'V&D-historicus' is dolblij met speldje van Anton

Lees ook:

V&D krijgt geen doorstartSleutel doorstart ligt bij huurbazenEen briefje op de ramen en voedsel in de klikoDichte deuren bij V&D: voor iedereen een dramaV&D stort in 'Ik ben 54. Welke werkgever wil mij nog hebben?'Oude foto's V&D: Van glorietijd naar onvermijdelijk slot

Philippe Hondelink twijfelt. Er is hem net gevraagd wat zijn laatste V&D-aankoop was. ,,Ik weet niet of ik het wel moet noemen. De afzender had niet door hoe bijzonder het was," zegt hij. Dan: ,,Het was een naamspeldje. Kwam vandaag met de post." Stilte. ,,Van Anton Dreesmann, de derde generatie."

Het is wel duidelijk. Philippe Hondelink is één van de - zo niet de grootste - liefhebber van het warenhuis dat deze week failliet ging. Zijn woonkamer staat vol V&D-relikwieën: blikjes boenwas, modelautootjes, reclamemateriaal uit de jaren '70 'Lingerie voor hoeraprijzen' en theeservies uit de lunchroom.

DoZa-verkoperHondelink werkte in zijn studententijd als 'DoZa', ofwel verkoper op donderdag en zaterdag in de V&D-vestiging in Groningen. Tijdens zijn studie economische sociale geschiedenis verdiepte hij zich in de ontstaansgeschiedenis van het warenhuis, dook in de oude kasboeken - 'Willem Vroom hield alles bij' - en studeerde hier zelfs op af.

Min of meer toevallig brengt de historicus volgende maand zijn boek Vroom & Dreesmann: het verhaal achter het warenhuis uit over het bijna 130-jarig bestaan. Hij zal het eind nog wel even moeten herschrijven in verband met het faillissement van zijn geliefde warenhuis.

DoorstartErgens hoopt de Groninger dat hij zijn publicatie nog langer moet uitstellen voor een nieuwe ontwikkeling. ,,Misschien komt er nog een Houdini-act, waarbij een ondernemer als Kahn (de CoolCat-baas die in de race was voor overname) toch een doorstart maakt? En anders...." Stilte. ,,Is het echt voorbij."

Volgens Hondelink waren de eerste haarscheurtjes van V&D al zichtbaar in de jaren '80, nog voor de opmars van internet. Het warenhuis kampte met concurrentie van grote ketens en stootte steeds meer afdelingen af.

Het eerst aan de beurt was de doe-het-zelf-hoek. ,,Waarom zou je nog de binnenstad ingaan en veel parkeergeld betalen om een boormachine bij V&D te kopen, terwijl de bouwmarkten als de Gamma net buiten de stad veel beter bereikbaar zijn en een groter assortiment hebben?"

Hierna verdwenen afdelingen met witgoed, meubels en fietsen. De sportafdeling en kantoorboekhandel werden aanzienlijk kleiner. V&D richtte zich sindsdien meer op mode-artikelen.

,,De slogan die het in 1955 gebruikte 'de hele wereld in één warenhuis' moest het loslaten. V&D was niet langer trendsettend en had niet meer alles onder één dak. Het is niet goed te zeggen waar en wanneer ze de slag hebben gemist, maar de eigenaren wisten niet genoeg te vernieuwen," zegt Hondelink. ,,Maar," haast hij zich te zeggen. ,,Voor een bedrijf dat al sinds de jaren '80 verlies leed, heeft V&D het nog heel lang volgehouden."

KrantenHij denkt dat de grondleggers, Willem Vroom en Anton Dreesmann, steil achterover waren geslagen als ze het slechte nieuws in de kranten van deze week hadden kunnen lezen. ,,Ze waren al verbaasd toen hun eerste warenhuis - een superwinkel in 1912 in Amsterdam - als een dolle werd bezocht. Ze hebben nooit kunnen vermoeden hoe groot hun levenswerk is geworden met meer dan zestig warenhuizen."

De historicus hoopt dat de naam V&D nog eens ergens zal opduiken. ,,Bijvoorbeeld op de gevel van een museum. Dan heb ik nog wel een paar leuke artikelen toe te voegen."