Rob Wiegers: de baron der luchtballonnen

Een 'grote jongen' had hij kunnen worden, in de computers. Als jonge knaap, geboren en getogen in Hilversum, deed hij zijn werk als reparateur uitstekend. Tót hij op een goede dag in 1982 op één van zijn klussen terechtkwam bij een ballonvaarder. Na het weer aan de praat krijgen van diens computer, antwoordde hij instemmend op de vraag of hij 's avonds mee wilde rijden als chauffeur. ,,Prachtig was het, om die ballon op te zien stijgen. Toen wist ik het zeker: als er een kans komt, dan zeg ik mijn baan op en ga ik zélf in de luchtballonnen."

Dat hij die woorden uit zou spreken in de ontvangstruimte van zijn eigen, florerende bedrijf aan de Peter van den Breemerweg in Soest had hij nooit verwacht. Het begon met één ballonnetje, nu heeft hij er een stuk of 25. Met daaronder manden voor twee tot twintig personen. Een ballon kost algauw 20.000 euro, maar de aanschafprijs kan makkelijk oplopen tot een paar ton. ,,Dat geldt voor de grootste, bijvoorbeeld. Die is 35 meter hoog, daar kan 12.000 kuub gas in. Een heel gevaarte is dat om de lucht in te krijgen. Als je die weg ziet zweven, blijft dat iets magisch."

,,Ach, pensioen is maar een woord dat je eraan hangt. Ik heb afgelopen zomer de zaak officieel overgedaan aan mijn zoon Niels. Hij is inmiddels in de 30 en helemaal klaar om het stokje over te nemen. Maar dat ik geen eigenaar meer ben, wil niet zeggen dat ik niet meer vaar. We zijn een familiebedrijf, draaien eigenlijk alles met z'n drieën én een flinke groep vrijwilligers. Achter de geraniums zitten doe ik wel, als ik 100 ben. Ik ben de 50 gepasseerd en dat betekent in de ballonvaartbranche dat je elk jaar moet worden gekeurd. Dat doe ik netjes, en elk jaar kom ik er weer prima doorheen. Van alles wat niet direct te maken heeft met het varen, neem ik wel afstand. Met een gerust hart: Niels weet bijkans meer dan ik. Ook qua marketing hebben de jongelui veel meer ervaring. Vroeger stond je in de Gouden Gids en was het daarmee klaar. Nu zijn er veel betere technieken. Met internet en zo."

,,Ik gebruik alleen wat ik nodig heb. In de begindagen bereidde ik 's middags met pen en papier mijn vaart voor en moest ik, als ik ergens geland was, aanbellen bij de boer om te mogen bellen. Dat viel niet altijd in goede aarde, zeker niet als het laat was. Je had een hoogtemeter, kompas en radio voor contact met de luchtverkeersleiding als je in de buurt van Schiphol komt. Tegenwoordig heb ik zo'n smartphone, met allerlei handige programmaatjes erop. En, het allerhandigste, je bent in de lucht altijd bereikbaar. Dus als je toch ergens anders landt dan je van tevoren had gedacht, kun je altijd de volgauto bellen en je exacte locatie aangeven. Want sturen kun je niet aan boord van een ballon. Je hebt alleen je gashendel waarmee je de hoogte kunt bepalen. Voor de rest ga je waar de wind je heen voert. Je werkt samen met de elementen."

Dat gaat niet altijd goed. Krap een maand geleden komt Wiegers nog in het nieuws, als één van zijn ballonnen een opzienbarende landing maakt op de Richelleweg in Soesterberg. Een kleine week eerder scheert een piloot nog vlak over de A12 bij Driebergen, hij raakte de snelweg nét niet. In 2010 landt een ballon van Wiegers wél op de snelweg, de A28 bij Nunspeet. Eén rijstrook richting Zwolle wordt drie kwartier afgesloten om de dertien passagiers uit het mandje te helpen. In 2013 landt één van zijn vaartuigen ín het Gooimeer, met een nat pak tot gevolg. In geen van deze gevallen raakt een inzittende gewond, maar het levert het bedrijf wel een vervelende bijnaam op: tik op Google 'Rob Wiegers' in en de suggestie voor een volgend woord is 'ongeluk'.

(Tekst gaat verder onder foto)

,,Je zegt het zelf al: er is bij mij nog nooit iemand gewond geraakt. Laat ik beginnen met het Gooimeer. Ricardo, één van onze piloten, steeg die avond op vanuit Amersfoort. Ineens kwam er een windvlaag vanuit Woudenberg die hem zo over Eembrugge en Eemnes voerde. Daar kun je niet landen: de weilanden zijn veel te klein. Dan zit je zo in Almere. Ook daar kun je niet landen: dat is grotendeels volgebouwd. Boven het IJsselmeer wil je niet komen, want inmiddels had hij te weinig gas om Noord-Holland te bereiken. Dus hij belde me en vroeg om advies. 'Laat 'm maar in het Gooimeer zakken', zei ik. Sommigen hadden wel een nat pak, maar iedereen kon netjes naar de kant lopen. Maar je krijgt natuurlijk een hele hoop gedoe. Dat het om een noodlanding zou gaan..."

,,Nee, natuurlijk niet. Wij spreken in onze branche niet van noodlandingen. Dit was gewoon een gecontroleerde landing. In principe mag je een ballon overal neerzetten. Als een bewoner van een flat een luchtballon een beetje laag over ziet vliegen, belt ie tegenwoordig gelijk de politie of wordt een foto gemaakt en op internet gezet. Mensen begrijpen niet dat je op zo'n moment, als je plots wordt overvallen door ander weer, snel een oplossing moet zoeken. Zorgen dat de mensen weer veilig aan de grond komen, is het enige wat op zo'n moment telt. Dan land je misschien niet op een weiland, maar wat dichter bij de bewoonde wereld. Dat dat onveilig zou zijn, is onzin: als je in de auto zit, moet je toch ook rekening houden met een fietser of motorrijder? Een ballon stijgt en daalt heel traag, je ziet ons van verre aankomen."

,,Och, weet je, we hebben het druk zat en mensen kennen me. Ze kennen de verhalen in de regel en tóch komen ze bij me. Van de 365 dagen in een jaar kun je er zo'n 100 tot 120 varen. Reken eens uit hoeveel vluchten we dan maken. En hoe vaak het in de perceptie van de mensen op de grond fout gaat. Nee, hoor, mensen die bij mij aan boord zijn geweest, zeggen over het algemeen een fantastische vaart te hebben gehad. Onze passagiers komen overal vandaan, ook uit het buitenland. Nieuw-Zeeland, Australië, Dubai. Dan zijn ze bijvoorbeeld op vakantie in Amsterdam en pikken wij ze op vanaf station Amersfoort.

We krijgen ook aanvragen van mensen die een ballonvaart als laatste wens hebben. Die blije gezichten, dat geeft je echt zó'n goed gevoel. Een enkele keer wordt ook de as vanuit de ballon uitgestrooid."

,,Natuurlijk, waarom niet? We doen het niet boven een stad, maar boven een weiland of het water. Dan krijg je de volgende dag telefoontjes of mailtjes, over hoe geweldig de nabestaanden het vonden. Die complimenten krijgen we vaker en dat doet je echt goed. Het is écht een belevenis, meevaren in een ballon. Toen ik het voor de eerste keer deed, heb ik er een nacht niet van geslapen. Mensen vliegen je om de nek na afloop. En die enkele keer dat een passagier belt met een klacht, bijvoorbeeld omdat we net een paar minuten korter dan een uur hebben gevaren, bied ik meteen een nieuwe vaart aan."

,,Inmiddels ken ik zo'n beetje iedere boer in de buurt en is er geen probleem. Vroeger, toen de branders nog wat lawaaiiger waren, had je weleens te maken met een boze boer. We zijn toen begonnen met het uitschrijven van tegoedbonnen. Voor elke keer dat we op hun eigendom landden, kregen ze een coupon van 50 euro. Hadden ze er drie, dan mocht één persoon uit het gezin gratis meevaren. En dan krijg je de situatie dat een gezin naar buiten stormt, als je boven hun grond zweeft, met de vraag vooral op hún erf te landen. 'We hebben er nog één nodig', hoor je dan. Zie je, zo maak je van iets negatiefs iets positiefs. Mensen kroppen zaken vaak te veel op. Als je een probleem hebt, moet je het meteen oplossen. Dan is je hoofd weer leeg. En dat hoofd heb ik hard nodig om elke dag te kunnen varen. Het is een pittig vak, ook fysiek, en je hebt een grote verantwoordelijk. Maar er is nog geen dag geweest dat ik níet de lucht in wilde."