Duurzame ondernemers Timo, Marijn en Marcel hebben goud in handen in strijd tegen ‘wegwerpzooi’

Timo Krenn - KarTent

Het begon met festivaltenten. Inmiddels verkoopt Timo Krenn (36) met zijn kompanen van KarTent plantenpotten, babywiegjes én meer van duurzaam karton, zo schrijft het AD.

‘Festivaltentjes zijn een wegwerpproduct geworden. Veel bezoekers hebben na afloop geen zin om met hun brakke hoofd zo’n moeilijk tentje op te vouwen als ze voor vier tientjes een nieuwe kunnen kopen. Bij menig festival blijft er een heel kerkhof achter. Mijn vrienden Jan Portheine en Wout Kommer begonnen zich daar steeds meer aan te ergeren. Zo ontstond negen jaar terug het idee voor KarTent: een circulaire tent van duurzaam karton.

Ik had een goede baan op de Zuidas, maar koos voor het avontuur met zijn drieën. Een gok, ja. Het ontwerp was snel gemaakt, maar kartonfabrieken gingen pas aan de slag als we minstens een vrachtwagen bestelden. En klanten dachten dat ze bij elke bui doorweekt onze tenten uit zouden drijven. Langzaamaan gingen de festivals overstag. We voelden ons onstopbaar; we vlogen naar Australië en Nieuw-Zeeland om het concept ook daar uit te rollen. In de zomer van 2020 zouden we ons eerste miljoen omzetten. Maar toen ineens: corona. Alle evenementen werden afgelast. Als ik toen voor een tientje je auto had kunnen wassen, had ik het gedaan. We moesten terug naar de tekentafel: wat kunnen we nog meer maken van duurzaam karton? We hadden nog geen snijmachine, dus zaten we te klooien met een stanleymes en een decoupeerzaag uit de bouwmarkt. Een kartonnen tussenschot voor de anderhalvemetersamenleving bracht wat lucht. Bam, in no time verkochten we er vijftigduizend.

Via onze webshop begonnen we meer producten van karton aan te bieden. Voor de zakelijke markt, maar ook hippe designproducten voor thuis. Kartonnen plantenpotten, babywiegjes, fotolijstjes, hondenmanden, stabureaus, hobbelpaarden… de raarste ideeën zijn vaak de grootste hits.

We hebben nu tien mensen in dienst, een omzet die de laatste jaren is verzesvoudigd en beginnen weer in het buitenland te rammen. Ondernemen is geweldig, maar stiekem vind ik het duurzame karakter essentiëler dan ik laat merken. Ik gooi geen rode verf naar mensen met een plastic tent, maar vind wel dat er veel te veel troep op de markt wordt geknald die snel wordt afgedankt. Neem die plastic glijbaantjes die bij mensen staan te vergelen in de achtertuin: te lelijk om door te geven. Mijn neefje van anderhalf heeft een glijbaan van karton. Als hij die zat is, recyclen we ’m weer tot wat nieuws.’

Lees ook: Merijn Everaarts (Dopper) helpt andere ondernemers: ‘Ik ben klankbord, spiegel en psycholoog’

Merijn Everaarts - Dopper

Noem Dopper geen bedrijf dat plastic waterflessen maakt. Merijn Everaarts (51) is een beweging begonnen.

‘Ik ben opgegroeid in een milieubewust nest, maar toen ik mijn eigen geld ging verdienen verloor ik dat snel weer uit het oog. Totdat ik na de hotelschool grote evenementen begon te organiseren. Vaak eindigde een kwart van het eten in de prullenbak en liep je na afloop over een tapijt van plastic afval. Maar het echte kantelpunt kwam toen ik op een nazomerdag in 2009 de ravage overzag op het strand van Bloemendaal en ik diezelfde avond een documentaire voorbij zag komen over de plastic soep in de oceanen.

Ik bedacht me toen hoe absurd het is dat mensen alsmaar weer petflesjes mineraalwater kopen om niet uit te drogen in de trein tussen Amsterdam en Zandvoort, terwijl we wonen in een land met voortreffelijk kraanwater. Ik wilde het kraanwater weer op de kaart zetten door een hervulbare waterfles op de markt te brengen. Een kleine oplossing voor een groot probleem.

Het eerste jaar verkochten we met Dopper meteen 750.000 flessen. Ik had geen idee waar ik aan begon. Ik was enkel met mijn duurzame missie bezig, maar ondertussen moest er ook een bedrijf worden gerund. Sales en finance en al die saaie Excel-bestanden interesseerden me helemaal niets; waarschuwingen over onze financiële toekomst negeerde ik dus. Veel liever zette ik ‘ambassades’ op in de VS, Hongkong en Rio de Janeiro. Totdat onder de douche het besef kwam dat we in het rood stonden en keihard op de afgrond afstevenden.

We hebben het gered: onder meer omdat ik een stapje terug heb gezet voor een CEO die niet zo druistig voor de troepen uitloopt. Er zijn inmiddels zestien miljoen doppertjes verkocht en we zijn ’s werelds enige waterfles met het prestigieuze Cradle2Cradle Gold duurzaamheidskeurmerk. Toch zou het supermooi zijn als we over een paar jaar kunnen stoppen met Dopper. Echt. De missie is nooit geweest om zoveel mogelijk flessen te verkopen. De missie is om een gedragsverandering teweeg te brengen, en zo een einde te maken aan al die wegwerpflesjes. Helaas is het een hardnekkige strijd, en gaat het me allemaal veel te langzaam. De verkoop van flesjes mineraalwater is pas vorig jaar voor het eerst licht gedaald. Er zijn maatregelen van bovenaf nodig. We zijn in Brussel geweest met protestborden. En we proberen ook steeds vaker om op beleidsniveau aan tafel te zitten. Noem ons alsjeblieft geen bedrijf. Dopper is een duurzame beweging.’

Lees ook: Jermain gaat strijd aan met Ikea en Action: ‘Wil met Rebottled grootste circulaire glasproducent worden’

Marcel Koers - HappySoaps

Er zit geen plastic in. Geen water. Geen dierlijke ingrediënten. De HappySoaps van Marcel Koers (34) en broer Marco hebben thuis alleen een beetje kraanwater nodig.

‘We komen uit een bakkersfamilie. Hard werken kregen we van huis uit mee. Elf jaar terug begonnen we zo al met ShaversClub: een bedrijf waarmee we periodiek scheermesjes verzonden. De mesjes van concurrenten zaten in van die blisterverpakkingen die je alleen met een snoeischaar open krijgt. Wij hebben dat teruggebracht tot kleine kartonnen doosjes. Duurzaamheid was niet eens het voornaamste doel. Maar hoe meer we ons verdiepten in de cosmeticamarkt, hoe bozer we werden over alle misstanden. In de drogisterij wemelt het van de single use plastic flessen waarin vooral kraanwater van A naar B wordt vervoerd. B staat dan voor je badkamer, een plek waar water in overvloed is.

Zo ontstond het plan om badkamerproducten terug te brengen naar de werkzame ingrediënten. Geen grote flessen maar kleine shampoo bars, oftewel haarzeepjes. We begonnen met proefjes in onze keuken, met YouTube-tutorials als handleiding. Was nog geen succes; je haar werd er net touw van.

Maar in 2019 was HappySoaps een feit. Sindsdien maken we verzorgingsproducten zonder water, plastic en dierlijke ingrediënten. Eerst probeerden we gewoon het ‘winkeltje van Jansen op de hoek’ te overtuigen. Daarna kwamen de drogisterij- en supermarktketens. En inmiddels hebben we 3500 verkooppunten, een eigen fabriek in het Gelderse Waardenburg en liggen we tot in Scandinavië in de winkels. Dankzij onze laborant hebben we het assortiment kunnen uitbreiden tot 175 producten: van zonnebrand tot lipbalm en van handzeep tot hondenshampoo. Gaandeweg zijn we steeds extremer geworden in onze duurzame principes. We zijn ecowarriors nu. Daarmee zitten we onszelf soms ook in de weg. Body oil bars zijn bijvoorbeeld te vettig om enkel in karton te verpakken, maar we weigerden om een dun laagje plastic toe te voegen. Bijenwas bleek de oplossing.

Aan de andere kant: je kunt nog zoveel goede bedoelingen hebben, maar als mensen je product niet kopen kun je ook geen verandering teweegbrengen. Je moet dus ook kneitergoed zijn in marketing. Dat kan nog beter. We hebben altijd gehamerd op onze duurzaamheid, maar vergaten te vermelden wat onze producten eigenlijk doen. Gelukkig hebben we korte lijntjes met de achterban. Toen sommige klanten allergisch bleken voor de baking soda in onze deodorant konden we snel een alternatief bieden. Qua duurzaamheid leunen de grote cosmeticabedrijven nog lui achterover, maar ik hoop dat ze snel ons voorbeeld volgen. Ik geloof in concurrentie. Laat die duurzame markt maar komen.’