Deal of geen deal: tekenen bij het kruisje of onderhandelen?

Tips over hoe je moet onderhandelen zijn er op internet genoeg te vinden. Het blijft dan wel bij algemeenheden zoals: bereid je goed voor, verdiep je in je onderhandelingspartner, bepaal vooraf je grens en ga zo door. Dat zijn goede tips, maar vaak kun je er niet zo veel mee. Hieronder een paar praktijkvoorbeelden die je hopelijk wél gaan helpen.

Algemene voorwaarden

Ze lijken onbelangrijk: algemene voorwaarden. Grote bedrijven staan er vrijwel altijd op dat hún voorwaarden van toepassing zijn. Ga daar nooit zomaar mee akkoord. In die voorwaarden staan namelijk bepalingen die de aansprakelijkheid van het bedrijf beperken en jou boetes opleggen als je ergens per ongeluk een steekje laat vallen. Dat soort voorwaarden kunnen grote gevolgen hebben. Lees de voorwaarden daarom grondig door en teken bezwaar aan tegen de voor jou meest negatieve bepalingen. Je laat hiermee ook je professionaliteit zien, iemand die grondig zijn huiswerk doet. Ga natuurlijk niet over elk artikel moeilijk doen, maar beperk je tot één of twee onderdelen.

Verwerkersovereenkomst

Pas op bij een verwerkersovereenkomst. De Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) brengt met zich mee dat bedrijven die elkaars gegevens verwerken zo’n overeenkomst moeten sluiten. Ook hier dringen grote bedrijven ‘hun’ versie aan je op. Vaak staan daar hele ongunstige en onredelijke bepalingen in. Bijvoorbeeld dat je aansprakelijk bent voor alle kosten en de gevolgschade bij een datalek, ook als jij daar niets aan kunt doen. Of dat je onderhandelingspartner op jouw kosten jaarlijks een audit mag laten uitvoeren als hij het vermoeden heeft dat er iets in de verwerking niet goed gaat. Ook als er geen concrete aanwijzingen zijn dat er iets aan de hand is. Bezwaar maken dus!

Maar wat als de ander niet wil?

Als je terechte bezwaren hebt, dan zal je onderhandelingspartner meebewegen. Doet hij dat niet, dan heb jij wisselgeld om op een ander onderdeel van de deal een voordeel te bedingen. Het gaat dus niet alleen om gelijk krijgen, maar vooral om te zorgen dat je een betere deal krijgt. Zo zijn die suffe algemene voorwaarden ineens heel interessant.

Tot slot een mooi praktijkvoorbeeld:

In onze branche hebben wij vaak te maken met geheimhoudingsovereenkomsten. Die worden vaak aangeduid als een NDA: een non-disclosure agreement. Grote Nederlandse bedrijven bedienen zich vaak van een Engelstalige variant, met je raadt het al: voor de andere partij nadelige bepalingen. Zo kregen wij er ook een keer één voorgelegd met een eenzijdige boetebepaling. We hebben daar bewaar tegen aangetekend: óf de boete eruit óf de bepaling wordt wederkerig. Dat laatste betekent dat de boete ook voor het bedrijf zelf zou gaan gelden. Daar hadden ze natuurlijk geen trek in, en ineens was geen probleem meer om de boete te schrappen.

Er is dus altijd onderhandelingsruimte. Ook op plekken waar je die wellicht niet zo snel zou zoeken.