Ik vind u allemaal zo lief. Hoe u allemaal lekker aan het ondernemen bent. Met uw handjes en uw voetjes enzo. U bent zó schattig wanneer u onderneemt. Ik kijk graag naar u, omdat ik helemaal niets van u begrijp. Ik bewonder uw aanvalsdrift. Altijd geloven in de goede afloop. Zo zie ik u eigenlijk, als deelnemers aan het televisieprogramma ‘Ik Vertrek’. Ik kijk dat programma schreeuwend.
Er staan een man en een vrouw in een ontplofte kamer. De vorige eigenaar, een Franse boer, heeft geëxperimenteerd met kunstmest en een mengsel van wijn. Boem. De man wijst naar een halve muur en een hangend kozijn. Hij zegt: dit wordt het gastenverblijf. Het thema is Lucht en Aarde. Morgen komen de eerste gasten. We denken dat we het ruim op tijd klaar gaan krijgen.
Precies dát optimisme, kansen zien waar ik juist huilend onder mijn bed wil kruipen, daar wemelt het van in uw wereld. U vindt het bijvoorbeeld een heel goed idee om een typisch Fries bier te gaan brouwen. Dan gaat u met wat mensen bij elkaar zitten en zegt er iemand: ‘Er moet kruidnagel in en de afdronk moet iets van suikerbrood hebben.’ En nu komt het: u denkt daar uw huur mee te kunnen betalen.
Precies die verbazing trekt mij als een magneet naar deze website. Bij ieder artikel roep ik heel hard: ‘Niet doen, gaat verkeerd’ en toch doet u het of hebt u het al gedaan. Dat vind ik prachtig.
Precies die verbazing trekt mij als een magneet naar deze website. Bij ieder artikel roep ik heel hard: ‘Niet doen, gaat verkeerd’ en toch doet u het of hebt u het al gedaan. Dat vind ik prachtig. Een voorbeeld. Ik las hier over het ontstaan van het product Leentjes Poeder Pret. Even kort samengevat: Marleen de Haan heeft net een color run gelopen, bakt met een roze-paars voorhoofd een stapel pannenkoeken voor haar kinderen en denkt: waarom zijn pannenkoeken niet paars?
Ik zou het daar bij laten en snel een uurtje gaan douchen. Marleen de Haan niet. Die heeft gekleurde strooisuiker laten maken. Dat poeder wordt op 2000 verschillende plekken verkocht. Ik had ongelijk - welke infantiel heeft zin om een Nederlandse vlag op zijn pannenkoek te strooien? - en Marleen heeft gelijk. Mensen vinden het blijkbaar hartstikke leuk om voor eeuwig in het handenarbeidlokaal van de kleuterschool te leven.
Ik toon Marleen in volstrekte onderdanigheid mijn buikje maar ik wil het toch nog even heel voorzichtig hebben over de naam van het product. Dat is mijn specialiteit. Ik verzin van jongs af aan namen voor producten die nog niet bestaan. Foetsievlekweg, een tube vol gel die alles verwijdert, als het maar op een vlek lijkt. Ik verzin ook namen voor voetbalschoenen. The Predator Kick-controller met dubbele hielwaarschuwing en gevitaliseerd wreefgeheugen.
Lees ook: Hoe Leentjes Poeder Pret in 3000 supermarkten terechtkwam
Ik had naam-technisch graag mijn tanden in Leentjes Poeder Pret gezet. Ik zou Marleen hebben afgeraden om haar eigen naam te gebruiken. ‘Marleen, dan denk ik aan iemand die op een fiets met plastic bloemen aan haar stuur langs een dijk rijdt. Maak het groter, internationaler. Latitia’s Power Rainbow of Unicorn Crazy Colorfun. Vermijd het woord ‘pret’. Verkeerd woord. Pret heb je als je dronken op je tijdelijke pony zit in Ponypark Slagharen.’
Ik zou in alles ongelijk hebben gehad. Leentjes Poeder Pret is precies de goede naam. Een schitterend voorbeeld van ondernemersinstinct. Precies aanvoelen dat de supermarkten juist heel erg toe zijn aan oudhollandse gezelligheid in een nieuw jasje. Die hebben helemaal geen zin meer om Thaise instantsoep te verkopen. Ik zag een week geleden in Gelderland nog iemand aan een pak noodles staan luisteren.
Leentjes Poeder Pret is precies de goede naam. Een schitterend voorbeeld van ondernemersinstinct. Precies aanvoelen dat de supermarkten juist heel erg toe zijn aan oudhollandse gezelligheid in een nieuw jasje.
Marleen heeft dat begrepen en ik begrijp er niets van. Daarom ben ik vanaf nu hier. Ik wil u leren begrijpen. Ik ga hier tweewekelijks in gevecht met mijn diepste angst: risico nemen. Ergens echt in geloven. Ik wil hier mijn ondernemers-cynisme proberen kwijt te raken.
Daar moet het naar toe. Dat ik hier lees: ‘Meukels Brakwater groot succes in Roemenië’ en dat ik dan niet denk: Hoezo? Waarom Meukels? Dat lijkt te veel op inbouwkeukels. Waarom water? In deze tijd, met de smeltende poolkappen. Waarom Roemenië? Daar moeten dan al die vrachtwagens weer helemaal naar toe rijden. Waarom niet Vlieland, dan hebben die ook eens wat.’
Ik wil denken: wat leuk! Hopen dat ze ook Schroepers Maagvocht gaan verkopen aan Kameroen. Ik wil gaan blaken van zelfvertrouwen, maar ik waarschuw u: ik heb nog een lange weg te gaan.
