Vlissingse ondernemers helpen elkaar uit de brand

Hij ziet de brand ruim vijf maanden na dato zo weer voor zich. Ko Mechielsen rijdt zaterdagochtend 23 juli - 'de drukste zaterdag van het jaar' - vol adrenaline naar zijn Kampeercentrum Mechielsen in Vlissingen. Als hij wegrijdt, ziet hij al dikke, zwarte rookwolken opstijgen. Het was Ko al snel duidelijk dat het om de autogarage van Karel Hofman ging.

,,Ik dacht eigenlijk alleen aan Karel. Als je iemand die ellende niet gunt, dan is het Karel wel.'' Want Karel Hofman, eigenaar van het autobedrijf, is net als Ko een selfmade man. Begonnen met een kleine garage, overgenomen van zijn vader, in de binnenstad van Vlissingen. Hij bouwde het met zijn blote handen op tot hij directeur werd van een mooi bedrijf op bedrijventerrein Baskensburg.

Als zo'n met bloed, zweet en tranen opgebouwde onderneming ten prooi valt aan de vlammen, dan wil je wel helpen, wil Ko maar zeggen. ,,Ik zei direct: 'Als ik je ergens mee kan helpen, zeg je het maar. Mijn kantoor is jouw kantoor, mijn terrein is jouw terrein'." Auto's uit de showroom en materieel en inventarisspullen die even ergens moeten worden opgeslagen, kunnen altijd naar Kampeercentrum Mechielsen. En daar staat ook altijd een kop koffie - meer dan ooit een bakkie troost - klaar.

,,Het heeft me geholpen en gesterkt om er weer tegenaan te gaan”, vertelt de gedupeerde garagehouder Karel Hofman. Maar mensen als Ko en collega-garagehouders zorgden ervoor dat ik vanaf dag één daadwerkelijk verder kon. Drie, vier collega's boden direct hulp aan. Iemand belde om te vragen of ik een bureau en ander meubilair kon gebruiken. Leveranciers leverden me zo snel mogelijk spullen die verloren waren gegaan, soms voor niks.''

Hij wilde meteen aan het werk. Om de sores te vergeten, maar vooral om zijn klanten, van wie er een paar een auto in de brand verloren, te helpen. Hij veranderde zijn showroom in een werkplaats, maar moet daardoor spullen stallen bij andere ondernemers. Is nooit een probleem. En hij kan in de showroom auto's repareren, maar moet wel regelmatig bij collega-garagehouders op het bedrijventerrein gereedschap lenen. En als hij een zwaarder voertuig onderhanden heeft, kan hij in een naburige garage een speciale brug gebruiken.

Karel schrikt 's nachts nog weleens wakker als de brand in een droom terugkomt. Dat de oorzaak nooit is gevonden, maakt het moeilijk om het achter zich te laten. Maar de menselijkheid en de hulp die hij ook nu nog krijgt, maken het hem makkelijker om door te gaan: om zijn bedrijf weer - mooier dan ooit - op te bouwen. Ko bewondert die houding: ,,Hij stak gelijk zijn handen weer uit de mouwen.''