Nieuws Innovatie
Uitvinder Cees Links blikt terug: 'Apple zag mijn wifi niet zitten, later wilde Steve Jobs toch een gesprek'
'Kun je je uitvinding maandag aan Steve Jobs presenteren?' Cees Links blikt terug op zijn gesprekken met Apple. Cees Links? De uitvinder van wifi. Uit Enschede. 'Bij Apple zeiden ze eerst nog: kom later maar eens terug'.

Dit is dus de uitvinder van wifi: Cees Links. Uit Nederland, ja. Foto: Annina Romita/Tubantia.
Thuisbezorgd.nl, Booking.com, Bluetooth: allemaal marktleiders die hun oorsprong (deels) kennen in Twente. Maar zet de uitvinding wifi daar maar bij. Cees Links, die jarenlang in Enschede woonde en studeerde, ontwikkelde in de jaren '80 wat iedereen anno nu gebruikt: draadloos internet. Links woonde veertien jaar in Enschede. Hij studeerde Elektrotechniek aan de THT, de voorloper van Universiteit Twente. Later volgde hij de master Toegepaste Wiskunde. Eind jaren 80 kwam hij terecht bij NCR Computers, wat later werd overgenomen door het Amerikaans telecommunicatieconcern AT&T.
Lees ook: Hoe anders bedrijven in Silicon Valley omgaan met concurrentie
Bij NCR Computers gaf hij leiding aan het team dat werkte aan het draadloos verbinden van computers met een netwerk. Dat idee ontstond tijdens een avondje overwerken, vertelde hij tijdens de Dutch Innovation Days in een gesprek met Martha Riemsma, hoofdredacteur van De Twentsche Courant Tubantia.
„We haalden wat te eten bij een patatkraam of een McDonald’s. Al brainstormend kwamen we op de vraag: zou het niet handig zijn als computers draadloos waren? Dan heb je niet al die kabels nodig.” Computers werden in die tijd al steeds kleiner, dan moest minder ruimte voor kabels - of beter: géén kabels - toch ook mogelijk zijn? „Bovendien, telefoons - die in huis - waren ook net draadloos.”
En dan ineens is er contact! Dat is wel een ‘elektrisch’ moment.” Of er tranen van geluk vloeiden, wilde Riemsma weten. „Nee, we zijn ingenieurs, hè. De uitvinding werkte. De vraag was: wat gaan we nu doen?”
Links en zijn team sloegen aan het knutselen. „Je bent een hele tijd aan het ontwikkelen. Best wel complex. Je zit in een lab en hebt een zender en een ontvanger. En dan ineens is er contact! Dat is wel een ‘elektrisch’ moment.” Of er tranen van geluk vloeiden, wilde Riemsma weten. „Nee, we zijn ingenieurs, hè. De uitvinding werkte. De vraag was: wat gaan we nu doen?”
Eerst nog afwijzing van Apple
Draadloos netwerken: het kon dus al eind jaren '80. Maar niemand deed het. Logisch, buiten de ingenieurs wist bijna niemand van de ongebreidelde mogelijkheden die het de mensheid zou bieden. Links: „Wij hadden meteen in de smiezen: we moeten een wereldwijde standaard stellen en een wereldwijde frequentie hebben. Uitvinden is heel gemakkelijk. Ik heb iedere week wel een idee. Maar wat doe je om het tot een wereldsucces te maken?”
In zijn geval: een voet tussen de deur krijgen bij Apple. In 1991 was er een eerste contact met de Amerikaanse elektronicagigant. „Ze vonden het idee voor een draadloos netwerk leuk en aardig. ‘Maar kom maar terug als het wereldwijd de standaard is’, klonk het.” Een afwijzing, maar voor Links een enorme stimulans.
„We hebben bijna tien jaar gewerkt aan het sneller en beter maken van de techniek.” In eerste instantie mikte Links ‘slechts’ op draadloze kassa’s en draadloze, mobiele uitcheckunits in de autoverhuursector. Het werd veel meer.
Lees ook: Steve Jobs 61: Zijn beste uitspraken
Dé doorbraak: Apple klopte opnieuw aan
Want eind jaren '90 klopte Apple opnieuw aan. „Eén van de luitenants van topman Steve Jobs belde. Kun je je uitvinding maandag aan Steve Jobs presenteren, want hij is geïnteresseerd in jullie.”
De eerste ontmoeting met de Apple-icoon was een bijzondere. „Hij had toen nog niet de wereldfaam die hij later zou krijgen, maar de man was al wel een computericoon. Hij stelde zich dan ook niet voor, wij moesten hem wel kennen. Ik, de ‘nul’ uit Nederland, begon mijn uitvinding te presenteren. Bij elke slide nam Steve Jobs het woord over. Dan vertelde hij wat hij van mij nodig had. Daarna klonk het: ‘Volgende slide.’ Na vier of vijf slides vroeg hij: ‘Begrijp je wat ik nodig heb?’. Dat was het.”
De iBook, een laptop van Apple, kwam in 1999 uit. Jobs wilde die draadloos. Dat werd met veel bombarie aangekondigd, miljoenen marketingdollars gooide hij ertegenaan. De markt omarmde het”
Links vervolgt: „Jobs was eruit geschopt toen het slecht ging. Daarna ging het nog slechter. Werd hij weer teruggehaald. Hij wilde ‘in de laptops’ gaan. Die bestonden al, maar hij wilde iets unieks. De technologie voor een draadloos netwerk bestond ondertussen al tien jaar. Maar Jobs weet wanneer de markt ergens aan toe is, daar heeft hij een neus voor. De iBook, een laptop van Apple, kwam in 1999 uit. Jobs wilde die draadloos. Dat werd met veel bombarie aangekondigd, miljoenen marketingdollars gooide hij ertegenaan. De markt omarmde het.”
De rest is geschiedenis: de uitvinding van Links ging én gaat nog steeds de wereld over.
Echtgenote bedacht logo
„En dan zie je overal ter wereld dat wifi-icoontje, wat doet dat met u?”, wilde Riemsma tot slot weten. „Dat geeft een kick, nog steeds”, antwoordde Links trots. Trouwens: zijn eigen ‘wiefie’ bedacht de naam. „Mijn vrouw zat als medeoprichter in de board van wat later de Wi-Fi Alliance zou gaan heten. Zij leidde de taskforce die samen met een branding company de naam en het logo ontwikkelde. En nee, wifi betekent niks. Oorspronkelijk stond het voor wireless fidelity, oftewel draadloze trouw. Maar de naam staat nu betekenisloos op zichzelf.”
De wereld veroveren met wifi. Het was meteen zijn doel nadat Links merkte dat zijn uitvinding werkte. „Maar dat het zó groot en succesvol zou worden, had ik toen nooit gedacht.”