Een nachtje doorbrengen in de cel bij Hotel Huis van Bewaring in Almelo

Wat hebben ze dat hier toch knap nagemaakt'', vang ik op tijdens het ontbijt. Een medewerker van het hotel hoort het ook. ,,Nee, mevrouw, dit hotel was echt een gevangenis. Achter die celdeuren sliepen gevangenen, ook in uw kamer."

Ik moet wat lachen om de verbaasde blik die volgt, maar zo vreemd is de opmerking niet. In het Huis van Bewaring heb je niet veel verbeelding nodig om de gedetineerden te zien staan, leunend tegen de gietijzeren balustrade, peukje in de mond. De celdeuren, het trappenhuis en de balustrade zijn de meest in het oog springende details. Het Huis van Bewaring had zo een filmset in Hollywood kunnen zijn. Maar wie goed kijkt, ziet meer details en ontdekt langzaamaan de indrukkwekkende historie. De prachtige glas-in-loodramen, blikjes voor de peuken of het waterfonteintje in de kamer: ze zijn stuk voor stuk bewaard gebleven. Zelfs de woorden die de gevangenen op de muren in hun cel kalkten, zingen nog rond en hangen nu in de ontbijtzaal.

Tekst gaat verder onder de foto

RechtbankHet pand aan de Marktstraat in het centrum van Almelo werd in 1926 gebouwd in opdracht van de Rijksgebouwendienst en was sindsdien in gebruik als gevangenis. Veroordeelden van de nabijgelegen rechtbank werden hier opgesloten. In 1995 vertrokken de laatste gevangenen naar de nieuwe gevangenis Karelskamp, eveneens in Almelo. In 2004 namen eigenaren Liesbeth en Jørgen van der Pot het Huis van Bewaring in gebruik als hotel. De accommodatie telt inmiddels 21 designkamers en drie appartementen. Jørgen stak zo'n beetje al zijn tijd in de verbouwing.

Prachtige verhalen Huis van Bewaring biedt doordeweeks hoofdzakelijk onderdak aan zakelijke gasten, al komen er ook nog wel eens andere bezoekers. ,,Gevangenen of cipiers 'van toen', ze komen nog regelmatig kijken", vertelt Liesbeth. Jørgen vindt hun verhalen prachtig en kan er uren naar luisteren. ,,Dan gaat het over hoe er vroeger via de nabijgelegen Hema drugs naar binnen werden gesmokkeld in een worteltaart, of hoe er dingen werden verstopt achter de tegeltjes in de cellen,'' zegt Jørgen. ,,Laatst kwam een oud-bewaarder uit Alkmaar hier slapen, dat vond hij helemaal geweldig. En een gevangene die hier langskwam, noemde dit zelfs zijn tweede huis. Ja, natuurlijk zijn het ook mensen die nare dingen hebben gedaan, maar ik ben vooral trots op het hotel zoals we dat jarenlang hebben opgebouwd tot wat het nu is."

Tekst gaat verder onder de foto

StormachtigLiesbeth vertelt haar verhaal in de huidige koffiekamer, die vroeger een heel andere functie had. ,,Dit was de verhoorkamer, compleet met spiegelglas waar je van één kant doorheen kon kijken." Voor Liesbeth en Jørgen was dit kopstuk van het pand in 2004 tevens het eerste deel dat ze kochten. Ze namen zelf hun intrek in de bovenste woonlaag en begonnen daarna met een bed & breakfast met welgeteld één kamer. De populariteit groeide snel en in 2011 besloten ze de achterliggende cellenvleugel erbij te kopen, waarvan 11 kamers werden gemaakt. Ook de cipiers- en directeurswoningen werden erbij getrokken. De eerste zijn ingericht als luxe suites met fraai dakterras, de directeurswoningen doen dienst als zakelijke appartementen. Maar in welke kamer je ook slaapt, bijzonder is het zeker. Een nachtje in de gevangenis hoop ik nooit mee te maken en stiekem ben ik ook wel blij dat ik weer op 'vrije voeten' sta, maar ik kom zeker nog eens terug.