Kans op schoenmakerstitel

Een vak waar hij min of meer bij toeval in rolde. ,,Ik zou eigenlijk timmerman worden, maar dat werk lag me niet zo geweldig. Toen was er iemand die me vroeg 'Waarom word je geen schoenmaker?' Nou, en toen bleek dat Hakvoort in Utrecht, boven spoor 8 en 9 op Utrecht CS, nog wel plek had voor een leerling, dus daar ben ik toen gewoon maar begonnen.''

Het vak van schoenreparateur lag hem een stuk beter. Van Vulpen kreeg het bij elke volgende baas beter onder de knie, maar een vast contract kreeg hij nergens. ,,Als ik ergens zó lang in dienst was, dat ze me wel een vaste aanstelling moesten geven, dan was het ineens weer voorbij. Vandaar dat ik steeds heb gezegd: op een dag begin ik voor mezelf.''

De dag dat Van Vulpen schoenen op zijn eigen leest kon slaan, was Koningsdag vorig jaar. ,,Er zou die dag een hoop volk op de been zijn, dus een hoop potentiële klanten voor mij. En zo is het ook gegaan: de mensen kwamen al snel en ze zijn blijven komen. Dat lukt alleen maar als je zorgt voor een goede reparatie, en als je de mensen netjes uitlegt wat je gaat doen - daar stellen ze prijs op.''

Duurdere schoenen

In een armere wijk lopen de mensen doorgaans op goedkopere, en dus ook slechtere schoenen. Daar bestaat het schoenlappen vooral uit zolen plakken, niet het leukste onderdeel van het ambacht. Terwijde, in Leidsche Rijn, is een wijk waar de mensen over het algemeen op duurdere schoenen lopen: ,,Daar kun je beter onderhoud op laten plegen. Een dure schoen die je nog een paar keer van nieuwe hakken voorziet, die betaalt zich uiteindelijk terug. Zo'n paar, als ik ermee klaar ben, zet ik ook opgepoetst en wel in mijn etalage. Want ik vind dat je aan de mensen moet laten zien waar je goed in bent. Bij mij krijg je een paar volledig ingelopen schoenen als nieuw mee naar huis.''

De wedstrijd 'De Beste schoenmakerij van Nederland' is een initiatief van de Nederlandse Schoenmakers Vereniging, die ook de Utrechtse schoenmaker Versteeg heeft genomineerd, naast nog twee andere kanshebbers.