Vughtse razend populair op de internationale catwalk

Julie Hoomans was 15 toen ze werd ontdekt als model. Met haar vwo-diploma op zak kiest ze volledig voor de catwalk. ”Studeren kan later nog”, vertelt ze in een interview aan het Brabants Dagblad.

Vijftien jaar was Julie Hoomans toen modellenscout Paul Fisher haar ontdekte in haar woonplaats Vught. Twee jaar lang combineerde ze vwo en de internationale catwalk. Nu ze haar diploma op zak heeft, durft ze vol voor een modellencarrière te gaan. “Ik zie dit als een unieke kans, die ik niet wil laten schieten.”

Ze is net terug uit Parijs en Milaan, waar ze haute-coutureshows voor Dior en Elie Saab liep, en de koffer is alweer gepakt voor New York. In een zwarte, wijde trui, skinny jeans en hippe laarsjes ziet Hoomans er alledaags uit. Haar donkerblonde haar hangt los langs haar gezicht, waarop geen spoortje make-up te bekennen is. Ze is een gewild model en loopt modeshows voor onder meer Prada, Louis Vuitton, Gucci en Chanel en heeft op Instagram bijna twaalfduizend volgers.

Voor Hoomans breekt een hectische tijd aan. De tweejaarlijkse New York Fashion Week begint morgen. Meteen daarna volgen Londen, Milaan en Parijs. “Het is een unieke kans om mezelf te ontwikkelen, levenservaring op te doen en veel van de wereld te zien. Ik werk vaak met intellectuele en creatieve mensen. Aan dit werk zit een houdbaarheidsdatum en daarom wil ik het nu niet laten schieten. Studeren kan altijd nog.”

Wat zou je dan willen studeren? “Dat weet ik nog niet. Deze periode wil ik ook gebruiken om daarover na te denken.”

Je was pas vijftien jaar toen je werd gescout. Hoe ging dat? “Het was augustus; ik liep op straat in Vught. Iemand van het team van Paul Fisher van I can make you a supermodel sprak me aan en ik dacht alleen maar: o ik? Het is iets waar je als jong meisje weleens over nadenkt. Maar de gedachte is net zo snel weg als-ie komt. Ik was verrast en had meteen die Hollandse nuchterheid van we zien wel waar het schip strandt.”

En hoe ging dat verder? “Die herfst daarna heb ik in Parijs testshoots gedaan. Eén bureau was geïnteresseerd; dat was genoeg. Maar mijn focus bleef school. De zomer daarna ben ik voor het eerst twee weken alleen naar Parijs gegaan voor castings, heb ik mensen ontmoet die iets betekenen in de modewereld. Ik was voor het eerst alleen weg. Mijn ouders vonden het moeilijk. Ik was pas zestien, maar ze vertrouwden me. Ik vond het zelf niet spannend, zag het meer als een avontuur. Ik ben snel volwassen geworden. Tijdens die trip in Parijs ben ik voor het eerst geboekt, exclusief voor een Pradashow. Dat modehuis heeft een speciaal plekje bij mij. Ik bewonder ontwerper Miuccia Prada. Ze heeft politiek gestudeerd en maatschappelijke denkbeelden worden in haar collecties weerspiegeld.”

Dit werk is heel onregelmatig. Hoe ga je daarmee om? “In dit vak weet je nooit wanneer er iets komt. Het is vaak last minute. Dat maakt het soms lastig. Je moet dingen opofferen, maar je moet je er ook weer niet in verliezen. Mijn agent zei eens: je moet onthouden dat je werk je werk blijft. Als jij bij de verjaardag van je oma wil zijn, die misschien haar laatste is, dan kan Chanel bellen, maar moet je gewoon naar je oma.”

Hoe verlopen die fashionweeks? “Het is vijf weken lang buffelen. Hoe meer shows je loopt, hoe beter. Afgelopen seizoen heb ik er 58 gedaan. Daar was ik blij mee. Maar het is allesbehalve glitter en glamour. Je maakt ontzettend lange dagen. Het circus begint in New York. Je gaat van casting naar casting en maar hopen dat je een fitting mag doen. Meestal hoor je de avond tevoren pas of je echt een show mag lopen. Je slaapt weinig en iedereen trekt aan je. Voor je het weet, is het weer tijd voor de volgende stad, Londen, waar je met een jetlag aankomt en meteen weer aan de gang gaat. Het is moeilijk om genoeg te slapen en goed te eten. Ik probeer wel goed voor mezelf te zorgen, maar het is moeilijk.”

Magere modellen, daar wordt veel over gezegd en geschreven. “Ik vraag me af waarom mensen commentaar geven als ze er niets van weten. De meeste meisjes zijn zo gebouwd. Ik ben mijn hele leven zoals ik nu ben. Ik volg geen diëten en eet op een verjaardag gewoon taart. Ik heb op een foto weleens reacties gekregen als tandenstoker of lantaarnpaal. Ik trek het me niet aan. Achter die reacties zitten vaak vreemde mensen, soms zelfs mannen van zestig, van wie je je kan afvragen waarom ze een Nederlands model volgen.”

Je hebt plannen om een tijdje naar New York te verhuizen. Ik ben met Maartje Verhoef (succesvol model uit Veldhoven, red.) op zoek naar een gemeubileerd appartement. Eind vorig jaar heb ik anderhalve maand in New York vertoefd, in een appartement van het modellenbureau. Prima, maar je hebt geen eigen bed. Ik moest tussendoor naar Europa en toen ik terugkwam lag er iemand anders in. Een eigen plekje lijkt me best fijn. Ook omdat ik na de modeweken een maand of vier in New York wil blijven.”

Men denkt dat modellen bakken met geld verdienen. “Het verdient niet slecht. Maar wat mensen vergeten, is dat we ook heel veel kosten maken, die we zelf moeten betalen. Ik krijg elke maand een statement en daar staat op wat ik verdiend heb en welke kosten ik heb gemaakt. Vliegtickets, het verblijf in een modellenappartement of hotel, een chauffeur in de modesteden en het printen van foto’s voor mijn portfolio moet ik zelf betalen. Een model maakt torenhoge kosten. Maar op mijn loonstrookje staat een leuk nettobedrag en dat spaar ik voor de toekomst.”