New York
Op de basisschool kreeg de excentrieke Isabelle Wildenburg te horen dat het kantje boord zou worden als ze besloot om toch voor vmbo-t te gaan. Een stapje lager, dat zou beter bij haar passen. Maar Wildenburg voelde dat er meer in zat en knokte zich door de mavo heen. Met haar ellebogen. Zo versierde ze ook een stageplek bij het grote modemerk Anna Sui in New York door een leugentje te vertellen en een afspraak met een medewerkster te veinzen en werd ze ondanks haar te lage opleidingsniveau toegelaten tot de Amsterdam Fashion Academy, terwijl havo-niveau normaliter verplicht is.
Gepest
Op de Amersfoortse middelbare school Het Nieuwe Eemland, werd ze gepest omdat haar kleding afweek van wat haar leeftijdsgenoten droegen, maar tijdens de open dag op de Amsterdam Fashion Academy vier jaar geleden, was dát juist de reden dat de directrice haar er tussen uitpikte. ,,Ik kreeg tijdens de testdag een pop en stof en moest er iets van maken. Ik had nog nooit iets gemaakt. Halverwege de jurk dacht ik: ik heb het verprutst. Maar toen ik klaar was, kwamen oudere studenten binnen en die konden niet geloven dat ik dat had gemaakt. Ik werd aangenomen en was de jongste leerling ooit.”
Mode-icoon
Na haar instapjaar bouwde Wildenburg een website waar ze haar ontwerpen op toonde. ,,Ik werd ineens gebeld door het kantoor van mode-icoon Karl Lagerfeld (recent overleden red.) in Amsterdam. Ze had mijn website gezien en wilde dat ik stage kwam lopen.”
Het was de eerste stap die ze in de échte modewereld zette. ,,Ik mocht dingen opruimen en rondbrengen, maar ik vond het prima. Ik wilde zien hoe het er bij zo’n groot modemerk aan toe gaat.”
Tijdens het tweede jaar van haar studie levert ze voor een recycle-opdracht een poncho in, gemaakt van de shoppertassen van supermarkten en creëert ze het bekende motief van de in Amersfoort geboren kunstenaar Piet Mondriaan. ,,Ik zie mezelf als Amersfoortse, dus het was te gek om hem zo in een ontwerp te verwerken.” Nederlandse topontwerpers Viktor & Rolf waren dusdanig van haar ontwerp onder de indruk dat ze werd uitgeroepen tot de beste van alle inzendingen.
Som
Tijdens een vakantie in New York besluit Wildenburg de proef op de som te nemen. Na kort te hebben gemaild met een medewerkster van modehuis Anna Sui, doet ze alsof ze een afspraak met haar heeft. ,,Ik werd binnengelaten. Die vrouw was niet blij. Ja, het was brutaal, maar je krijgt zo’n kans maar één keer. Ik wilde maar een ding: mijn ontwerpen laten zien en een stage regelen. Dat lukte!” Wildenburg spendeert er een maand en naait knopen aan kledingstukken op de design- en stoffenafdeling. ,,Je stelt binnen zo’n bedrijf niets voor, maar ik wilde het meemaken.”
De maanden daarna loopt Wildenburg stage bij Nomads VII en werkt samen met het designteam. ,,Daar heb ik zo vreselijk veel geleerd.”
Lees ook: Hoe deze kledingmaker zich inzet voor betere arbeidsomstandigheden
Eindexamencollectie
Terug in Nederland werkt ze aan haar eindexamencollectie. ,,Ik wilde een collectie met een boodschap en het moest opvallen. Ik ben zelf jarenlang hockeykeeper geweest en heb op hoog niveau gespeeld. Ik ben gek op sport. De opdracht van het recyclen en de bewustwording dat we beter moeten leven, willen we deze wereld behouden, heeft me doen nadenken. Daar wilde ik iets mee.”
Wildenburg plaatste een bericht op sociale media en riep mensen op oude sportspullen en kleding aan haar te doneren. ,,Ik kreeg 10 basketballen en iemand viste ballen uit de sloot bij de voetbalvereniging in Leusden. Maar het was niet genoeg.” Via haar vader, die haar heeft aangestoken met het American Football-virus, wordt ze geattendeerd op het faillissement van de Amersfoortse club Untouchables. ,,Ik belde ze op en ze gingen akkoord. Ik heb alle spullen gekregen, de gebruikte kleren, schoenen én leren ballen.” Zo werd de Sport Couture collectie van D1RT geboren. Een kleine uitleg over de naam: dirt betekent vuil en is slang voor geld in Amerika en de 1 staat voor sport en voor haar rugnummer als keeper. ,,Ik vind het een stoerwoord, rebels, het straalt veel uit en het blijft meteen hangen.”
Dubai
De afgelopen twee maanden werkte ze dag en nacht met professionals in Dubai aan haar collectie. Begin maart presenteerde Wildenburg de eerste kledingstukken van haar collectie tijdens de Fashion Week in Parijs. Ze was daar de jongste designer. Zelf zou ze haar collectie omschrijven als draagbare haute couture. ,,Sommige stukken zijn voor Nederland misschien te stoutmoedig, maar in Amerika zouden mensen dit zo naar evenementen en feestjes dragen.”
Ze doelt dan op een trui met voetbalschoenen als schoudervulling, een jurk met gehalveerde tennisballen of het futuristische duikpak met op de schouders en knieën leren ballen. Maar het jasje dat ze versierde met stukken van kapot gesneden ballen, een bal getransformeerd tot heuptasje en de broek in het model van het tenue van American Football-spelers, is voor iedereen toegankelijk. ,,Ik heb de uitstraling van tenues voor extreme sports als skydiven als inspiratie gebruikt. Je ziet dat deze items gebruikt zijn, ze zijn versleten en er is zelfs op geschreven, maar ik heb ze opnieuw verwerkt in kleding en een nieuw leven gegeven. Dat vind ik te gek! Voor elkaar en voor de planeet zorgen, duurzame en verantwoordelijke mode met oog voor de mensen in de productie, dat vind ik belangrijk.”
Droom
Een prijs heeft Wildenburg nog niet aan haar kledingstukken gegeven. ,,Dat moet ik nog bekijken. Eerst maar eens afstuderen in juni en dan...” ze haalt haar schouders op. ,,Studeren in Milaan, Londen, Florence, ik ga naar Pakistan om in de fabrieken te kijken en werken aan een nieuwe collectie. Misschien wel designer bij een groot merk, wie weet! Mijn droom is bekend worden met een eigen modemerk.”
