Hoogtijdagen voor dierenpension in Ingen

'Sjááááákie", galmt het door het kennel. ,,Já hoor, daar gaat ie weer", roepen Gonny en Alberto. Een jack russell trekt een sprint langs het echtpaar en de medewerkers, en vliegt naar buiten, richting de speelweide. Hun lach welt gezamenlijk op.

De razendsnelle terriër is het boefje onder de logees. ,,We noemen hem de ontsnappingskoning", grapt Alberto, en stelt meteen gerust: ,,Hij kan niet ontsnappen hoor, er staat een groot hek om het terrein." Sjakie brengt hier al vele zomers door. Zijn baasje werkt in de recreatie en heeft het in juli en augustus te druk om hem uit te laten en te verzorgen. Ook voor Alberto (50) en Gonny (56) is dit het piekmoment. Tot half augustus zitten ze stampvol met tachtig honden en dertig katten. Alberto: ,,Soms komen mensen uit Naarden of zelfs uit Rotterdam."

Gonny en Alberto hebben het bedrijf en de naastgelegen boerderij negen jaar geleden overgenomen. Gonny werkte destijds voor een diervoerderfabrikant en bezocht het pension regelmatig. Toen de eigenaren informeerden of zij het wilde kopen, hoefde het echtpaar niet lang na te denken.

Het zijn overduidelijk dierenliefhebbers. Ze hebben zelf de vier honden Izzy, Love, Shoga en Bella, fokten vroeger welsh corgi pembroke en bezochten hondententoonstellingen. Alberto: ,,Wat ik het mooiste vind aan dieren is dat ze geen mening of vooroordeel hebben, ze zijn niet arrogant maar puur. Ze zijn dankbaar voor eten en drinken. Het is zo lief als ze hun kop op je schouder leggen en een aai willen."

Wie denkt dat zij de hele dag dieren vertroetelen, heeft het mis. Er wordt hard gewerkt. Alle vertrekken worden een paar keer per dag geboend. Ze hebben hulp van vier vaste krachten en kunnen terugvallen op nog eens tien oproepkrachten. ,,Tegen de stagiairs zeggen we altijd: hier leer je alles wat je niet van je moeder hebt geleerd. Behalve strijken", grapt Gonny.

OnbezorgdTerwijl zij de verblijven ontsmetten, is voor de dieren het speeluur aangebroken. De jack russell holt met andere honden als een dolle over een van de speelweides. Verderop spelen drie labradors uitgelaten in een zwembadje in de vorm van een kluif. ,,Kijk ze genieten", zegt Alberto en pakt zijn mobieltje uit zijn zak. ,,Even een filmpje maken voor de eigenaren. Als je weet dat je hond het naar zijn zin heeft, kun je zelf ook onbezorgd genieten van je vakantie."

Voor Alberto en Gonny laat de vakantie op zich wachten. ,,We gaan altijd in het voorjaar én in het najaar. Meestal naar Spanje of Portugal, maar nooit langer dan vier dagen. Het pension is 365 dagen per jaar open, ook 's nachts moet er altijd iemand aanwezig zijn. Wij kunnen zelf onze eigen honden niet al te lang missen."

Dat mensen een traantje wegpinken als ze hun viervoeter achterlaten, begrijpt het stel. ,,Een enkele keer staat hier een man te huilen bij de balie. Je hecht je aan je huisdier. Vorig jaar kregen we bij het overlijden van Moos, een Duitse dog van 11 jaar, een telefoontje. Hij logeerde vanaf zijn geboorte bij ons. We hebben staan huilen. Het was zo'n lieverd."