Een kijkje in de donutfabriek van Europastry in Oldenzaal

Het draait allemaal om de goede verhouding tussen bloem, water en gist. Maar ook om de juiste temperatuur en luchtvochtigheid. Kortom; een heel secuur werkje, vindt de verslaggeefster van De Twentsche Courant Tubantia.

Tekst gaat verder onder de foto

"Oorbellen en armbanden graag weg en je haren vast in het netje", verzoekt plantmanager Cor Brookhuis. Het schrijfblok mag mee, maar de plastic balpen wordt verruild voor een detecteerbare, metalen variant. "Als je de pen verliest kunnen we hem terugvinden." Het is een hele operatie zo'n rondleiding, de donuts zijn heilig.

Na een laatste controle opent Brookhuis de deuren naar de culinaire tempel, de plek waar het allemaal gebeurt. De plek waar zes dagen per week ruim 30.000 donuts per uur in dozen verdwijnen.

Tekst gaat verder onder de foto

Eenmaal ingevroren zijn ze klaar voor verzending naar supermarkten, hotels en andere klanten in de Benelux, Duitsland en Scandinavië. Achter de eerste deur bevinden zich enorme keukenmachines waar het deeg wordt gekneed. Geen huis-, tuin- en keukenapparatuur, er komt hier geen hand meer aan te pas. In één ploeg draaien daarom zo'n twintig medewerkers, die het proces van deeg tot donut bewaken.

Vandaag is het de dag van de mini chocoladedonuts. Uit deegplakken worden rondjes gestanst. De aantallen zijn niet af te knipperen. "En die controleren we aan deze band op ruim veertig punten", zegt Brookhuis.

Tekst gaat verder onder de foto

Zijn vorm, hoogte en gewicht in orde, dan rollen de gerezen deegklonten zo de palmolie in. Op dit cruciale punt wordt de kwaliteit bepaald. Niet te kort, maar ook niet te lang in de frituur en de olie moet brandschoon zijn. En dan is daar eindelijk dé donut.

Maar donuts zonder kleurtje zijn eigenlijk nog geen echte donuts. Achter de volgende grote deur schuilt een chocoladewalhalla. De minidonuts krijgen hier een mooi 'bruin jasje.' De plantmanager kijkt lichtelijk geïrriteerd naar de lopende band waar de donuts hier en daar op elkaar stuiteren. "Dit is ons verlies", vertelt Brookhuis terwijl zijn Dots verkeerd van de lopende band vallen. Zo'n eenvoudig laagje aanbrengen, blijkt een bewerkelijke klus. Toch mag de plantmanager niet klagen. "We hebben een gemiddeld verlies van drie procent en dat is goed. En we hebben helemaal geen restdeeg."

Tekst gaat verder onder de foto

Een donut gehuld in een laagje chocolade is een oude bekende. Maar net als andere voedingsmiddelenproducenten probeert Europastry ook wel eens wat anders. De basis blijft hetzelfde, met de toplaag kan eindeloos worden gevarieerd.

Tekst gaat verder onder de foto

Het nieuwste paradepaardje? Een echte pepernoten donut voor de Nederlandse markt. "En we hebben er ook een voor Halloween, een typisch Amerikaans feest", vertelt Brookhuis met een glimlach. Na het woord 'Amerika', moet hij ook even een kleine anekdote kwijt. De geschiedenis van de donut wordt namelijk betwist. Brookhuis gelooft graag dat de donut van oorsprong Nederlands is. "Het verhaal gaat dat Nederlanders naar Amerika emigreerden en daar oliebollen probeerden te maken. De deegbollen werden maar niet gaar en dus prikten ze er in het midden een gat in."

Tekst gaat verder onder de foto

Hoe het ook zij, de donuts rollen hier in Oldenzaal nu massaal van de band. Heeft Brookhuis er nog wel trek in? "Ik hoef geen donut meer, maar bij mij thuis zijn ze er nog dol op."En al die kleuren en smaken zijn een lust voor het oog, maar past de donut nog wel in onze levensstijl? Streven we niet naar een gezondere levensstijl zonder vetten en suikers? Brookhuis zucht en zegt dat in de voedingsmiddelenindustrie de rages elkaar in razend tempo opvolgen. Maar als het even kan, gaat Europastry wel mee met de trend. "We hebben daarom nu ook donuts zonder E-nummers."

Gerelateerde artikelen Europastry investeert miljoenen in nieuwbouw in Oldenzaal