Onlangs schreef ik op deze website hoe platformen een steeds prominentere rol krijgen in onze maatschappij en hoe we er als kleinere ondernemers goed mee om moeten leren gaan. In essentie willen platformen vraag en aanbod zo efficiënt mogelijk met elkaar verbinden én daarbij alle tussenschakels proberen te verwijderen. Een klant verbind je dus zo direct mogelijk met de maker van een product, of de uitvoerder van een dienst (zoals een chauffeur). ‘Platformisatie’ in China: dit zijn de leukste en meest veelbelovende.
De Gig-economy voor iedereen: 租我么 (Zu Wo Me – Huur me in)
We moeten ons hier in het Westen, waar Google oppermachtig is in het digitale domein, niet vergissen dat Google zich opstelt als een verkapt platform. Het is een zoekmachine waar je moet betalen om boven aan te staan. Of je nu een advocaat, spreker of personal trainer zoekt. Daar is in China al iets voor: Zuwome is een platform waar je een ‘gezelschapsvriend(in)’ kunt inhuren. In China is er hoge druk van ouders om thuis te komen met een partner; die druk is dermate hoog dat mensen deze nu kunnen huren om van de nare vragen thuis af te zijn. Het platform is uitgegroeid naar meerdere diensten: personal coaches, stylistes, personal shoppers, DJ’s, fotografen en ga zo maar door. Als individu kun je je diensten op je profiel zetten met verschillende prijzen.
Het platform is erg secuur op veiligheid: mensen worden gescreend, betalingen gaan via het platform en reviews worden erg serieus genomen. In een wereld waar eenzaamheid een steeds groter probleem wordt, is dit niet eens zo’n gek idee.
Ieder voertuig, altijd en overal: 货拉拉 (Huolala – Goederen trekken)
In China is transport altijd makkelijk op te roepen, of het nu gaat om een taxi, een bezorger of een koerier. Huolala is een koeriersdienst op steroïden. Van enveloppen tot (gekoelde) vrachtwagens, allemaal makkelijk te boeken via een app en binnen een paar minuten voor je deur. Sterker nog: mijn scooter hield er een keer mee op in Shanghai en die heb ik vervolgens meegegeven aan een Huolala-koerier. Als je zoiets in Nederland wil doen ben je al gauw 50 tot 100 euro euro kwijt: in China een tientje voor een paar verhuisdozen in de grote stad (vermenigvuldig x2-3 wanneer je het salaris wil corrigeren).
Iedereen met een scooter, busje of vrachtwagen mag deelnemen aan het platform. Je wordt uiteraard eerst gescreend, maar daarna kun je vrij snel beginnen. Het kip-en-ei probleem is er allang niet meer, er zijn veel koeriers beschikbaar waardoor je nooit lang hoeft te wachten en de koeriers weten ook dat er genoeg klanten zijn.
Niet ieder businessidee van een ander land werkt hier zomaar
Wanneer je interessante businessideeën ziet in een land, werken die vrijwel nooit 1-op-1 in een ander land. Zo kun je in China bijvoorbeeld overal powerbanks huren, een bob-on-demand bestellen met een app en je boodschappen laten koken in een restaurant. In alle eerlijkheid: deze voorbeelden zie ik in Europa niet werken. We zitten hier minder op onze telefoon, hebben een te lage dichtheid van inwoners en een hele andere eetcultuur hebben. Daarnaast staat onze wetgeving niet erg open voor de gig-economy. Dit remt de innovatie voor dergelijke platformen. Dit laatste is ook vooral iets waarop een overheid moet balanceren, de Chinese overheid probeert dit actief, maar onze eigen overheid hier lijkt vooral het perspectief van de arbeider te kiezen en niet die van de ondernemer.
Meer expertblogs? Abonneer je op De Ondernemer Vandaag!
Bekijk hier de voorwaarden.
