Voormalig Libelle-baas begint voor zichzelf

Saar, Ze.nl, Amayzine.com, SoFemme, Girlscene en Famme. Het is niet alleen dringen op de fysieke vrouwenbladenmarkt, ook de virtuele kiosk puilt inmiddels uit. Maar dat weerhoudt Franska Stuy er niet van met vijf collega's een naar haar vernoemd magazine te lanceren vol columns en verhalen over koken, reizen, mode en overige levensfranje.

In Franska.nl moet volgens Stuy - die in haar 17 jaar als roerganger van het blad Libelle een vaste schare volgers opbouwde - elke dag de zon schijnen. Bij wijze van remedie tegen het 'vermopperende' Nederland, vindt zij. ,,Er wordt te veel gezeurd en geklaagd, angst regeert. Bah. De sfeer wordt steeds negatiever en dat vind ik jammer en zinloos. Laten we er wat van proberen te maken, dat lijkt me gezonder.''

Voor wie is het blad bestemd?

,,Voor alle 40-plussers. De gewone Nederlandse vrouw. Ik houd van haar en vind dat zij met dedain wordt bekeken en zelfs onzichtbaar wordt gemaakt. Je ziet haar niet in reclames of in de bladen, omdat ze 'te normaal is'. En gewoon is blijkbaar niet interessant. Beledigend en schandalig. Terwijl zij Nederland draaiend houdt, de overhemden wast van mannekes op tv, de kinderen opvoedt. Zij is je zus, je moeder, je tante of je buurvrouw.''

Dat klinkt wel heel erg algemeen.

,,Hoezo? Doelgroep denken is ouderwets. Ik houd van Chanel en Nivea. En van champagne en patat. De ene keer ga ik voor romantiek op het platteland, de andere keer voor trendy in de stad. Dat geldt volgens mij voor veel vrouwen. Daarom maak ik geen businessplan voor Anita met haar labrador uit Heiloo. En ik doe evenmin aan Excelschema's, die belanden toch vaak in de prullenbak. We gaan gewoon beginnen, en dat vind ik verfrissend na jaren van vergaderen over één koerswijziging.''

Wat maakt jou uniek op die propvolle vrouwenbladenmarkt?

,,Dat het in mijn wereld vooral leuk moet zijn. Er zijn niet zoveel andere bladen die dat ook uitstralen.''

Sorry, maar het leven is toch niet alleen maar lachen?

,,Nee, zeker niet. Daarom schrijven we ook over relatieproblemen en omgaan met je oude moeder en zieke vriendin. Maar dat krijgt zeker niet de overhand en we pakken alle zaken persoonlijk aan. Daarmee bedoel ik dat ik veel van mijzelf zal laten zien en dat ik mijn kennissen en vriendinnen inschakel om over uiteenlopende thema's hun licht te laten schijnen of columns te schrijven. Dat kan variëren van nationale boerenkooldag tot de poppenkast rondom Hillary Clinton. Maar van conflicten, loodzware debatten en keiharde actualiteit zijn we niet.''

Wat toon je precies van jezelf?

,,Je ziet mij in mijn privéomgeving: thuis aan het werk en in actie in mijn eigen keuken. Ik laat mensen heel dichtbij komen, geef persoonlijk antwoord op hun vragen. Toon mijn twijfels: ga ik wel goed om met collega's en vriendinnen? Of zit ik straks alleen op mijn verjaardag? Soms zet ik dingen van mij af: dan vindt mijn omgeving het maar raar dat ik mijn theedoeken strijk, ik trek me er niets van aan. Bij Libelle betrok ik mijn lezeressen ook bij mijn leven en ik merkte dat zij het prettig vonden dat ze me leerden kennen. Dat ze daardoor met mij communiceerden als met hun zus in plaats van met een merk.''

Je zat 37 jaar in de journalistiek en nam vrijwillig afscheid van Libelle. Waarom begin je nu weer?

,,Ik kan niet stilzitten. En veel lezeressen mailden mij: waar ben je nou? Wat doe je, je bent toch niet ziek? Ik heb erover gedacht in een totaal andere branche aan de slag te gaan: een hotelketen beginnen of een zwikkie musea. Want het moet bij mij natuurlijk wel groots, veel, meeslepend en feestelijk. Maar uiteindelijk werd het toch weer een magazine, omdat ik het fijn vind om informatie en emoties te delen met mijn lezeressen. Ik vind het aardig dat zij mij om tips vragen voor hun vakanties en het is mooi dat zij hun hart bij mij uitstorten.''