'Het zijn smeerlappen'

Enkele jaren geleden meldde zich een dame ten kantore van advocaat Anthony Godfroid. Ze had een labradorpup gekocht, maar het hondje - dat uit Tjechië bleek te komen - overleed na ruim een week. Een longaandoening.

Godfroid dacht op basis van het consumentenrecht snel een schadevergoeding te kunnen eisen bij de verkoper. Maar dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. De handelaar schrok er niet voor terug om Godfroids cliënte te intimideren en te bedreigen. Zo erg dat ze overwoog de zaak te laten vallen. "Dat begon met bellen en dan niks zeggen", schetst de advocaat in zijn Antwerpse kantoor. "Uiteindelijk heeft men dan de Dodenmars van Beethoven voor haar gespeeld." Maar de vrouw zette toch door en de verkoper werd veroordeeld tot het betalen van een volledige schadeloosstelling. Voor Godfroid was dit het begin van een juridische kruistocht tegen de handel in hondjes uit Oost-Europese fokcentra. "Vanaf toen ben ik me gaan afvragen: wat is dit voor een sector die zo omgaat met klanten?"

Inmiddels is Anthony Godfroid internationaal uitgegroeid tot een autoriteit als het gaat om de puppyhandel vanuit het voormalige Oostblok. Behalve in eigen land verscheen hij in Nederland op de televisie. In Duitsland en ook door Russische media is hem om commentaar gevraagd.

Oost-Europese fokfabriekenHet beeld dat Godfroid schetst van de Oost-Europese fokfabrieken is allesbehalve rooskleurig. Hondjes die veel te vroeg bij hun moeder worden weggehaald om te worden 'opgepot' in verzamelcentra, gesjoemel met vaccinaties, fraude met papieren en Europese exportregels die met voeten worden getreden. Godfroid noemt België als 'draaischijf' van waaruit de hondjes vervolgens over West-Europa worden verspreid door handelaren of 'broodfokkers' zoals hij hen aanduidt. Hij haast zich te zeggen dat het niet gaat om fokkers die zich toeleggen op één of twee rassen. "Iemand die zich daar fulltime mee bezighoudt, is een correcte ondernemer. Vaak gepassioneerde mensen. Een echte broodfokker verkoopt tien, twintig, dertig rassen. Het zijn echte smeerlappen, die wars van enig respect voor het dierenwelzijn of het consumentenrecht zieke dieren verkopen, zieke dieren importeren en zich daar geen bal van aantrekken als het maar veel geld opbrengt op de korte termijn."

Godfroid heeft inmiddels een vijftiental van hen veroordeeld gekregen. Zijn clientèle is uitgebreid tot Nederland: allemaal mensen die dachten dat ze een lief, gezond hondje in huis haalden, wat uiteindelijk een kostbaar zorgenkind bleek te zijn. Godfroid: "Gewrichtsaandoeningen komen regelmatig voor, ellebogendysplasie, heupdysplasie. Dat komt door inteelt. En gedragsproblemen. Ik heb dieren gezien die al urineerden zodra je hen wilde aanraken. Dat is echt omdat ze mishandeld zijn geweest. Geslagen! De honden zijn goedkoper omdat ze uit Oost-Europa komen. Maar de problemen die je kunt hebben op psychisch en op medisch vlak kunnen er voor zorgen dat de kosten veel hoger zijn dan wanneer je bij een goede Nederlandse of Belgische fokker zou kopen. Een fokker die één ras doet."

Alleen al in België gaat het volgens Godfroid om 60 tot 70 procent van de 150.000 honden die er jaarlijks worden geregistreerd. "Ik pleit toch min of meer voor het sluiten van de grenzen voor wat betreft Oost-Europese puppy's."