Boerenechtpaar neemt familiebedrijf over

Ze gaat er eens goed voor staan. Eén van de 90 zwartbont koeien van de familie Cruijsen laat haar rug masseren door een grote, ronddraaiende borstel.

Wellness in de stal - bij traditionele melkveehouderijen zul je het niet snel tegenkomen. Maar op de Welzijnshoeve aan de Dreumelse Papesteeg krijgen de dames ruimte om zich te ontspannen. Binnen en, vanaf maart, ook in de wei. "Een koe hoort buiten te lopen", zegt Tom Cruijsen (32). "Het draait bij ons niet alleen om productie, maar om duurzaamheid en beleving."

Biologisch boeren, de Dreumelnaar is ermee opgegroeid. Samen met echtgenote Daisy (29) bereidt hij zich voor op overname van het melkvee- en akkerbouwbedrijf dat zijn ouders René en Petra in 1999 'vergroenden'.

Destijds een radicale stap, weet Tom nog. "Toen wij met bio begonnen was iedereen sceptisch. 'Waar beginnen jullie aan?', vroegen collega-boeren. Nu hebben we hier een biostraat. De kippenboer, de varkensboer; allemaal zijn ze om."

Die verandering komt door de markt, zegt het jonge stel. Daisy: "De consument wordt kritischer en is zich bewust van de herkomst van voedsel. Dat heb ik zelf ook. Ik werk als verpleegkundige in Den Bosch, maar zeg mijn baan straks op om volledig in het bedrijf mee te draaien. Als deze boerderij niet biologisch was, weet ik niet of ik dat zou doen. Dierenwelzijn staat voor mij voorop."

De familie Cruijsen is trots op haar bedrijf en laat dit graag aan bezoekers zien. Daarom opent in april een boerenglamping (camping met luxe tenten) op eigen terrein. Gasten mogen meehelpen om de koeien uit het weiland te halen en kalfjes melk te geven.

Maar naast dat stukje plattelandsromantiek mag bioboeren niet worden onderschat, benadrukt het echtpaar. "Biologisch is niet simpel boeren", stelt Daisy. "Alles moet worden verantwoord." Tom valt zijn vrouw bij: "Ja, álles. Zelfs de bonnen van zaad dat we hebben gekocht moeten we bij een keuring laten zien, om aan te tonen dat ook dit bio is."

Hij vertelt verder: "Starten met biologisch boeren kost geld en tijd. Neem bijvoorbeeld melk. Pas twee jaar nadat je duurzaam bent gaan werken, kun je biomelk verkopen. Tot die tijd krijg je de gangbare prijs voor de zuivel, maar is je productie al arbeidsintensiever en dus duurder. Dat verschil moet je financieel overbruggen."

Voor akkerbouw geldt hetzelfde. Koopt de bioboer een nieuw perceel, dan mogen zijn gewassen pas drie jaar later worden gezaaid. Die tijd is nodig om bestrijdingsmiddelen - bij bio uit den boze - uit de grond te laten trekken. Tom: "Je bent veel intensiever bezig met de kwaliteit van je land. Zo plukken wij het onkruid met de hand. Even wegspuiten mag niet."

Strenge regels, maar het koppel heeft er geen bezwaar tegen. Stiekem hopen ze dat het voorkomt dat bio té snel groeit. "Regels beschermen onze sector", oordeelt Tom.

"De ontwikkeling van biologisch moet meegroeien met de vraag, op dit moment circa 15 à 20 procent. Met veel meer bioproducten raakt de markt overspoeld en dalen de prijzen."