Een ‘compleet gekkenhuis’ is het bij schaatsenwinkel Skatezone in de Amsterdamse Pijp. De familie Telgenkamp, die al drie generaties lang in de winkel staat, opende zelfs zondag de deuren. Zoon Jeffrey slijpt zo’n 150 schaatsen per dag en slaapt nog nauwelijks. “Ik heb bijna geen stem meer over,” zegt hij. “Sinds de Coolste Baan van Nederland (in het Olympisch Stadion , red.) open is, de Olympische Spelen van start gingen en nu ook het natuurijs er bijna is, hebben we het enorm druk.”
Zijn vader Peter (70) staat aan de balie van de Viking Schaatsenfabriek in Almere om de bestelling zelf op te halen. “Ik help nu elke dag mee, net als vele andere familieleden,” zegt hij. Zijn ouders zijn de schaatsenzaak zeventig jaar geleden begonnen, vertelt hij. “Mijn vader en moeder waren vrienden met Jaap Havekotte, die ook Amsterdammer was en met zijn Vikingschaatsen begon. Mijn vader werd een van zijn eerste klanten.” Veel meer tijd voor een praatje heeft hij niet. “Ik moet snel terug naar Amsterdam.”
Lees ook: Schaatser Ted-Jan Bloemen krijgt als eerste sporter ooit betaald in cryptomunten
Dooi
De Vikingschaatsenfabriek in Almere maakt sinds vorige week ook overuren. Winkeliers komen vaak zelf hun bestellingen ophalen om hun winkelvoorraden op tijd aan te vullen. Vooral de combi-noren met een harde plastic schoen zijn in trek in de hoofdstad. In het noorden van het land kiest men liever voor het conventionele leren model. Vikingwoordvoerder Joëlle Havekotte en kleindochter van Jaap: “De verkoop van vooral de recreatieve schaatsen is enorm gestegen. Ik ga geen getallen noemen. Het is alleen jammer dat men nu gaat voorspellen dat later de dooi gaat inzetten. We merken dat de winkeliers de weersberichten volgen.”
Ook Waterman Sport doet goede zaken in zowel de verkoop van schaatsen als het schaatsenslijpen. “Ik heb het nu te druk om het erover te hebben,” zegt de schaatsenslijper terwijl hij weer snel naar zijn slijpmachine loopt. Loes Waterman: “Er komen veel schaatsen van zolders en uit schuurtjes. De mensen willen ze nog snel geslepen hebben.”
Klant Sierk van Hout onderwerpt zijn net geslepen schaatsen aan een grondige inspectie. “Ik heb het schaatsen op Marken geleerd en ben een echte tochtenrijder. Ik heb de Elfmerentocht gereden maar ik vind de Waterlandtocht ook mooi. Nee, schaatsen op de Amsterdamse grachten doe ik niet. Daar ga ik te snel voor.” Of het ijs op de grachten er straks ligt? “Het zou mooi zijn, maar ik denk het niet.”
IJs op de gracht
Op de Prinsengracht ligt op sommige plekken een flinterdun laagje ijs. Drie Franse meisjes doet het weinig. “Wij komen uit Frankrijk. We genieten van het uitzicht,” zegt een van hen.
Lees ook: 50.000 euro per logo: dit kost sponsoring van een olympisch schaatskampioen
Bij café De Prins, dat pal aan de gracht ligt waar het vaarverbod van kracht is, hebben ze weinig van ijsvoorpret gemerkt. “Niet bij onze klanten in elk geval. Dat bordje ‘Homemade glühwein’ op het raam hangt er al sinds oktober. En ook erwtensoep verkopen we al maanden,” zegt Johan Verschueren. Zijn jongere collega Duncan Plas komt uit Broek in Waterland. “Daar zijn ze fanatieker en heerst er wel ijspret. Alle slootjes liggen er al dicht.”
Vlak voor het café tuurt een vrouw vanaf de brug naar het water. “Nee, ik kijk niet naar het ijs,” zegt ze meteen. Ze heeft er weinig fiducie in dat er straks mensen zullen schaatsen. “Climate change,” zegt ze. Ook bij café P96 zijn ze sceptisch dat er straks mensen op de schaats voor hun deur staan. Extra pakken erwtensoep en chocolademelk hebben ze dan ook niet ingeslagen. “Maar als er geen ijs ligt, hoe kom ik dan naar mijn werk?” zegt barmedewerkster Eline Verwoest lachend, duidend op een opmerking van een Amerikaanse sportpresentator dat de schaats een belangrijk transportmiddel in Nederland is.
Brekend ijs
Op de Keizersgracht staat bewoner Michel van den Bergh zijn fiets te repareren. Hij heeft wel wat anders aan zijn hoofd dan schaatsen op de gracht. “Ik heb net een bon gekregen van 95 euro omdat ik mijn vuilnis ’s avonds heb buitengezet. Dat mag pas ’s ochtends voor acht uur, maar ik ben gepensioneerd. Idiote regel.”
Vlak bij café Brandon is een man in zijn boot aan het scharrelen. Nu de kans op ijs erin zit, verplaatst hij zijn boot liever naar een andere gracht. “Ik weet dat ik nu niet mag varen maar het is maar een klein illegaal stukje.” Dat er straks wordt geschaatst, daar heeft de man een hard hoofd in. “Kijk, het breekt zo,” zegt hij terwijl hij een stukje ijs uit de gracht pakt.
