Gamemaker vergeet commercie en pr

Om de Amsterdamse game-industrie een impuls te geven, moeten gamers meer aan pr en marketing gaan doen. Niet voor niets gaan veel aanbevelingen van experts in de Games Monitor 2015, het jaarlijkse rapport van de Nederlandse gamesector, over ondernemerschap, gevoel voor commercie en pr.

Alessandra van Otterlo is al jaren werkzaam in de games: ze is eigenaar van vakblad Control magazine en een van de initiatiefnemers van The Amsterdam Game Borrel, waar Amsterdammers uit de sector bij elkaar komen om te praten over hun vak. Van Otterlo is enthousiast - er worden in haar ogen geweldige dingen gemaakt - maar er is inderdaad ruimte voor verbetering. "Het zou helpen als er meer aandacht komt voor commercie. Gamemakers dompelen zich onder in het maken van de game en verwachten dat ze goud in handen hebben, maar ze bedenken niet hoe ze hun game moeten verkopen."

(Tekst gaat verder onder afbeelding)

Volgens Van Otterlo moet het commerciële bewustzijn tijdens de opleiding worden gestimuleerd. Ze heeft een beurs opgezet waarmee twee studenten naar de Game Developers Conference in San Francisco zijn gegaan. Uit de aanmeldingen bleek echter dat veel studenten geen inzicht hebben hoe ze zich moeten presenteren aan de markt. In San Francisco komt de complete industrie bij elkaar; dan is het belangrijk te weten hoe je goede contacten opbouwt en een beetje zichtbaar wordt. "Op basis daarvan ben ik bij scholen langsgeweest om iets over marketing en pr te vertellen. Dat werd gewaardeerd."

Van Otterlo denkt dat het verstandig is, ruim voordat een game af is, na te denken over de marketing: wie is de doelgroep, hoe groot is de doelgroep en hoe bereik je die? "Het is belangrijk op tijd feedback van de markt te krijgen."

Om die feedback te krijgen is er de Play Dev Club, waar mensen uit de gamesector naar prototypes van games kijken. In de Play Dev Club spelen gamedesigners elkaars spellen en voorzien die van commentaar. Het grote Guerrilla Games uit Amsterdam trad belangeloos op als gastheer en keek naar de mogelijkheden voor de games op de markt. Van Otterlo: "Als kleinere gamemaker heb je niet altijd de mogelijkheid zo'n partij in te schakelen, maar op die manier kun je wel feedback krijgen. Daar moet je een beetje creatief in zijn. Het mooie is dat mensen elkaar altijd wel willen helpen."

Natuurlijk weet een groot bedrijf als Guerrilla Games, met zo'n tweehonderd werknemers, op welke manier het een game op de markt moet brengen - de marketing en distributie worden zelfs gedaan door wereldspeler Sony, dat perfecte contacten heeft met gamejournalisten over de hele wereld. Maar in de (Amsterdamse) industrie zijn ook veel kleine bedrijven actief die prima weten hoe je een game op de markt moet brengen.

Het Amsterdamse WeirdBeard, met zes werknemers, bestaat sinds 2007. Volgens eigenaar Niels Monshouwer is het bedrijf door schade en schande wijzer geworden op het gebied van pr en marketing. "In het begin denk je dat iedereen op je game zit te wachten, maar dat is echt niet het geval. Wat wij vooral moesten leren, is dat pr echt werk is en niet iets wat je er even bij doet. Je kunt niet meer zo maar een persbericht uitsturen en dan maar hopen dat het goedkomt.'

Wereldwijd komen per jaar tienduizenden games uit en dan is het lastig je daartussen te onderscheiden. Monshouwer: "95 procent is weliswaar bagger, maar toch. Wij hebben geen miljoenenbudget zoals EA Games, dus wij moeten vooral creatief zijn. Daar ben ik eigenlijk de hele dag mee bezig."

Hoe pakt hij dat concreet aan? "Het is misschien lullig voor journalisten, maar wat nauwelijks werkt, is een recensie in een gameblad of in de krant. Jongeren lezen geen bladen, maar zoeken online naar de beste games of horen dat van andere gamers in hun vriendenkring. Wij zijn dus actief op populaire fora, hebben contact met de doelgroep en bouwen relaties op met YouTubers, zodat die onze games een beetje promoten."

Moeten we dan denken aan populaire gamespelers op YouTube zoals DusDavid? "Dat soort jongens werkt samen met de grote partijen. Het is heel simpel: als YouTubers met een miljoen views niet reageren, mail je met de YouTubers met honderdduizend views en zo ga je verder totdat je succes hebt. Je kun niet wachten totdat er iets gebeurt, je moet daar de hele dag mee bezig zijn. En je moet weten welke YouTubers jouw genre games leuk vinden, zodat je hen iets kunt bieden."

Blijkbaar werkt de aanpak van Monshouwer, want de WeirdBeardgame Tricky Towers verschijnt op PlayStation 4, bij Sony dus. Een groot succes. "Zeker, en er zit ook bloed, zweet en tranen in om contacten op te bouwen met die mensen. Daarvoor lopen we al die jaren al de congressen over de hele wereld af om elke keer maar te vertellen wat we maken. Na honderd keer pitchen, heb je eindelijk een keertje succes."

Volgens Monshouwer kan de gamewereld harde business zijn. "Kijk, deze industrie is geweldig en ik ga elke dag met plezier naar mijn werk, maar je moet niet onderschatten hoe hard je moet werken om erin te blijven werken. Games maken is populair, opleidingen schieten als paddenstoelen uit de grond en dus is de concurrentie moordend. Waaraan ik me weleens stoor, is dat studenten niet doorhebben hoe hard ze moeten werken voor een mooie plek in de sector. Wij krijgen dagelijks brieven binnen met de vraag om hier te mogen werken, zonder een bijgevoegd cv: dat werkt gewoon niet. Je moet al tijdens je studie aan een game werken en bedenken hoe je je brood ermee kunt verdienen.'

In de Nederlandse game-industrie gaat, volgens de Games Monitor 2015, tussen de 155 en 225 miljoen euro om. De sector telt ongeveer drieduizend banen. Amsterdam is alweer een tijdje de belangrijkste 'gamemakersstad' van Nederland met Rotterdam en Utrecht als voornaamste uitdagers. In Amsterdam zijn achthonderd mensen werkzaam in deze immens populaire industrie, waarin veel jongeren willen werken en het aantal opleidingen fors is. De grootste speler is Guerrilla Games (op de Herengracht). Dat bedrijf biedt werk aan tweehonderd mensen.