Merijn Everaarts (Dopper): ‘We hebben al meer dan 1,6 miljoen flessen verkocht’

,,Ik heb in de horeca gewerkt, een zéér vervuilende sector die onder meer te maken heeft met onwijs veel food waste en monoverpakkingen. Vervolgens zag ik in de evenementenbranche hetzelfde probleem. Daar waren we blij als we na een event als Mysteryland het spreekwoordelijke ‘plastic tapijt’ weer hadden opgeruimd. Het probleem met de plasticsoep in de zee is dat je daar zo weinig van ziet. Ik zat op een dag op het strand van Bloemendaal en zag zo het plastic van land in zee verdwijnen.

Daar zakt het vervolgens naar de zeebodem en zie je er niets meer van terug. Maar het eindigt uiteindelijk toch op ons bord, bijvoorbeeld in de vis die wij eten. Dat maakte me boos en machteloos. Tot die tijd maakte ik net zo goed deel uit van de kudde, maar toen realiseerde ik me: er moet iets gebeuren. Veel mensen gingen in die tijd petflessen hervullen en hergebruiken. Dat is uiteindelijk niet erg gezond, maar daarin zag ik wel dé oplossing. Uit dat idee is de eerste blauwe Dopper ontstaan, een herbruikbaar en duurzaam alternatief voor de petfles.”

Dopper-moe

,,Ooit had ik als doel gesteld om tweehonderdduizend flessen in mijn leven te verkopen. En die verkochten we al in het eerste jaar! Vanaf dat moment heb ik regelmatig gedacht: nu is het wel klaar. Maar sommige mensen hebben wel vier tot tien Doppers liggen. Dat gaat natuurlijk weer aan ons duurzame doel voorbij. Qua naamsbekendheid en omzet is die populariteit fijn, maar als je kijkt naar de impact die wij willen maken, moet je eigenlijk niet willen dat mensen meer dan één Dopper hebben. Gelukkig zijn de flessen gemaakt van materiaal dat volledig recyclebaar is, maar ik hoop dat we nog op tijd zijn om het tij te keren. In Nederland hebben we het product echt de markt ingeduwd, maar in het buitenland proberen we dat nu anders te doen. In het buitenland verkopen we twintig procent B2B en tachtig procent aan de retail. Bij B2B-klanten zien we namelijk dat een fles vaak in een kerstpakket wordt geschoven van waaruit het zo – zonder pardon – in de bureaula belandt.”

Duurzaamheid en ondernemerschap

,,Met een commercieel product een hoger doel dienen, staat me meer aan dan alleen maar geld verdienen, of andersom. Elk bedrijf dat zo relevant is als wij, kan succesvol zijn. Ik wist bijvoorbeeld zeker dat het product in 2010 op de markt moest komen. Toen was het al relevant, terwijl voor veel anderen nu pas het kwartje is gevallen dat plastic een probleem is. Als de boodschap van jouw bedrijf altijd en overal aanwezig is en je mensen mee kunt nemen in de verandering, geloof ik dat je bedrijf succesvol zal zijn.

Dat het bij veel duurzame ondernemingen toch misgaat, ligt aan het ondernemerschap. Je moet het gat in de markt zien, het omarmen en dan doorpakken. Als het blijft bij een leuk idee, kom je er niet. In ons geval wilden we impact maken. Dat is groots en meeslepend. Als ondernemer, en dat geldt ook voor veel managers, moet je dan altijd ‘aan’ staan. Ik denk dan ook dat het succes van de eerste vijf jaar Dopper uit mijn drive voortkomt. Tegenwoordig zitten er ook vijftig ambassadeurs achter.”

Impact maken

,,Het gaat mij voor de volle honderd procent om impact maken. Daar heb ik nooit een keuze in hoeven maken. Die doelstelling is verweven met het product. En dat doel is zo helder, dat we eigenlijk automatisch omzet genereren. En dat is ook nodig. Want hoe meer impact je wilt maken, hoe meer omzet je nodig hebt. Als het niet meer nodig is om Doppers te verkopen, dan houden we ermee op. Dat zeg ik niet zomaar, dat meen ik echt. En die wens heb ik ook laten vastleggen. Als de omzet zou dalen, ben ik eigenlijk alleen maar blij. Mits iedereen een Dopper heeft natuurlijk, haha.”

Einddoel Dopper-flesjes

,,Mijn kracht ligt vooral op het gebied van marketing, in het verspreiden van het dna van Dopper. Dat gaat tegenwoordig bijna vanzelf. Ik heb het helaas zo democratisch ingericht dat ik zelf niks meer te vertellen heb. Dan moet ik al met heel goede argumenten op de proppen komen. Dat is wel eens lastig, want mijn idee is natuurlijk het beste, haha. Dat dat niet altijd zo is, weet ik natuurlijk ook wel. Mijn koppigheid en altijd aanwezige zelfvertrouwen zijn mijn meest onhebbelijke eigenschappen. Inmiddels heb ik geleerd dat ik de richting van het gesprek beter op een vragende manier kan sturen. Ook denk ik steeds vaker: mijn medewerkers bewandelen misschien een andere route, maar het gaat erom dat we bij hetzelfde einddoel uitkomen. En omdat dat einddoel in ieders dna zit, komt dat vanzelf goed. Ik moest leren om een betere ondernemer te worden, beter te luisteren, los te laten en erop te vertrouwen dat mijn mensen hetzelfde doel voor ogen hebben als ik.”