Ondernemers weten gevoelige snaar te raken op Facebook

Willen ze wel, meewerken aan een interview. Maar, zegt Elly Hueber (57) er meteen bij: "Ik zou niet te lang wachten want de tumoren groeien in een moordend tempo, letterlijk en figuurlijk helaas."

In die aanvulling herkennen vaste volgers de toon die ze ook vrijwel dagelijks etaleert op Facebook. Humoristisch, af en toe een tikkeltje zwartgallig, toegankelijk en openhartig. Een kleine 1.150 vrienden volgen inmiddels het wel en wee over niet alleen de snoep- annex feestartikelenwinkel Ollie B. & Geintje die ze samen met echtgenoot Jan (62) in de Boschstraat in Zaltbommel bestiert ('Ze zijn er weer! Anijsbabbels van vroeger'). Maar ook over de fratsen van haar moeder ('Jaahaa ik weet het, en ik ben ook blij dat ze er nog is, maar soms zou je d'r achter het behang plakken') en de ongeneeslijke ziekte van háár Jan. ('We moeten er allebei erg aan wennen dat Jan een stuk zicht kwijt is op links. Daarom loop ik na 40 jaar ipv rechts nu ineens naast hem aan de linkse kant, anders loopt hij toch wel tegen veel dingen en mensen aan').

Facebook"Facebook hebben we nu een jaar of drie", vertelt Elly Hueber. "Ik wilde er eerst nooit aan, maar het is zó leuk en het werkt ook goed. We hadden zes Oeteldonk- sjaals over en die waren binnen een kwartier nadat ik dat gemeld had weg. Terwijl er anders maar net zes mensen de winkel binnen moeten komen die ook nog eens zo'n sjaal willen hebben." Jan Hueber: "Met de website zijn we op een gegeven moment gestopt. Dat is zo veel werk om bij te houden en dan nóg kan net dat slingertje waar mensen dan voor komen uitverkocht zijn."

Onbedoeld werd hij vorig jaar zelf onderwerp van de trouwe berichtgeving van zijn vrouw. Juist hij, behoedzame Jan die het liefst op de achtergrond rondscharrelt. "Maar ik zet er nooit iets op wat hij niet zou willen, hè. Hij vindt het ook mooi om de reacties te lezen. Ik kreeg steeds dezelfde vragen in de winkel - 'goh, is je man ziek?' - en omdat zoiets via mond-tot-mondreclame alleen maar erger wordt, ben ik op Facebook wat berichtjes gaan zetten."

ZiekteJan is ziek, uitgezaaide longkanker en sinds kort uitbehandeld. Een tia, dachten ze vorig jaar maart, toen hij niet goed werd. Maar het bleek een tumor zo groot als een ei in zijn hoofd. "Acht uur zijn ze bezig geweest om die weg te halen. Pas later bleek dat die tumor een uitzaaiing was." Maar bij terugkomst in de winkel na de eerste operatie: "Stond de hele keuken vol met bloemen." Een regen van reacties die tot op de dag van vandaag niet is opgedroogd. "Iedere dag komt er wel iets voorbij van een blijk van medeleven. In de reacties op Facebook, maar ook kaartjes en kaarsjes, dikke knuffelsoep, de overburen die af en toe voor ons koken, koffie van de winkelier hier tegenover. Dat geeft ons heel veel steun. Het voelt alsof we er een grote familie bij hebben gekregen. Bijna therapeutisch ja, ook dat schrijven zelf. Het is net alsof ik daarmee de wurggreep die ik voel na een moeilijk moment kwijt ben. Ook onze zonen steunen ons waar ze kunnen."

Bossche marktkoopluiVijftien jaar geleden begon zíj - dochter van Bossche marktkooplui met een kraam vol textiel - een winkel in woonaccessoires in de Bommelse Boschstraat. Van daaruit verhuisde ze na vijf jaar naar de Waterstraat en begon híj - oud-bedrijfsleider bij de schuimkoekfabriek in Vught - in het eerste winkelpand een zaak in feestartikelen. Uiteindelijk besloot zij de woonaccessoires aan concurrenten als Xenos en Action te laten en ging over op snoep en voegden ze, om de kosten te drukken, hun winkels samen. De verhuizing naar het huidige pand volgde vorig jaar augustus. "De winkel is ons inkomen, die gooi je niet zomaar dicht. Maar als het moet, ben ik zo thuis en als de situatie verslechtert, is ook al geregeld dat anderen bijspringen. Ik ben iedere dag nog blij dat ik naar de winkel kan. Thuis zit je elkaar ook maar aan te kijken. We hebben niet het idee te weinig bij elkaar te zijn."

Ze schuwen niet de draak te steken met zijn ziekte. "Dat is de galgenhumor die we altijd al wel gehad hebben. Maar natuurlijk hebben we ook wel onze momenten van echt verdriet. Alleen heeft het geen zin om bij de pakken neer te gaan zitten, het komt toch wel."

'Het' als in het laatste stukje leven. Hoe Jan dat wil doorbrengen, is al besproken en over de uitvaart wordt nagedacht. Zijn muziekspullen ('Ik maak al 53 jaar muziek en probeer dat zo lang mogelijk vol te houden') is-ie aan het uitzoeken en een deel staat te koop op Facebook. Elly: "Jan weet wat het waard is, ik niet." Jan: "Lijkt misschien moeilijk, maar het is ook fijn om zelf te bepalen waar die spullen naartoe gaan. Nu kan ik er zelf nog anderen blij mee maken."