Wim van der Leegte treedt terug als directievoorzitter van VDL

Wim van der Leegte houdt van getallen. Jarenlang leefde hij toe naar gisteren, naar de dag van zijn 50-jarig jubileum als ondernemer. Misschien zou hij dan ook een stapje terug doen. Misschien. Want wie Wim van der Leegte een beetje kent, weet dat VDL zijn leven is. Nu het zo ver is, klinkt Van der Leegte voor het eerst overtuigend over zijn terugtreden als directievoorzitter van VDL. "Ik ben er wel aan toe om het bedrijf over te dragen. Het is dat ik graag mijn 50-jarig jubileum wilde halen, anders had ik dat vorig jaar al gedaan", vertelt hij achter een grote tafel in zijn stoeterij in Duizel.

Zijn teller staat op 69 jaar. Hij grijnst. "Je merkt dat je toch wat ouder wordt. Als ik nog met een klant ga eten, dan stap ik om 22.00 uur 's avonds weer op. Dan is het mooi geweest." Er valt zelfs een vorm van oprechte opluchting te bespeuren. "Het is heel fijn dat ik niet meer voorop hoef te staan." Die taak is voortaan voor zoon Willem, samen met andere zoon Pieter en dochter Jennifer in het kielzog. Van der Leegte grinnikt. "Ik heb laatst mijn kamer op de vijfde etage van het hoofdkantoor ter beschikking gesteld. Ik wilde wel een verdieping lager gaan zitten. Maar de kinderen zeiden: blijf jij maar zitten waar je zit." De opvolgers hebben de oude roerganger nog graag in hun buurt. Logisch. Wim van der Leegte ís VDL. Hij bouwde in die halve eeuw aan een indrukwekkend imperium van 88 bedrijven, verspreid over negentien landen. De oogst van een halve eeuw ondernemerschap bestaat voor hem uit een 'breed en sterk bedrijf' dat hij overdraagt. "Met 12.705 medewerkers nu. Dat is te gek, hè."

Man van Eindhoven, maar ook van de Kempen. Het metaalbedrijf dat hij als 19-jarige hts-student noodgedwongen van zijn overspannen vader overnam, was gevestigd in Hapert. Wim van der Leegte houdt van de streek en de 'goeie mensen'.

Hij woont er op zijn landgoed in Duizel en heeft in Hoogeloon zijn stoeterij Duyselshof. Liefkozend begroet hij in de stallen een aantal van zijn 170 paarden tijdens een rondleiding. "Hoe ik in de paarden verzeild ben geraakt?" Hij schiet in de lach. "Dat is de schuld van Margriet." Zijn vrouw Margriet leerde hij kennen in de manege in Eersel, waar zij op les zat. "Ik ging een keer mee met een vriend. Gewoon voor de gezelligheid. Toen ik Margriet zag, ben ik ook op les gegaan en daar zijn de avances begonnen. Eigenlijk heb ik haar daar geschaakt, ja." Op het landgoed was ruimte voor een springstal. De fokkerij in Hoogeloon volgde.

Net als nieuwe hobby's. Beleggen staat bijvoorbeeld op de nominatie als nieuwe bezigheid, zegt hij met een glinstering in zijn ogen. Kan hij zich mooi verdiepen in andere bedrijven. Met cijfers bezig zijn, rekenen, prognoses maken, proberen geld te verdienen. Eigenlijk niet anders dan met VDL. Bij het - verliesdraaiende - bedrijf van zijn vader Pieter voerde hij op een gegeven moment de nacalculatie in, om te zien of de kostprijs van producten goed was berekend. "Doordat we goed aan het rekenen waren, verdienden we geld. Ik heb mezelf voorgenomen dat ik nooit meer verrast wilde worden door een getal." Intern staat hij bekend om zijn A4'tjes. Die schrijft hij 's avonds thuis vol met prognoses, standaard op ruitjespapier. In de afgelopen jaren heeft hij er kilo's ruitjesblokken doorheen gejaagd. Ook de prognose voor VDL voor 2017 is al af en in het directieteam besproken. "Daar heb je Wimpies wonderlijke dromen weer, zeggen ze dan." Hij grinnikt. "Maar ze komen allemaal uit."

Het is een deel van het fenomeen Wim van der Leegte. Een andere component: een drijfveer om mensen aan het werk te houden, liefst in eigen land. Serieuze ontslagen kende VDL na 1978 niet meer, zegt hij. Liever maakte hij gebruik van de deeltijd-WW. "Om mensen weer terug te laten komen. Je moet zuinig zijn op je vakmensen." Niet te onderschatten zijn z'n sociale vaardigheden. Hij kan praten op ieders niveau. 'Niet boven iemand anders gaan zweven', noemt hij dat. Op zijn eigen manier maakte hij indruk bij BMW dat hij moest zien te overtuigen Mini's te laten produceren in de Nedcar-fabriek. Met weer die paar A4'tjes en door simpel te vertellen over zichzelf. "Hallo, ik ben Wim!" Of hij iets anders had willen doen de afgelopen halve eeuw? Hij schudt resoluut zijn hoofd. "Niks. Ik heb precies gevonden wat ik zocht en ik ben heel tevreden met mijn leven." Na een korte denkpauze weet hij nog wel een paar zakelijke missers die hij met de kennis van nu zou omzeilen. Want ook al lijkt alles wat hij aanraakt in goud te veranderen, ook Van der Leegte heeft een paar keer op verkeerde paarden gewed. "Ja zeker! Ooit ben ik in de detailhandel gegaan. Bruingoed. Witgoed. Horn, Megapool. Allemaal narigheid. En ik heb een tijd in een botenfirma gezeten, daar ben ik ook de boot mee ingegaan. Plus een fietsenfabriek. Die ging uiteindelijk naar de filistijnen." Hij grijnst. "Nou niet een pagina volschrijven met mijn zeperds hè?" Na 50 jaar is het goed geweest. En even goed nog niet voorbij. Hij wordt commissaris bij VDL en zal 'blijven meekijken zolang ik leef'. "Maandag ga ik er gewoon weer heen. Ik wilde nog een week weg samen met Margriet naar een warm land, maar dat kreeg ik niet geregeld voor het einde van het jaar. De agenda staat nog vol."

Het vuur in hem is niet gedoofd. Een afspraak staat gepland met een potentiële grote, nieuwe klant. VDL kwam er nooit binnen, totdat Van der Leegte ergens tegen de directievoorzitter van het betreffende bedrijf aanliep. Hij slaat op tafel. "En nu gaan we scoren", zegt hij strijdvaardig. Hoe wordt voorkomen dat hij zoon Willem straks voor de voeten gaat lopen? Wordt hij geweerd van de directievergadering? "Ik denk dat ik dan op een andere stoel zit." Naar eigen zeggen kan hij goed delegeren en gaf hij Willem eerder met succes de vrije hand met de bussendivisie en als supervisor van hightech-dochterbedrijf ETG. "Ik loop bij hem binnen. Dan praten we er over. Als hij iets doet waar ik het niet mee eens ben, zal ik het wel zeggen. De kinderen zullen vragen: pa, hoe zou jij dat doen? Zo gaat dat toch?"

Gerelateerde artikelen

Dopper wil met VDL de wereld in

Van der Leegte voelt zich thuis op CSI Eindhoven

'Van der Leegte was aanvankelijk helemaal niet zo sucesvol'