'Kinderen zijn het nieuwe statussymbool'

Zijn droom om de V&D-warenhuizen aan zijn imperium toe te voegen ging begin dit jaar in rook op. Maar onlangs sloeg hij alsnog zijn slag: hij kocht met zijn zakenpartners V&D online inclusief alle merkrechten, domeinnamen en andere intellectuele eigendomsrechten. Ze willen de webwinkel van het nieuwe V&D zo snel mogelijk lanceren.

'Ik laat me drijven door mijn commerciële instinct. V&D is een sterk merk met een geweldige historie. Toen we de merkrechten hadden gekocht hing iedereen, van Pauw tot RTL Late Night, aan de telefoon. V&D houdt de gemoederen bezig. Ik geloof in clicks and bricks: in stenen winkels én online aankopen. Daarmee heb je het beste van twee werelden, kijk maar naar het extreme succes van H&M en Zara. Nu we alle merknamen hebben gekocht kunnen we theoretisch ook weer V&D-winkels openen, en de V&D School Campus waar je als scholier altijd je kaftpapier en agenda kocht... It's only the beginning!'

'Nee, dat gevoel was ik snel kwijt. Ik heb er toen even verschrikkelijk de pest over in gehad en mijn cardiomachine stuk getrapt. Ik moest mijn agressie kwijt. Maar ik kijk liever naar wat goed gaat.'

Tekst loopt verder onder foto

'Natuurlijk, het begint allemaal met mijn fantasie, een droom. Ik zag al groot RK op de pui staan.' Schaterlacht. 'Nee, dat is een grapje. Maar ik zag het helemaal voor me. Er zou een kinderparadijs komen met speelgoed in alle denkbare materialen, met poppen die je als glamourprinses zou kunnen aankleden. Kinderen zijn het nieuwe statussymbool, ouders geven er een fortuin aan uit. Ik wilde van het warenhuis weer een beleving maken zoals ik dat gewend was van de Bijenkorf, waar ik op mijn 17de begon als de leerling van de assistent van de inkoper van onder meer grammofoonplaten. Ik had mijn dromen in financiële plannen omgezet en laten doorrekenen door specialisten. Het leek haalbaar.'

'Alles. Ik moest overeenstemming zien te bereiken met de curatoren, mijn huisbank ING en de eigenaren van 45 V&D-panden die ik wilde hebben. Maar er waren te veel belangen en er was te weinig tijd. De media waren vooral bezig strijd te creëren tussen Hudson Bay en ons: wie gaat het worden? De bank vreesde dat ik te veel hooi op mijn vork nam en wilde er een tweede topondernemer bij. Die moest éven aanschuiven, snel in mijn verhaal gaan geloven en dan gaan samenwerken met een eigenwijs als ik. Minister Kamp van Economische Zaken deed zijn best te onderzoeken of de overheid een eventuele doorstart kon steunen, maar zonder medewerking van de bank was er weinig mogelijk. Onder tijdsdruk proberen alle partijen je ballen eraf te draaien en er zo veel mogelijk uit te slepen. Het leek alsof ik de enige was die dit wilde en iedereen me tegenwerkte.