Hoe Dennis en Anton met hun Planq internationale ambities waarmaken, nu al

Van architectuur naar interieurdesign

Dennis: ,,Voor een groot deel is ons levenspad gelijksoortig geweest. Opgegroeid in Zuid-Holland, allebei autodidact en opgeleid tot bouwkundige. Gek genoeg zijn we vanuit de architectuur in het interieurdesign gerold. De kiem daarvoor is gelegd tijdens onze studie, door onderzoek te doen naar hoe wij verandering teweeg konden brengen in de wereld. Voor Anton speelde daarbij denk ik mee dat hij al jong een dochter kreeg. Dat geeft wel een zeker bewustzijn.”

Anton: ,,Dennis schreef een afstudeerscriptie over afvalstromen en voor mij begon het allemaal met het idee voor een stoel gemaakt van restmaterialen. Het doel was inspireren, door materialen in te zetten op een ongebruikelijke manier. Die benadering hebben wij meegenomen in ons bedrijf. Wij willen dingen net even anders doen en doen veel aan storytelling. Inmiddels zijn wij een meubelmerk en designstudio, met eigen producten en ook veel ontwerpwerk in opdracht. Dat kan een interieur zijn, maar ook een product.”

Waken voor greenwashing

Dennis: ,,In de meubelbranche kent men ons inmiddels wel. Samenwerking is daar heel normaal en grote partijen zoals Ahrend en Gispen maken graag gebruik van jonge en kleine bedrijven om hun klanten een totaalpakket te kunnen bieden. In die rol maken wij impact in de keten. Maar we waken daarbij wel voor greenwashing. Het is heel leuk wanneer wij worden neergezet als ‘die jongens van die stoelen’, maar in het verleden werd het weleens iets te veel uitgemolken. Dan begon een project met grootse beloften, maar stelde de uiteindelijke opdracht niet zoveel voor.”

Internationaal ondernemen

Anton: ,,Onze ambitie is om internationaal een groot merk neerzetten. Maar we kijken ook verder dan ons eigen bedrijf. Hergebruik van reststromen moet niet alleen ‘het duurzame sausje’ zijn, maar gemeengoed. Het nieuwe normaal, in elke sector. Kijk naar de kledingsector: door de corona-uitbraak is veel kleding blijven liggen en voor het overgrote deel worden deze kledingstukken verbrand. Goed opnieuw te gebruiken materialen waar gewoon de fik in gaat. ”

Duurzaamheid en commercie

Dennis: ,,Duurzaamheid en commercie gaan inmiddels hand in hand. Als iets commercieel is, is er vaak ook ergens een duurzaam aspect. En als iets duurzaam is, wordt het al snel vercommercialiseerd. Duurzaam mag ook iets meer kosten, al zit er wel een grens aan. Ook alles wat wij bedenken moet binnen de driehoek van prijs, kwaliteit en duurzaamheid blijven. Soms moet je dan compromissen sluiten. Bijvoorbeeld bij een project dat we deden voor een horecaconcept in een oude gasfabriek in Eindhoven. Overal onze stoelen en tafels gebruiken was iets te duur, dus hebben we dat gedeeltelijk gedaan. En gecombineerd met andere meubels om er een sterk concept van te maken. Voor de rest knapten we oude meubels op, waardoor we iets unieks konden neerzetten.”

Tony’s Chocolonely en Tommy Hilfiger

Anton: ,,In onze sector heb je een track record nodig. Werken voor grote merken zoals Tony’s Chocolonely en Tommy Hilfiger helpt enorm. Er is inmiddels interesse voor onze designs vanuit de hele wereld, van Scandinavië tot Australië. Aan de andere kant weten bekende merken ook wel dat je graag voor ze werkt en maken ze daar gebruik van. Net zo lief werken we voor minder bekende, lokale bedrijven. Momenteel voor een coffeeshop bijvoorbeeld. Even wat anders dan Tommy Hilfiger, maar juist dat rauwe randje past ook wel weer bij ons. En om impact te maken, hebben we ook het mkb nodig.”

Lokaal en internationaal inspireren

Anton: ,,Duurzaam ondernemen heeft deels met inspireren te maken. Door gastcolleges te geven en deel te nemen aan projecten in onder meer Colombia en Saoedi-Arabië stimuleren wij duurzaamheid, maar ook lokaal ondernemen en Dutch Design. Ik denk dat juist jonge en innovatieve bedrijven de wereld kunnen veranderen, door de gevestigde orde te helpen met verduurzamen. Zo heeft een groot meubelbedrijf ons gevraagd om samen een stoel op een volledig nieuwe manier te produceren. Als zij dat helemaal zelf zouden doen in een organisatie met honderden mensen, dan zouden ze er zo vijf jaar over doen. Nu gaat het een stuk sneller met ons als externe ontwikkelingstak.”