hetzelfde overkomen als zijn vader die aan boord stierf na een hartstilstand. ,,Dat blijft je altijd bij.'' Zijn vader is zijn voorbeeld, de tweede slepersgeneratie Van Aerde. ,,Mijn grootvader is ermee begonnen, in 1937 in Sas van Gent. Hij kwam uit Groningen en voer op Frankrijk. Hij vond Sas van Gent een leuk plaatsje, bleef er met zijn Friese vrouw hangen en startte een bunker- en sleepbedrijf.''

Robin vaart met de Hendrik 3 en Hendrik 7, een kwestie van traditie. Robins overgrootvader heette Hendrik. ,,En het is goed voor je naamsbekendheid'', toont hij iets van een commerciële inborst. Niet dat Robin zo commercieel is. Hij heeft zijn bedrijf bewust kleinschalig gehouden, met zijn vrouw, twee zoons (allebei zeventien), één vast bemanningslid en een kapitein op oproepbasis. ,,Ik heb een tijdlang zeven man personeel gehad, maar dat vond ik te veel.''

Sloopschepen naar Gent brengen, marinefregatten en luxe jachten bij Damen in Vlissingen verslepen, brugdelen vanuit Gent naar zee, containerkranen in Antwerpen, Robin doet het allemaal. Hoogtepunten schudt hij niet zomaar uit zijn mouw. Fotoboeken van zijn moeder komen op tafel.

Twee opvarenden gered van een binnenschip bij Hansweert', meldt een krantenknipsel uit 2002. Robin deed het. O ja, en daar was ook nog een bom. ,,Mijn vader haalde het anker op, ik zag er iets in hangen, hij liet het anker weer vieren, tot ik zei 'volgens mij is het een bom'. 'Hoe weet jij nou hoe een bom eruit ziet!', reageerde hij. Het was er wel één, een 500-ponder.''