Na 45 jaar is het welletjes, Johan stopt met cafetaria Hengelo

Johan Bos is gestopt met zijn zaak. "Vorige week zondagavond om acht uur heb ik de deur op slot gedaan, me omgedraaid en samen met het personeel een fles champagne ontkurkt. Zo, dat was dat. Klaar met werken. Ik ben met pensioen, dacht ik."

"Nou, zo gemakkelijk ging het niet, hoor", vult zijn vrouw Antoinet Bos (63) aan. "We kregen het allemaal even te kwaad. Jij ook." Bos haalt zijn schouders op. "Het was ook wel even slikken. Ik heb jarenlang ontzettend hard gewerkt: 60 tot 80 uur per week. Altijd met plezier. Natuurlijk doet het me wat dat ik nu met pensioen ga." Ook zijn klanten waren overdonderd door zijn mededeling dat hij stopte met werken. "Sommigen hebben gehuild; die vonden het verschrikkelijk. 'Maar voor jou zijn we blij', zeiden ze."

Hij begon zijn snackbar, samen met wijlen Henk Westerhof, in september 1971. Na ruim drie jaar ging Bos alleen verder. Hij noemde zijn zaak Snelbuffet Bos. De eerste tien jaar woonde hij boven de cafetaria, later kocht hij het pand ernaast. Mooier kon niet. Via de achteringang kon hij zo door de tuin naar zijn werk. Ook gemakkelijk voor Antoinet, die thuis op de kinderen paste. Bij drukte moest ze snel bijspringen. "Ik was altijd thuis. Dat was niet erg. Je wist niet beter."

Tekst gaat verder onder de foto

Patat, kroketten, bami- en nasischijven stonden de afgelopen 45 jaar standaard op het menu. Net als hun populaire eigengemaakte salade, gehaktballen en tomatensaus. Toch is er wel wat veranderd, vindt het echtpaar. Johan: "Vroeger verkochten we vooral veel 'in het zuur': karbonades, leverworst of hamplakken. Die kookten we in water met azijn. Nu weet niemand meer wat dat is." Antoinet: "Ook was patat 30, 40 jaar geleden iets voor de lekkere trek. Het werd pas tegen tienen 's avonds gekocht. Nu wordt friet gezien als een echte maaltijd."

"De komst van de frikadel in 1976 was ook wat", herinnert Bos zich. "Een 'frikadel speciaal' nog wel. Tegelijkertijd kreeg je ook 'patatje speciaal' en 'patatje oorlog'. En nog weer later had je de Franse friet. 'Is het oorlog in Frankrijk?', vroeg ik altijd als er 'patatje oorlog' met Franse friet werd besteld. Daar moesten de klanten om lachen. Mooi toch, daar doe je het voor."De meeste klanten kent hij persoonlijk, veelal inwoners van de Hengelose Es. Bos: "Als iemand midden op de middag alleen een gehaktballetje kwam eten, wist ik al genoeg. Die had geen honger, maar moest zijn verhaal kwijt." Antoinet Bos: "Johan was de sociaal werker van de buurt. Hij wist alles als eerste, of het nou een overlijden, ziekte of echtscheiding was. Bij roddels kwamen ze trouwens ook naar de zaak om hem te vragen of het waar was. Maar hij hield altijd zijn mond."Als hij terug kijkt, vindt hij de sloop van de woningen in de Hengelose Es het ergste dat hem is overkomen. "Ruim 300 gezinnen verdwenen. Dat hebben we echt gemerkt."