Noosa: successtory van een opmerkelijk accessoiremerk

Vanuit een fonkelnieuw pand in het Amsterdamse Westelijk Havengebied kijken de medewerkers van het accessoiremerk Noosa-Amsterdam uit over het IJ. Nathalie Mangnus startte het bedrijf zeven jaar geleden samen met een zakenpartner. Vanuit de woonkamer.

Je wist al dat je wilde ondernemen voordat je het idee had voor Noosa-Amsterdam?

,,Voor mij voelde dat heel logisch. Na mijn studie bedrijfskunde ben ik gaan werken bij Coca-Cola, Sara Lee en Friesche Vlag. Ik zat alles te bekijken en dacht: dit is zó niets voor mij. Structuren, systemen en politiek.” Lachend: ,,En iedereen wilde marketingdirecteur worden. Ik dacht: ik wil hier helemaal niks. Ik wil vrijheid voelen om dingen te kunnen doen zoals ik dat wil. Ik zit hier om te leren hoe ik het straks zelf kan doen.”

Heb je er veel geleerd dat je nu toepast?

,,Absoluut. Het zijn bedrijven waar veel van je wordt gevraagd. Niet zomaar een ideetje en we gaan het doen. Als je iets opstart, moet je het doordenken en onderbouwen met cijfers. Je leert een product van A tot Z ontwikkelen: produceren, het vinden van het distributiekanaal, de communicatie eromheen, alles. Het heeft eraan bijgedragen dat we besloten met Noosa-Amsterdam een assortiment uit te brengen in plaats van elke drie maanden een nieuwe collectie, wat gebruikelijk is in de mode. Er komt eens iets bij, er gaat soms iets af. Dat is onderscheidend geweest voor hoe we onze producten hebben aangeboden.”

Je ontmoette je zakenpartner Alette Zeijlstra via een blind date...

,,Ik wist al snel dat ik samen met iemand wilde ondernemen. Bij voorkeur niet met een vriendin, want dat kan zomaar het einde van de vriendschap betekenen. Via vrienden kwam ik wel in contact met mogelijke kandidaten. Met Alette draaide het uit op een soort wederzijdse sollicitatie. We hadden allebei een checklist. Waar ligt je kracht, wat vind je leuk, wat vind je irritant aan iemand, wat is je drijfveer? We gingen allebei met een opdracht van de ander naar huis. Naar die gelijkwaardigheid was ik op zoek.”

Is de verleiding groot te kiezen voor iemand die op je lijkt?

,,Ik ben afgegaan op mijn gevoel. Alette leek me net zo gedreven en committed als ik. Ik had er vertrouwen in dat zij de persoon was met wie ik dit kon. In het begin deden we bijna alles samen: ideeën bedenken, designer zoeken, website ontwikkelen. In een later stadium werd het logischer taken te verdelen. Toen pas gingen we elkaars verschillen zien. Ik was altijd meer gericht op de mogelijkheden, Alette zag wat vaker beren op de weg. Het mooie van onze mix was dat ik Alette kon meekrijgen op het moment dat de beer niet zo heel groot was en Alette mij wist te overtuigen als de beer zo groot was dat we er iets mee moesten.”

Een riem met drukknoopjes, hoe kom je erop?

Lachend: ,,Dat idee bedachten we in twee minuten! Nee, daar hebben we lang en hard over nagedacht. We wisten al dat we een riemenmerk wilden creëren, want dat was er nog niet. Ook hadden we duidelijk aan welke waarden het merk moest voldoen: werelds, avontuurlijk, onafhankelijk, betrokken en niet te serieus van toon. Aanvankelijk trokken we designers aan om een collectie te ontwerpen. Maar we misten steeds net dat ene dat onderscheidend was. Het ruitje van Burberry: één element dat dragend is en eindeloos wordt vertaald en herkenning oproept. Uiteindelijk begrepen we dat het uit onszelf moest komen. We zijn onafhankelijk van elkaar schetsjes gaan maken. In het park bedacht ik de drukknoopjes en ik wist meteen: dit is het. Ik legde het idee voor aan Alette en zij was ook direct overtuigd. Voor de naam chunks lieten we ons inspireren door het ijs van Ben & Jerry’s. ‘Drukknoopjes’ bekte niet lekker. We dachten: Ben & Jerry’s hebben altijd originele, creatieve namen. We zijn boven de ijsbak gaan hangen: hmm, chocolatechunks...”

Jullie begonnen letterlijk vanuit de woonkamer?

,,Die eerste paar maanden... Ik weet echt niet meer hoe we het hebben gedaan. We deden zo veel zelf. Op pad naar nieuwe winkels, orders uitleveren, nieuwe producten ontwerpen... Al na een paar dagen belden winkels om nieuwe voorraad. Toen wisten we dat we iets goeds in handen hadden. Al gauw werd duidelijk dat we de logistiek moesten uitbesteden, dat er een kantoor moest komen en dat we iemand moesten aannemen. In september waren de eerste leveringen en op 1 januari stond er een structuur voor een bedrijf. Vandaaruit werd het makkelijker verder te bouwen. Binnen een jaar hadden we vijf of zes mensen in dienst.”

Op welk moment ging de tweede fles champagne open?

,,De eerste keer, na de eerste verkoopweek, was superleuk. We hadden een database met winkels waar we Noosa-Amsterdam wilden aanbieden. We namen ieder de helft van de adressen en gingen allebei het land door. Die eerste week scoorden we meteen zeven winkels. Alette had er vier, ik drie. Dus ik naar haar toe met een enorme bos bloemen. ‘Alette, je bent de verkoper van de week!’ De tweede keer was vier maanden later, toen bleek dat we na vier maanden al break-even draaiden. Echt supersnel en heel erg goed. De eerste vijf jaar groeiden we bizar hard en zaten we alleen maar in de plus.”

We zijn nu zeven jaar verder. Raken mensen niet uitgekeken op de chunks?

,,Dat is dus interessant. Nog steeds komt de helft van de omzet van de chunks, ook in landen waar we al zeven jaar aanwezig zijn. Ik denk zelf ook weleens: hoeveel kun je er hebben? Inmiddels voeren we ook armbanden en tassen en dergelijke in het assortiment met het chunkconcept. We zijn uitgegroeid tot een accessoire- en sieradenmerk. Maar zeker de wat hippere, vooruitstrevende klant wil iets nieuws. De Relic Collection, met sieraden, is de perfecte opvolger. Met dezelfde waarden als de chunks: fairtradeproductie, natuurlijke materialen, handgemaakt, objecten met betekenis, mooie dingen van over de hele wereld. Maar dan in een andere vorm. Zo blijft het merk interessant. In Indonesië werken we met een bedrijf dat wel volgens fairtradeprincipes opereert, maar niet gecertificeerd is, want dat is te kostbaar. We dachten: is dat certificaat voor ons nou zo belangrijk? Wij weten dat deze partij fair met haar mensen en de omgeving omgaat. Daar gaat het ons om.’’

In 2011 werd bij je zakenpartner kanker geconstateerd. Pittige fase?

,,Een bizarre tijd. Alette was ziek en hier ging het door het dak qua omzet. Het duurde even voordat duidelijk was hoe ernstig de situatie was. Op welk moment ga je een vervanger zoeken? En voor hoelang? Aanvankelijk was het de bedoeling dat Alette zou terugkeren. In de herstelfase werd duidelijk dat dat helaas niet kon. De behandeling was godzijdank geslaagd maar had zoveel schade aangericht dat haar energieniveau laag ligt. Alette is operationeel uit Noosa-Amsterdam gestapt. Dat ervaar ik nog steeds als het grootste gemis. Als mensen aan ons vroegen of we vriendinnen waren, was het altijd vanzelfsprekend om te zeggen: ‘Nee, we zijn businesspartners.’ Op een gegeven moment ontstond wel een vriendschap tussen ons. Toen Alette ziek werd, verdiepte die vriendschap zich. Zij moest loslaten en ik wilde haar erbij houden. We moesten van alles bespreken. Ook wat er moest gebeuren als zij zou overlijden. Het maakte duidelijk: zelfs dit kunnen we goed doen.”

In 2012 formuleerde je de ambitie in 2015 qua omzet op 50 miljoen euro te zitten. Gelukt?

Lachend: ,,Nee, dat is zeker niet gelukt. We zijn de eerste paar jaar waanzinnig gegroeid. Vanuit Nederland gingen we naar Duitsland en naar België. We dachten: nog een paar landen keer die factor en je zit aan de 50 miljoen. Maar bijvoorbeeld Scandinavië veroveren was lang niet zo makkelijk als we dachten. Sterker nog: het is ons niet gelukt. Elk land, elke markt is anders. Om die reden staat avonturieren in de Verenigde Staten ook laag in de lijst met prioriteiten. Als je dat wilt, moet je er zelf naartoe en er een of twee jaar gaan wonen, voorzien van kapitaal en de juiste ondersteuning, maar zonder garantie op succes. Vorig jaar gingen we door een moeilijke fase, voor het eerst moesten we financiering aantrekken. Dat willen we nu weer afbouwen.”

Geef je jezelf weleens een schouderklopje?

,,We hadden aanvankelijk werknemers in dienst zonder dat we onszelf inkomen betaalden. In 2010, toen ik mijn eigen eerste salaris uit Noosa-Amsterdam ontving, heb ik een heel tof schilderij gekocht van Espen Greger Hagen: een indiaan met op de achtergrond de grachten van Amsterdam. Het staat voor mij symbool voor wat Noosa-Amsterdam is. Toen we vijf jaar bestonden, heb ik mezelf een horloge gegeven, omdat ik het idee had dat ik dat wilde.” Lachend: ,,Maar ik draag eigenlijk nooit horloges, dus dat ding ligt ergens te liggen.”

noosa-amsterdam.com

Wie is zij?

Wie is zij?
Nathalie Maria Frederika Mangnus

Privé?
Nathalie Mangnus (43) woont in Amsterdam samen met haar vriend Cyril. Samen hebben ze een dochter (Jacky, 2) en een zoon (Finn, 6 maanden).

Loopbaan
Groeide op in Roosendaal en deed havo/vwo in Breukelen, waarna ze bedrijfskunde studeerde aan Nyenrode. Als trainee ging ze aan de slag bij Coca-Cola. Bij Friesche Vlag was ze onder meer verantwoordelijk voor de introductie van Breaker, yoghurt in een zakje. Ook werkte ze voor Sara Lee in verschillende marketing- en salesfuncties. Terwijl ze Noosa-Amsterdam opzette, werkte Nathalie interim voor andere bedrijven.

6x uitgesproken Nathalie

Crossroad
‘Mijn favoriete chunk is de crossroad. Dit symbool staat voor de kruispunten in je leven, het pad dat je bewandelt en de keuzes die je maakt in het vinden van persoonlijk geluk. De keuze Noosa te starten heb ik gemaakt op het belangrijkste kruispunt in mijn leven.’

Eng
‘Dat heb ik nooit zo gevoeld. Ik denk steeds: wat is nou het ergste dat me kan gebeuren? Dat ik het geld kwijtraak dat ik erin heb gestopt? Mijn wereld vergaat niet zo gauw. Deze manier van denken helpt me bij het maken van keuzes.’

Rationeel
‘We hebben geprobeerd een opvolger voor Alette te vinden. Niet op gevoel, maar rationeel: welke kwaliteiten zoeken we? We dachten: een nieuwe fase heeft iets anders nodig. Uiteindelijk ontbrak de match. Pijnlijk. En het kostte veel tijd en energie.’

Nee verkopen
‘Vanaf de start werden we gebeld door winkels die Noosa-Amsterdam ook wilden verkopen. We zeiden heel vaak nee omdat we al een exclusieve afspraak hadden met een ander zaakje in zo’n stad. We willen niet op elke hoek van de straat verkrijgbaar zijn: we liggen bijvoorbeeld in Delft nog steeds bij maar één winkel.’

Interessant
‘Ik vind heel veel interessant. De helft van de dingen die we deden, had ik nooit eerder gedaan. Ik wist werkelijk niks van leer, behalve hoe het rook. Voor juridische zaken geldt: als ik er iets van weet, kan ik er iets van vinden. Maar het zoveelste gesprek over een contract, daar zit ik niet bij.’

Het bedrijf
Noosa-Amsterdam begon in 2009. De naam is geleend van het gelijknamige plaatsje in Australië. In 2012 bedroeg de omzet 12 miljoen euro. De huidige omzet maakt Nathalie Mangnus niet bekend. Na het eerste jaar telde het bedrijf 6 personeelsleden; nu zijn dat er 22. Vrouwen zijn bij Noosa in de meerderheid. De riemen, armbanden, sjaals en slippers zijn inmiddels verkrijgbaar in honderden winkels in binnen- en buitenland.