Over het overnamebedrag worden geen mededelingen gedaan, ook niet door de nieuwe eigenaar. Het gaat om een volledige overname. Financieel directeur Ewald Huzink (59) legt zijn werkzaamheden over een half jaar neer. Zijn broer Gert (51), algemeen directeur, blijft nog zeker drie jaar in functie, zo is met ArcelorMittal afgesproken, weet Tubantia te melden.
Riwald Recycling - met vestigingen in Almelo en Beverwijk - floreert dankzij hun pionierswerk als het gaat om hergebruik van metalen. Zo kwamen ze op de radar van de Britten, die in metaalrecycling de absolute wereldtop zijn. Het Almelose bedrijf zet per jaar 150 miljoen euro om. Het verwerkt jaarlijks 370.000 ton aan metalen. Variërend van elektrische huishoudelijke apparatuur tot treinstellen en vliegtuigen. Deze materialen worden gerecycled tot meer dan 150 soorten duurzame grondstoffen.
Naam Riwald Recycling blijft bestaan
Het personeel van Riwald is eerder deze week ingelicht. De overname is positief ontvangen, zegt Gert Huzink. „Voor ons was van belang dat iedereen binnenboord kan blijven en dat de naam Riwald voortbestaat. Die garantie is er. Onder ArcelorMittal zal het bedrijf juist alle kans hebben om verder te groeien. Qua werkgelegenheid. Maar het ligt ook in de lijn der verwachting dat de naam Riwald door de Engelsen gehanteerd gaat worden in andere Europese landen.”
Met de overname komt niettemin een eind aan een roemrucht familiebedrijf. Riwald Recycling bestaat al sinds 1989. Vader Huzink uit het Twentse Geesteren ging in de winter langs boeren in zijn woonplaats en de rest van de gemeente Tubbergen om oud ijzer op te halen. Dat is in feite de aanzet geweest tot de oprichting van Riwald Recycling. De bedrijfsnaam is een samenvoeging van de namen Richard en Ewald, de broers die het bedrijf oprichtten. Gert kwam wat later ook in de zaak. Richard is in 2013 overleden.
Gert Huzink: „We hebben enkele maanden gesprekken gevoerd met de Engelsen, nadat ze ons hadden benaderd voor een overname. We hebben best even achter onze oren moeten krabben. Het is toch je geesteskind, een mooi familiebedrijf. Er is in de familie veel over gepraat.”
Maar uiteindelijk is de knoop doorgehakt. „Dit is een betrouwbare partner om het bedrijf verder te laten groeien op een duurzame manier. Daarbij komt ook dat wij zelf na zoveel jaar wel de behoefte voelden om een keer een stapje terug te doen. Alles viel op z’n plaats. Afgelopen week is de deal gesloten.”
We waren jong, onervaren, hadden geen geld… we begonnen gewoon
Val van Berlijnse muur
Het bedrijf aan de Buitenhaven Oostzijde in Almelo omvat een complex van 7 hectare, vol hightech scheidingsapparatuur en -technologie voor maximale terugwinning uit grondstoffen. Maar daar was niet de start. Die was in het vroegere Oost-Duitsland - de DDR - in het jaar dat de Berlijnse muur viel. Na de omwenteling moest Oost-Duitsland helemaal opnieuw worden opgebouwd. Richard en Ewald sprongen gewoon in het diepe.
„We waren jong, onervaren, hadden geen geld… we begonnen gewoon.” De broers kregen de wind mee, omdat alle Russische kazernes in de voormalige DDR ontmanteld moesten worden. Zo groeiden de Huzinks snel naar een bedrijf met twintig personeelsleden. „Wij waren daar de eerste die een bedrijf met vloeistofdichte vloeren begon ter bescherming van het milieu. We waren toen al pioniers in duurzaamheid.”
In 1998 verkochten de broers het bedrijf daar en keerden ze terug naar Twente. Gert: „Na enkele jaren begon het toch weer te kriebelen. In 2006 werd een stukje grond gekocht en begon het weer helemaal overnieuw.” Ze wilden nog één keer vlammen, zei Ewald daarover eerder in deze krant.
Het lelijkste stukje grond van Almelo
Het stukje grond dat ze kochten aan de ‘zijtak Almelo’ van het Twentekanaal stond toen bekend als zo’n beetje het lelijkste stukje industrieterrein van heel Twente. Ewald zei daarover later in deze krant: „Wij keken daar doorheen. Niemand zag destijds de waarde van dit terrein aan het water. Wij wel. Eén binnenvaartschip heeft dezelfde capaciteit als zestig volle vrachtwagens. Bovendien heeft Almelo een mooi achterland. We pakken een heel stuk van de Duitse markt mee.”
En zo was het. Maar waar ze helemaal hun toekomt mee veilig stelden was het inzetten op duurzaamheid en hoogwaardige recycling. Gert: „Tot aan de laatste korrel. Onze collega’s lachten ons destijds uit. Daar is geen markt voor, zeiden ze. Duurzaamheid was bepaald geen hot item, zoals nu. Wij sloegen dat pad toen al wel in. Nu zet iedereen in op duurzaamheid en op de circulaire economie. Maar wij hadden zo al een enorme voorsprong opgebouwd.”
Dat viel op. „We kregen steeds grotere en belangrijkere opdrachtgevers uit de hele wereld. En dat heeft ArcelorMittal ook gezien. De bedrijven passen bij elkaar. We hebben dezelfde visie. Wij kijken altijd jaren vooruit. De Engelsen ook.”
Met overname is 'groot bedrag' gemoeid
Met de overname van het familiebedrijf is een groot bedrag gemoeid, al wordt niet bekendgemaakt om hoeveel het gaat. Volgens Gert lijkt het onwaarschijnlijk dat de broers gaan rentenieren na hun vertrek. „Ik denk niet dat Ewald stil gaat zitten. Hij is een man die van uitdagingen houdt. Je zult hem alleen niet meer terugzien in de recycling. En ik? Het is niet uitgesloten dat ik langer blijf dan drie jaar, maar dat zien we tegen die tijd wel. Ik houd ook wel van een uitdaging, dus wie weet wat ik ga doen.”
