Vakkenvullen of krantenwijk? Nee, Quincy (14) heeft een drukkerij

Een krantenwijk? Niks voor Quincy. ,,Dan moet je door de regen lopen en verdien je niks”, zegt de jonge ondernemer die sinds augustus een textieldrukkerij op zijn naam heeft staan in het AD. De apparatuur was even een investering. Alleen al de apparaten om te kunnen drukken kosten een kleine 1000 euro. Geld dat hij hoopt terug te verdienen met de verkoop van shirtjes. ,,Als je iets wilt, dan moet je er voor gaan”, zegt hij wijs.

Want Quincy ziet mogelijkheden. ,,Als je op internet kleding met een logo wilt bestellen, moet je al snel 80 stuks bestellen. Maar kleine zelfstandig ondernemers met bijvoorbeeld twee man personeel hebben niks aan zoveel shirtjes. Bij mij kunnen ze ook voor kleinere aantallen terecht”, zegt de jonge ondernemer. ,,En in Amersfoort zijn veel zzp’ers.”

Snijplotter

Hij laat zien hoe het proces in zijn werk gaat. Via een laptop stuurt Quincy een printopdracht naar de snijplotter, een soort printer met een mesje. Die snijdt letters, een willekeurig logo of afbeelding uit een grote rol met plakfolie. Die afbeeldingen worden vervolgens op het stuk kleding geplakt en met behulp van een hete pers op de kleding gedrukt.

In mei ontstond het idee. ,,Ik liep al langer rond met het idee voor een eigen bedrijf. Eerst wilde ik graag een foodtruck om mee op festivals te gaan staan. Maar zo’n truck kost een hoop geld, ik wil geen personeel en kan ook nog niet rijden, dus dat bleek niet haalbaar. Een autobedrijf zou ik ook leuk vinden, maar dat is misschien nog niet praktisch voor een jongen van 14.”

Moeder Sheryll Westra zag hoe hij alles zelf regelde. ,,Dan vroeg hij: mam, zullen we om tien over half drie of tien over drie naar de Kamer van Koophandel gaan?”, vertelt ze trots. ,,Als kind was hij al geen jongetje dat de hele dag voor de tv zat. Duplo en Playmobil boeiden hem niet. Hij hielp zijn vader liever met klussen en ‘werkte’ vanaf zijn tweede bij de sigarenboer hier achter. Dan zat hij zo twee uur op een krukje en mocht hij de lotto uitdraaien. Hij werd uitbetaald in Mentos. Dat vond hij leuk.”

Nooit voor een baas werken

Quincy hoopt nu dat zijn bedrijfje zo goed gaat lopen dat hij een blokhut in de tuin van zijn ouders kan zetten, om een eigen werkplek te creëren. Iets waar hij zelf ook al achteraan ging. ,,Ik belde laatst om te informeren of dat zou kunnen en hoe duur zo’n blokhut is, maar dan merk ik wel dat ze een 14-jarige jongen niet altijd serieus nemen.”

De opdrachten lopen inmiddels mondjesmaat binnen. En of de drukkerij een succes wordt of niet, Sheryll is van één ding overtuigd. ,,Hij gaat nooit voor een baas werken.”